Na een, door Covid opgelegde, periode van afwezigheid is Harrie Vermeulen terug! Ditmaal in de rol van politieagent weet het zo bekende typetje van Jon van Eerd zich weer in onmogelijke situaties te brengen. Samen met zijn neefje Barrie Vermeulen (gespeeld door Joey Schalker) krijgt Harrie de opdracht om de illegale praktijken van Madame Claude (Arie Cupé) in haar vermoedelijke huis van plezier aan het licht te brengen. De vele gezichten van Nathalie/Bibs (Margo Dames) maakt het de heren niet makkelijker. Het zit de agenten dan ook niet mee, waardoor zij steeds onnozelere plannetjes en bijpassende vermommingen bedenken om de duistere geheimen van Madame Claude bloot te leggen.
Harrie neemt de benen beleefde zeker geen vlekkeloze première in Gouda. Al enkele minuten na opkomst ging er wat fout in de dialoog. Alhoewel hij dit met zijn humor en ogenschijnlijke rust zeer sterk oppakte, werd de voorstelling opnieuw begonnen en zal de perfectionist hier van binnen sterk de balen van hebben gehad. Ook het decor vertoonde wat kleine kinderziektes, een van de panelen draaide niet waardoor deze continu handmatig een zwieper nodig had.
Alhoewel de voorstelling zelf sterk en veelbelovend begon zwakte het in de eerste akte af. Er was absoluut sprake van goedgeplaatste en scherpe woordgrapjes, maar de langdurige lachsalvo’s die we van de eerdere shows met Harrie gewend zijn bleven uit. Mogelijk heeft dit te maken met het feit dat Arie Cupé meestal degene is die de klappen van van Eerd moet opvangen en hij met zijn huidige rol wat dat betreft buitenspel is gezet. Dit ondanks dat juist hij duidelijk de aangewezen persoon was om Madame Claude met veel sjeu vorm te geven.
In de tweede akte komt er meer vaart en zien we meer van het bekende gooi en smijtwerk wat we van Harrie en cohorten gewend zijn. Alhoewel sommige muzikale stukken geen toegevoegde waarde hebben kan worden gesteld dat de tweede akte beter is dan de eerste. Het brengt heerlijk ongemakkelijke momenten, waardoor de lachsalvo’s waar het publiek duidelijk naar snakte toch door de zaal golfde. Jammer genoeg kent de show een vrij abrupt einde. Al met al zeker niet de beste voorstelling van van Eerd en zijn Harrie, maar het biedt absoluut een ontspannen en fijne avond uit, waarbij de lachspieren weer voorzichtig aan getraind kunnen worden.
Verslag: Ilse van Vliet
Foto’s: Rob de Haan