Zaterdag 10 december rolde Deep Bridge de paarse loper uit in Antwerpen voor de première van Charlie and the Chocolate Factory. Een verhaal dat bekend is bij jong en oud door de tijdloze boeken van Roald Dahl of door een van de twee filmversies met Johnny Depp of Gene Wilder. Waar kan men zich aan verwachten in de musicalversie van dit chocoladesprookje?
We maken kennis met de jonge dagdromer Charlie Buckett (afwisselend gespeeld door Mauro Degroote, Viktor Kreyziu, Senn Dauwe). Hij leeft samen met zijn moeder (Laura Seys) en zijn vier grootouders (Koen Van Impe, Ann De Winne, Liv Van Aelst, Steve De Schepper) waar het elke dag spannend is of ze zullen rondkomen met enkel de moeder van Charlie als kostwinner. Beroemde chocolatier Willy Wonka (Nordin De Moor) maakt bekend dat hij zijn fabriek zal openen voor iedereen die een van de vijf gouden tickets kan bemachtigen die verstopt zitten in zijn repen chocolade. Het is Charlie’s grootste wens om zo’n ticket te bemachtigen, maar hij moet wachten tot zijn verjaardag. Alleen dan kan het gezin van Charlie zo’n reep veroorloven. In de aanloop naar Charlie’s verjaardag maken we kennis met vier gouden ticket winnaars, de ene al gekker dan de andere: veelvraat Augustus Gloep (Lloyd Russel) en zijn trotse moeder (Marisa van der Meer), de verwende Veruca Salt (Nori De Winter) en haar rijke vader (Hans Peter Janssens), de hippe Violet Beauregarde (Sali Haidara) en haar aantrekkelijke vader (Yemi Oduwale) en de gameverslaafde Mike Teevee (Stijn Proesmans) en zijn bemoeizuchtige moeder (Astrid Stockman). Met nog maar een kans op een ticket zakt de moed in Charlie’s schoenen. Kan hij z’n gouden ticket te pakken krijgen? En zo ja, hoe ziet de chocolade fabriek van de doorgedraaide Willy Wonka er dan uit?
De musical is van oorsprong net zoals het oorspronkelijke verhaal van Britse makelij. Het is echter de herwerkte Amerikaanse versie die u in de Vlaamse theaterzalen kunt gaan bewonderen. Het script van David Greig blijft in veel facetten trouw aan het oorspronkelijke boek. Dat zorgt voor een fijne portie nostalgie. Toch wordt de lugubere kant aan het Willy Wonka verhaal niet aan de kant geschoven. Daarin onderscheidt de voorstelling zich van een kindervoorstelling en wint het aan gelaagdheid. De muziek van Marc Shaiman en Scott Wittman komt tot leven door een fantastisch live orkest. Het orkest zorgt vaak voor kippenvel en tilt de magie van het verhaal naar een hoger niveau. De muziek sluit mooi aan bij het verhaal van de voorstelling en het zijn vooral de songs van Charlie en de andere gouden ticket winnaars die bijblijven.
Stany Crets tekent voor de regie en de vertaling. De wereld die Crets schept in deze musical is magisch in de beste zin van het woord. Dat maakt het voor het publiek makkelijk om mee te gaan in de binnenwereld van Charlie. Toch word je als toeschouwer af en toe terug naar de realiteit getrokken door een aantal opmerkingen, vooral van bompa Jos, die betrekking hebben op de actualiteit. Daardoor wordt de magie van de wereld nogal bruusk verbroken en dat is jammer omdat de rest van de regie en de vertaling zeer effectief werkt. Een voorbeeld hiervan is de keuze om wel alle namen Engels te houden, maar er vaak grappen worden gemaakt uit de Belgische politiek, alsof het verhaal zich in België afspeelt.
Wie deze versie van Charlie and the Chocolate Factory gaat kijken kan beamen dat zowel het decor als de kostuums vaak de show stelen. Joris Van Veldhoven doet de wereld van Roald Dahl alle eer aan. De decors voelen zowel majestueus als intiem. Hij zorgt ervoor dat de juiste dosis fantasie op de planken terecht komt. De kostuums laten je in een oogopslag zien wie welk personage is en wat hen typeert. Elk detail is verrukkelijk.
Charlie and the Chocolate Factory staat of valt met een goede Charlie. Mauro Degroote weet echter het publiek in een vingerknip om zijn vingers te winden. Hij zingt en speelt erg overtuigend wat verschillende keren zorgt voor kippenvel. Nordin De Moor is een speelse Willy Wonka die toch ook donkere kanten heeft. Dat zorgt voor een mooie dubbele laag in het verhaal en de rol van de chocolatier. Hij zingt het bekende lied Pure Imagination mooi. Af en toe mis je als publiek toch een persoonlijke verbinding met Wonka. Hij wordt vrij vormelijk neergezet en mist daardoor een bepaalde oprechtheid. Met de casting van de vier gouden tickets winnaars gooit Deep Bridge een strike. Lloyd Russel is likeable en heerlijk vervelend tegelijkertijd, Nori De Winter schittert als ballerina, Sali Haidara wordt unaniem verkozen als de Queen of Pop van het jaar en Stijn Proesmans speelt overtuigend fysiek. Het is duidelijk dat deze vier talenten al hun spelkansen benutten. De ouders van de kinderen doen hun zeker geen onrecht aan. Marissa van der Meer tipt aan haar zoon, Hans Peter Janssens lijkt echt Russisch te spreken, Yemi Oduwale heeft een naturelle swag en Astrid Stockmans maakt je verliefd op haar Gents accent. Laura Seys zingt haar solo als moeder erg mooi. De vier oudjes stelen in het eerste deel vaak terecht de show. Ze zijn stuk voor stuk prettig gestoord en dat zorgt voor grappige momenten. Steven Colombeen en Maja van Honste zijn een duo om van te smullen. Het ensemble in deze musical bestaat uit zowel volwassenen als kinderen en dat zorgt voor een sprankelende dynamiek. Het ensemble wordt op de juiste momenten ingezet en neemt het publiek bij de hand waneer nodig.
Charlie and the Chocolate Factory de musical teleporteert met de decors en kostuums je naar de magische wereld van Roald Dahl. De live muziek laat je zweven en je ziet een cast aan het werk die je op geen enkel moment loslaat. Aan de basis van het verhaal staat een jongen met dromen die in armoede leeft en dat zorgt voor de nodige ontroering naast alle gekkigheid. De perfecte voorstelling voor de hele familie om deze donkere winterdagen te verlichten.
Verslag: Brecht Coppers
Foto en video: Deep Bridge