Gisterenavond ging de Vlaamse versie van The Bodyguard in première in Antwerpen. De eerste productie van Music Hall sinds het uitbreken van de coronacrisis is meteen eentje om te onthouden. Een cast vol energie, ontzettend mooie en vernieuwde technieken en dat gecombineerd met een volledig 4-gangen menu. Ga zitten en geniet.

Bijna iedereen kent het verhaal van The Bodyguard. Of het nu door de film uit 1992 komt, of door een voorgaande musicalversie. Grote schoenen om te vullen dus, maar Music Hall ging de uitdaging aan. Een hoofdcast en een grote groep dansers zorgden voor een feestje in Studio Zuid. Een feestje dat veel van de toeschouwers niet meer hadden meegemaakt sinds april 2020. De show geeft een andere dimensie aan de Vlaamse musical, en combineert spel met show als nooit tevoren. De setting en techniek van de zaal, laat je alleen nog verder wegdromen van een leven in Hollywood.

 

Het verhaal

 Voor wie het verhaal van The Bodyguard toch niet zou kennen: hier is een kleine opfrisser. De musical neemt ons mee in het leven van Rachel Marron, een artieste in de fleur van haar leven. Toch wat haar carrière betreft. Ze speelt in de beroemdste clubs, gaat naar de meest exclusieve feestjes en wordt zelfs genomineerd voor een Oscar. Dat gaat niet onopgemerkt voorbij. Zeker niet als het haar stalker betreft. Na een optreden vindt haar entourage een onrustwekkende brief. Alle alarmen gaan af en ze beslissen om een bodyguard in te schakelen. Niet zomaar één, maar een voormalig lid van de Secret Service, Frank Farmer. Wat volgt is een verhaal van medeleven, zusterliefde, angst, verlangen naar vrijheid en liefde.

Nieuwe zaal, nieuwe mogelijkheden

 De Vlaamse versie van de musical speelt in het vernieuwde Studio Zuid, vroeger de Zuiderkroon,  op de Vlaamsekaai in Antwerpen. De zaal volledig aangepast aan de dinner-formule, en de nieuwe technieken volledig up-to-date. Die combinatie zorgt ook voor een compleet nieuwe en andere beleving. Een musicalavond die start om 18u en eindigt om 22u30? I’m in. De zaal is ingedeeld zodat je per vier aan een klein tafeltje zit, en achteraan met iets meer. Terwijl het publiek smult van een diner, hoor je in de achtergrond de grootste musicalklassiekers en krijg je zelfs de kans om met je aangewezen buren een babbeltje te slaan. Iets wat iedereen wel gemist heeft.

Na het hoofdgerecht begint de show. Terwijl de aankondigende stem waarschuwt voor geweerschoten, zijn de eerste al in de verte te horen. Het doek gaat omhoog, en meteen zien we een van de grootste sterktes van deze show: de techniek. De projecties zorgen meerdere keren voor een kleine ‘wauw’ of een lach in het publiek. De mogelijkheid die deze productie heeft om door middel van projecties een volledig nieuwe setting neer te zetten, zonder al te veel extra decorstukken, is vernieuwend en zeer straf. Met op kop de bossen rond het kleine hutje van Frank.

Door het spelen met geluiden en 3D-projectie, lijkt het alsof iemand eigenhandig de bladeren op het podium heeft gehangen. Een andere, humoristische scène, is die in de lift. Een moment waarop het publiek pas merkt dat het gesprek zich in de FBI-lift afspeelt, als het personage Ray op de liftknop duwt en het duo door middel van de projecties omhoog lijken te gaan. Deze nieuwe technieken geven veel meer mogelijkheden op vlak van decor en geven de show meteen een andere dimensie. Iets wat ook zeker in de toekomst nog grote ogen zal trekken.

Overtuigende hoofdrollen

Maar een show is natuurlijk geen show zonder sterren. Die term is zonder twijfel weggelegd voor April Darby, die de rol van Rachel speelde, en voor Karoline Leki Kamosi, die overtuigde in de rol van Rachel’s zus, Nicky. Beide trokken ze de show tot een hoger niveau en zorgden ze ervoor dat het publiek zich even in Hollywood waande. Met stip bovenaan: de ballads I Have Nothing en I Will Always Love You, het opzwepende I’m Every Woman en het duet tussen de zusjes: Run To You.

De voorstelling telde een paar muzikale hoogtepunten waarbij alle monden openvielen van verbazing en iedereen even dacht dat ze op Broadway waren beland.

De overgang tussen de Engelse liedjes en de Nederlandse dialoog, was soms even aanpassen, maar dat nam niet weg dat ook in spel een aantal rollen overtuigden. Dat was ook te merken aan de reactie van het publiek. Vooral de rol van Sy, gespeeld door Dieter Verhaegen, werd met een warm applaus onthaald. Ook de vertederende vertolking van Fletcher, tijdens de première gespeeld door Sahladin Dilien maar verder ook door diens tweelingsbroer Bekema Stalmans en Joshua Tassin, werkte bij het publiek. Daarnaast maken ook grote namen als Erik Goossens, Kristof Verhassel en David Cantens hun opwachting. Die cast aangevuld met een groep enthousiaste ensembleleden en een aantal fantastich energieke dansers, maakt deze voorstelling tot een feestje. Een feestje dat je bijna doet vergeten dat het zo lang geleden was.

‘The Bodyguard’ is nog tot eind oktober te zien in Studio Zuid in Antwerpen. Info en tickets op www.musichall.be.

Verslag: Joke Vereecken
Foto’s en video: Patrick van den Dorpel