Op zondag 5 november stonden de spelers van B&M Entertainment twee keer in een uitverkocht Stadstheater te Zoetermeer. Doornroosje wordt uiteindelijk wakker gekust door haar geliefde, maar dwaalt het publiek niet af naar dromenland?

Nostalgie

De foyer van het Stadstheater stroomt vol. Hoewel er ook veel kleine prinsjes en prinsesjes in hun sprookjesoutfit zijn, zitten er ook veel vrienden, familie en twintigers in de zaal. Dit zal vast iets te maken hebben met nostalgie. Vanuit de zaal en de foyer klonken dan ook nieuwsgierige geluiden. ‘Hoe zullen ze het doen?’ ‘Hoe zal het decor eruit zien?’ etc. Het doek opent en het feest gaat beginnen.

Hoge kwaliteit

Na de opening van de hoofdlakei  is het voltallige ensemble te zien en te horen. De koorpartijen zijn ijzersterk en de stemmen mixen mooi. Dit is in de hele voorstelling het geval. De toegevoegde koorpartijen zijn niet overbodig, integendeel. De karakters maken een voor een hun entree. Iris Vroomans zet een sterke, humoristische koningin neer. Ook de drie feeën krijgen de zaal vrij gemakkelijk mee. ‘’Pak je toverstaf en doe maar met ons mee!’’. Het ensemble komt de zaal in en creëert zo de verbintenis tussen podium en zaal. De beste entree wordt gemaakt door Kayleigh Veltrop, de slechte fee. Met haar raven (die onder andere ook dorpsleden, prinsessen en lakeien zijn) zet ze een geweldige schurk neer. Angstaanjagend, humoristisch, loepzuiver en vooral ‘’slecht’’. De chemie tussen haar en de drie goede feeën is vooral in de eerste akte erg sterk.

Jong en oud

De jonge, frisse castleden zijn ongeveer tussen de 18 en 35 jaar. Echter, er zijn ook 3 kinderrollen die zeker niet onderdoen aan de volwassen spelers. Beide jongens kunnen zich goed uitleven in hun spelscène. Kleine Doornroosje, gespeeld door o.a. Lara van Zweden, weet de hele zaal te betoveren met haar prachtige stem. Een oorverdovend applaus klinkt. Maar ook kleine kinderen worden groot, zo ook in deze show. Een mooie regiekeuze om de kleine en grote versies in een AIDA-opstelling om elkaar te laten draaien. Melanie de la Roche – Doornroosje – laat in haar korte tijd dat ze echt speelt veel van zich zien en horen. Zowel zang als spel zijn goed. De chemie tussen haar en Mitchell van Rijn – de Tuinman – was soms wat afwezig.

Reactie uit de zaal

Doornroosje is een kindershow en dat was te merken. Er kwam veel reactie vanuit de zaal. Soms is dat voor een acteur best lastig, maar Lars Bosman weet dit als de hoofdlakei  snel en scherp te verwerken in zijn spel. Helaas liet de techniek iets te wensen over. De muziek stond af en toe wat te hard, evenals enkele stemmen bij de meerstemmigheid van de feeën. Ook waren de spotlights soms te laat, waardoor er hele mooie regiekeuzes letterlijk niet uitgelicht werden. Desalniettemin was Doornroosje een geweldige, nostalgische productie die alle kleine en grote kinderen in de zaal zich weer even een sprookjesprins(es) heeft laten voelen.

Verslag en foto: Dave Moses