Zaterdag 11 februari kreeg Soy Kroon de hele zaal op de première van de voorstelling ‘Nu ik je zie’ doodstil. Zelfs na het einde van deze eenakter bleef het een aantal seconden oorverdovend stil, waarna er een luid, welverdiend, applaus volgde. In de voorstelling vertelt Soy het verhaal van een 21-jarige zoon die worstelt met de dood van zijn vader. Zijn vader koos ervoor om uit het leven te stappen, maar laat hiermee wel heel veel vragen onbeantwoord. Hij ondervraagt familie en vrienden om zo dichter tot de ware identiteit van zijn vader te komen, maar komt hierbij vooral zichzelf tegen. Het stuk is gebaseerd op het gelijknamige boek van Marlijn Kamerling.

Soy heeft zich al op vele vlakken bewezen. Zijn indrukwekkende CV toont dat hij een echte alleskunner is, met ervaring als acteur (o.a. Nieuwe tijden), musicalster (o.a. Mamma Mia en De Gelaarsde Poes), presentator (op NPO 3) en zanger. Met deze solostory kan hij weer een prachtige vaardigheid hieraan toevoegen, namelijk drager zijn van een volledige voorstelling. Hij is verteller én belever van het verhaal en wisselt naadloos deze rollen af. De lappen tekst die hij uit zijn hoofd heeft moeten leren zijn duizelingwekkend, zijn inlevingsvermogen neemt jou als aanschouwer helemaal mee in het verhaal en ondanks het zware thema laat hij ook zijn humoristische kant zien in de show. Dit maakt het uiteindelijk toch tot een voorstelling met een lach en met een traan.

Een groots decor heeft Soy niet om op terug te vallen. Toch weet hij met de beperkte middelen een heel verhaal te vertellen. Veel meer dan zes metalen hekken, een paar vuilniszakken, wat bierflesjes, een stoel en wat lampen staan er niet op het podium. Het verhaal begint achter de hekken, waarschijnlijk als symbool van het feit dat de zoon gevangen zit in zijn hoofd en niet weet hoe hij alle puzzelstukjes aan elkaar moet verbinden. Langzaam maar zeker vormen de hekken steeds meer orde in de chaos tot het moment waarop de hekken dermate staan, dat er antwoorden komen. Bij het decor is het duidelijk te zien dat het hier om kwaliteit gaat en niet op kwantiteit. Er staat niet te veel, er staat niet te weinig. Het is precies goed. Het decor mag wel rekenen op de juiste ondersteuning van licht en geluid om het verhaal meer body te geven. Het licht geeft perfect weer in welke setting het verhaal zich bevindt en welke sfeer of emotie dit met zich mee brengt. Deze lichteffecten zijn van onschatbare waarde voor de vormgeving van het stuk als geheel.

Solostories heeft al meerdere keren bewezen dat er voor een goede voorstelling niet altijd meer nodig is dan één persoon en wat attributen. Alle stukken zijn gebaseerd op boeken van verschillende auteurs. Eerdere voorstellingen ‘In het licht’ en ‘Emma wil leven’ werden vertolkt door Lisse Knaapen. Zij heeft nu in het stuk ‘Nu ik je zie’ meegewerkt als regieassistente. Het hoge niveau waarmee zij de voorstellingen heeft vormgegeven, kon ze nu letterlijk overdragen aan haar opvolger en Soy heeft dit met verve opgepakt. Hij speelt deze indrukwekkende voorstelling t/m 2 juni door het hele land. Meer informatie is te vinden op www.solostories.nl.

Verslag: Jenny Evendijk
Foto’s: Rob de Haan