Adam & Eva 2.0 lijkt in het begin een toneelstuk dat gaat over het ontwerpen van de aarde en het ontdekken van het menselijk lichaam. Zodra het over het fysieke verschil tussen man en vrouw en de rolverdeling met bijbehorende stereotyperingen gaat, wordt het een komedie waarbij de zaal regelmatig ‘plat’ ligt. Adam (Han Oldigs) en Ellen Pieters (Eva) dragen kostuums die al meteen zorgen voor een glimlach op je gezicht.
Het scheppingsverhaal uit de Bijbel is bekend, maar is niet het verhaal zoals hier het verteld wordt. Dit komische alternatief heeft wel een klein raakvlak ermee. Adam en Eva bedenken hoe mensen samenleven, hechte gemeenschappen vormen en daarbij zullen geloven dat er nog een wereld na het huidige mensenleven is met het geloof in een hogere macht die de bron van de schepping is.
In deze komedie komen ook serieuzere onderwerpen aan bod, zoals wat er mis kan gaan in de opvoeding waardoor een mens ontspoort. Of, om in de termen van Adam & Eva te blijven: de computer [in het hoofd] wordt dan verkeerd geprogrammeerd waardoor mensen verkeerde dingen gaan doen zoals hun kind slaan wat dan weer doorgegeven wordt op een nieuwe generatie. Een prachtige scene met toegankelijke psychologie in een notendop.
Door het goede acteerwerk mis je geen moment een grotere cast. Dit stuk is namelijk gemaakt in de pandemie toen het niet mogelijk was om met veel spelers te werken gezien de verplichte afstand tussen de spelers. Gelukkig kunnen we nu weer genieten van het theater zoals het bedoeld is en is de eenvoud juist de kracht van deze komedie!
Foto’s: Jeanne Rutgers
Verslag: Sylvia de Rooij
