Ooit was er een koe en Chopin en nu zijn we hier in schouwburg Amstelveen. De première van de one Mann show van Vera Mann. De goesting om verhalen te vertellen spat van het podium en Vera laat zich niet tegenhouden door halflege zaal om een Coronaproof voorstelling te kunnen garanderen.

Na een one woman musical over Diana waar ze nog veilig een rol kon spelen staat ze nu voor het eerst in een solo show als Vera op het toneel. Samen met pianist Ed Boekee die haar prachtig begeleid en geregisseerd door Vincent van den Elshout . In een uur en 10 minuten neemt ze haar publiek mee langs belangrijke en bijzondere momenten in haar leven. Als een landkaart van deels toevallige ontmoetingen die haar hier naar dit podium hebben gebracht.

Ze vertelt hoe ze in Amsterdam kwam werken en buiten het theater Vlaams bleef spreken wat tot veel commentaar en correcties leiden. Hier wordt duidelijk hoe soepel Vera schakelt tussen de verschillende accenten, dialecten en talen. En dus zoals ze zelf al zegt, hoe goed ze zich heeft aangepast in Nederland. Een lesje Vlaams is dan ook wel zijn plek, ook omdat ze de voorstelling in het Vlaams speelt. Ze houdt het publiek zo een duidelijke, maar comfortabele spiegel voor.

Een taal is deel van een cultuur en zelfs in een hertaling, zoals Seth Gaaikema dat terecht noemde, is de volledige lading niet altijd te vangen. Prachtig om te merken dat de geleerde woorden later in de voorstelling terugkomen.

De muziek is net als de verhalen een reis door het leven van Vera. Inspiratiebronnen, musicalrollen, speciale vertalingen van Paul van Vliet, Freek de Jonge, Jeroen de Beer én Vera Mann. Vele talen komen voorbij en deze afwisseling past prachtig in deze voorstelling. Veel korte fragmenten, maar gelukkig ook een aantal volledige nummers waaronder een prachtig nummer vol verwijzingen naar Vera’s ‘zus’ Barbra Streisand.

Vera vertelt niet volledig chronologisch, maar door steeds de verhalen te koppelen aan een leeftijd zijn ze eenvoudig op een tijdslijn te plaatsen. De poolse matroesjka set is een prachtige vondst en hier krijgt de koffer die Vera met zich meedraagt ook meer betekenis: ook als mensen niet meer in je leven lijken te zijn draag je ze nog met je mee. De clownsneus die uit diezelfde koffer springt heeft minder effect. Het idee is leuk, maar als je er 30 in je koffer verstopt hebt laat er dan tenminste 10 ontsnappen of steeds een paar als de koffer opent. De eenzame rode stip op het podium roept meer vragen op dan hij antwoorden kan geven ondanks de mooie verbeelding die hij in zich draagt.

De prachtige foto op de flyer komt uit Vera’s privé collectie en is genomen in 1991 in Carré toen Vera in Les Miserables speelde. Een make-up borstel die een clownsneus wordt. Een goede verbeelding van het verhaal dat Vera vertelt. Alles is waar, maar wordt theatraal verteld. Vera laat in deze voorstelling zien dat ze haar eigen stem gevonden heeft, misschien wel dankzij alle karakters die ze heeft gespeeld in haar rijke carrière. Hopelijk kan ze zich nog vaak op het toneel in een ander verplaatsen, maar is er ook ruimte voor Vera als Vera.  

Verslag: Lisa Jansen
Foto’s: Mariska Steenbergen

Trailer: https://www.facebook.com/1313236326/videos/10224313487887502/

Speellijst: https://www.impactentertainment.nl/voorstelling/2021-vera_mann_goesting