Ensemble; oftewel ‘samen’, ‘bijeenpassend geheel’, een (kleine) groep acteurs en/of musici. Nou laat in dit geval het kleine er maar vanaf.
In totaal 60 musicalacteurs, allen uit lopende of komende producties kwamen ‘samen’ als een ‘bijeenpassend geheel’ in het DeLaMar theater voor een bijzonder ‘one night only’ concert ‘Ensemble Ensemble 2’.
Nog vanuit COVID tijd groeide het idee bij Rudy Hellewegen en Steven Roox (initiatiefnemers) om buiten een voorstelling om nummers ten gehore te brengen waar de koorzang centraal staat. Vorig jaar liep dat uit tot een dubbele showavond in DeLa Mar West en dit jaar vult men de Wim Sonneveld zaal in het ‘grote’ DeLaMar tot de laatste stoel.
Om dit überhaupt voor elkaar te krijgen moest het wel op een maandag (doorgaans de vrije dag van een musicalartiest) en ook het repeteren ging tussen alle andere verplichtingen door. Alleen dat al dwingt respect af voor al de participanten waar de liefde voor het vak vanaf spat. Daarnaast natuurlijk ook een mooie kans om eens een ander lied te zingen dan normaal, en hier werd dankbaar gebruik van gemaakt.
Dat een tweede editie ook om next level keuzes vraagt, is natuurlijk inherent aan het maken van een nóg spectaculairdere show dan vorig jaar. Dus bedachten Steven en Rudy doodleuk om verschillende (internationale) gerenommeerde componisten te benaderen met de vraag wat zij nu het mooiste ensemblestuk vinden. Het waren niet de minste die voorbij kwamen; Maury Yeston en Jason Robert Brown, Ivo van Hove en zelfs Stephen Schwartz maakte heel even zijn opwachting. Maar ook Björn Ulvaeus van ABBA (die overigens verdacht veel op Barry Beijer leek) gaf zijn favoriet door.
Voor het toegestroomde publiek natuurlijk een groot feest van genot. Naast de doorgewinterde musicalliefhebber waren er ook vele collega’s in de zaal te vinden ter support maar zeker ook om zelf te genieten.
Jeroen Sleyfer (muzikaal leider) nam ons af en toe mee in de wereld van arrangementen en samenzang met o.a. een uitgebreide uitleg over de opbouw van het nummer Requim uit Evita. Michel Lamers was de held van de avond die alle arrangementen handmatig heeft uitgeschreven. Verder ook nummers uit Something Rotten, The Prins of Egypte en ‘dat we dan beginnen met de ‘Finale Ultimo’ vinden Steven en ik gewoon grappig’, aldus Rudy.
Door die knallende start en al het spektakel al tijdens de voorstelling zou je denken dat daar geen enkele finalenummer meer recht aan kan doen, maar met het ‘you can’t stop the beat’ gooide de groep er nog even een tandje extra energie tegenaan. Vooral de solo (ja er was er toch eentje) van Robbert van den Bergh als Edna Turnblad blies het dak van het theater af. Een uitzinnig slotapplaus volgt, want wat hier is neergezet door een ‘stel vakidioten’ zoals Steven het omschreef, is ongekend en dwingt al het respect af die een vak, een discipline, een artiest/muzikant/creative/technischi maar kan ontvangen.
Gelukkig werd al aangekondigd, volgend jaar weer! En de wilde plannen begonnen meteen alweer op te borrelen, we kunnen niet wachten!
Foto’s en verslag: Mariska Steenbergen