Als bezoeker heb je vast al wel eens van deze titel gehoord. Of het nu het boek geschreven door Jane Austen, de BBC-serie of de speelfilm is, je hebt het vast al ergens voorbij zien komen. Geen paniek! Je hoeft het boek, serie en film niet te kennen om dit verhaal goed mee te krijgen. Het beloofde dan ook een 18e-eeuws Engels kostuumdrama te worden. Toch was de wereldpremière van deze versie gebracht door producent Morssinkhof Terra Theaterproducties verrassend te noemen.

Het verhaal
De musical is gebaseerd op het boek van Jane Austen uit de 18e eeuw. Deze versie wordt verteld vanuit het perspectief van de jonge Elizabeth Bennet, die worstelt met de Engelse welvaart en hoe mannen (en haar moeder) omgaan met de liefde. Waar het soms belangrijker is wat je per jaar in ponden opbrengt, staat dat haaks om het romantische beeld en de idealen die Elizabeth zelf heeft. In het stuk gaat ze hierover meermaals het gesprek met zichzelf aan en dat kun je vrij letterlijk nemen.

Elizabeth heeft 4 zussen en wonen samen het hun moeder op een oud Engels landgoed van hun vermogende vader. De dagen op dit landgoed vullen zich met paardrijden, roddelen en uiteraard een geschikte man zoeken voor de toekomst. Zus Jane heeft al vrij snel beet bij de welgestelde jonge heer Charles Bingley. Waar het in eerste instantie om een geëngageerde kennismaking leek te gaan ontstaat er al snel toch een ware liefdesband tussen de twee. Helaas wel met afkeuring van haar zus Elizabeth, die toch anders aankijkt tegen de liefde. Wanneer Jane op een avond besluit haar toekomstige partner te bezoeken wordt ze ernstig ziek. Elizabeth besluit af te reizen naar het estate van Charles om haar zus te verzorgen. Eenmaal daar maakt ze kennis met de nogal norse en hooghartige mr. Fitzwilliam Darcy die ook op de estate verblijft. Waar Elizabeth toch lijkt te vallen voor deze man keert dit zich snel al tegen haar. Ze vraagt zich al of ze niet te gewoontjes en te normaal is voor deze nogal uitgesproken verschijning.

In de loop van het stuk maken we kennis met meer karakters zoals neef Collins en officier George Wickham die interesse lijken te hebben in de jonge Elizabeth, die 1 voor 1 haar het hof willen maken. Toch blijft die ene man in haar gedachte spoken. Wanneer de situatie zich tegen Elizabeth en haar zus Jane lijkt te keren raakt ze verstrikt in een strijd met zichzelf. Hoe die strijd gewonnen wordt zie je dus in het theater. En een kleine spoiler: en wordt getrouwd. Maar wie is de gelukkige?

 

De cast

Elizabeth Bennet wordt als karakter neergezet door Anouk Maas, die de rol met verve speelt. Tussentijds vallen de andere speelsters Tessa Sunniva, Anouk Snel, Kemy Hooimeijer en Iris Verhaak in als een onderdeel van Elizabeth. Ze voeren samen het gesprek en de strijd die het hoofdkarakter met zichzelf heeft. Naast dit gedeelte spelen de laatste 4 ook de andere rollen die de revue passeren. Voor sommige betekent dit dat ze naast Elizabeth ook nog 1 à 2 andere karakters op zich nemen. De overige karakters worden benaderd vanuit het perspectief zoals het hoofdkarakter Elizabeth ze in haar gedachte ziet. Dat zorgt er soms voor dat de karakters als een soort karikatuur worden neergezet. Het wisselen van de karakters gaat vloeiend en het is al kijker goed te volgen naar wie je zit te kijken op dat moment door kostuumwissels en accessoires.

Zoals je kunt lezen gaat het hier om een ‘’all female’’ cast, wat dus inhoudt dat ook de mannen worden ingevuld door de vrouwelijke speelsters. Ondanks dat de cast de rollen fantastisch weet neer te zetten, mis je soms het rauwe en gecompliceerde wat een man en vrouw bij elkaar kunnen oproepen. Uit het standpunt dat het verhaal vanuit een vrouw verteld wordt is de keuze best logisch. Toch mis je soms het vuur en verlangen wanneer er liefde in de lucht zou moeten hangen en ook de moeilijkere scènes over gevoelens worden vrij soft benaderd. Of een man dit beter had gemaakt kan men zich afvragen, maar toch werd een echte ‘’ meneer’’ Darcy op sommige momenten wel gemist.

Tessa Sunniva

Opvallend was Tessa Sunniva die moeiteloos wist te schakelen tussen de karakters die zij vormgaf. Haar Charlotte (A.K.A Lottie) was grappig te noemen en was een mooie tegenhanger van de overige karakters in het stuk. Hoe innemend ze zus Jane neerzet weet haar versie van Lady de Bourgh te laten zien hooghartig en welgesteld de Engelsen konden zijn. Met haar zangnummer weet ze het publiek dan ook in te pakken. Anouk Snel zet een hilarische neef Collins neer. Iedereen kent wel iemand in zijn of haar omgeving die je kunt linken aan dit karakter. Haar komische timing en levendige spel zorgen ervoor dat je snel connect met de personages. Anouk Maas zet een geloofwaardige Elizabeth neer. Met haar spel en zang neemt ze je op een luchtige manier mee door het verhaal. Ze zorgt voor een stabiele basis wat ervoor zorgt dat het verhaal begrijpelijk blijft. Het vastberaden karakter maakt soms plaats voor een kwetsbare vrouw die ook wel eens twijfelt aan zichzelf.

En dat laatste wordt vaak weergegeven in een gesprek wat de 5 speelsters met elkaar hebben Elizabeth zijnde. De korte stukjes waarin deze gesprekken plaatsvinden waren niet per se noodzakelijk. Het zorgt er soms zelfs voor dat je de hoofdlijn even mist en je afvraagt wie de speelsters nu zijn. De karakters worden zo sterk neergezet dat de vraag zich opdeed of het nodig was om een schakeling te maken naar de innerlijke Elizabeth, die het op dat punt even overnam. Het begin en het einde waren voor de kijkers genoeg geweest om het standpunt te begrijpen vanuit waar er gespeeld werd.

De muziek en teksten

Vanwege het intieme formaat van deze reizende productie is ervoor gekozen om niet met een live orkest of combo op pad te gaan. En op zich mis je dit ook niet tijdens deze voorstelling. Ondanks dat het verhaal afstamt vanuit de 18e eeuw is de muziek dat zeker niet. Je kunt de muziek bestempelen als eigentijds en poppy, maar musicalliefhebbers worden ook zeker getrakteerd op echte musicalnummers met mooie zangpartijen.

De voorstelling wordt goed gezongen door de gehele cast. Echter vallen sommige nummers niet helemaal lekker op hun plek. Het openingsnummer ‘’Elizabeth’s England’’ zorgt ervoor dat je meer wil. Meerstemmig gezongen, de melodielijn blijft lekker hangen en dus een mooie opener. Wanneer het verhaal zich afwendt naar het binnenhalen van de militairen slaan ze een totaal ander pad in. Het publiek begeeft zich bijna bij een popconcert met hysterisch gillende meiden, wat ervoor zorgt dat je even het verhaal verliest. Het is een vorm die ik niet bij het stuk vind passen. Er zijn meer van dit soort momenten waar de muziek ervoor zorgt dat je soms zelfs wordt afgeleid van wat er gezegd moet worden. We snappen het doel maar weten niet zeker of dit de beste weg was voor dit stuk.

Er werd slim gebruik gemaakt van zinsopbouw en tekstbenadering. Ondanks dat het stuk in het Nederlands wordt gespeeld, voel je door de woordkeuze en cadans van de zinnen wel het Engelse gevoel. Jammer is het soms dat dit niet helemaal wordt vastgehouden. Mooie zinnen zoals ‘’oh Lydia, wat ben je toch zedeloos’’ worden afgewisseld met ‘’hou je bek’’ wat soms nogal de sfeer tenietdoet.

Na Nederland naar Amerika te zien

Na afloop zagen we blije gezichten op het podium staan. Wanneer we Tessa spreken geeft ze aan dat deze cast echt als een groep zussen is gaan voelen. ‘’We hebben het erg leuk samen en zijn soms erger dan een groep mannen bij elkaar. Iedereen gunt elkaar het beste en er is totaal geen haat en nijd onderling. Toch fijn als je samen nog heel Nederland door moet. Ze vertelt ook dat de diversiteit in de rollen die ze speelt uitdagend is. ‘’Je probeert toch een stukje van jezelf in elk karakter te leggen zonder dat je diegene verliest. Waar Charlotte fris en hoopvol is, speel ik Lady de Bourgh echt totaal anders. Het is zo fijn om twee zulke ver uit elkaar liggende karakters te mogen doen’’. Kemy Hooimeijer geeft aan dat haar uitdaging zat in het geloofwaardig neerzetten van de mannelijke karakters. ‘’Er is met de regisseur Wesley vaak gezeten over hoe we dit zouden benaderen. Hij heeft ons goed gecoacht met tips en tricks en dat was erg fijn. Onderling werd er gesproken over hoe de andere hun ‘’ man’’ zouden neerzetten. Tuurlijk probeer je een stukje van jezelf mee te nemen in het karakter, maar probeer wel om bijvoorbeeld mr. Darcy niet uit het oog te verliezen’’. Anouk Maas geeft aan trots te zijn op de rest van de cast. ‘’Ik vind het heel erg knap dat de andere hun karakters zo snel kunnen omzetten. Echt een uitdaging kan het soms zijn. Elizabeth geeft mij zoveel plezier en uitdaging dat ik het wisselen van karakter niet mis. Ik heb geprobeerd haar naar mezelf te trekken zonder de Engelse charme te verliezen die het stuk verdiend’’.

In de foyer kon je merken dat het publiek een leuke avond gehad heeft. Er werd volop nabesproken over wat zich op het podium had afgespeeld en dat is wat je als producent en speelster natuurlijk wil. Een productie waar producent Morssinkhof Terra trots mee op pad kan gaan. Na Nederland zal de productie de zee overgaan naar het verre Amerika. Deze versie zal dus straks ook te zien zijn aan de andere kant van de wereld. Maar voordat het zover is, komt deze musical zeker nog naar je toe. In veel grote theaters is het stuk te zien waarna het afsluit in het DeLaMar theater in Amsterdam op 10 maart 2024. Kijk voor meer informatie op: https://prideprejudice.nl

Creatives

Producent: Michiel Morssinkhof
Regie: Wesley de Ridder
Muziek: Fons Merkies & Laurens Goedhart
Choreografie: Pepijn Schwartz
Decor en kostuumontwerp: Kathelijne Monnens

Verslag: Robert Bal
Foto’s en video: Eline van den Vonder