Je, Anne. Het verhaal van Anne Frank is een verhaal waar iedereen wel ergens ooit van heeft gehoord. Een ingrijpend verhaal over een meisje in haar jonge tienerjaren, die samen met haar gezin onderduikt op een toen nog geheime plek; het achterhuis. Een verdieping boven een bedrijf, wat diende als een schuilplaats voor 8 joden, die in de tweede wereldoorlog werden vervolgd. De verstikking op de zolderverdieping was voor kleine Anne een reden om een dagboek bij te houden. Zij schreef, in al haar, haast jeugdige onschuldigheid, over alles wat zij meemaakte in die gruwelijke tijd. Door de ogen van Anne is het verhaal van de Frank’s, de van Pels en de heer Pfeffer, een boegbeeld geworden voor wat er in die tijd is gebeurd met zoveel anderen. Een kijkje in het leven van een Jood, in de ontwikkelingen tijdens de tweede wereldoorlog, door de ogen van een tiener.

Dit bijzonder ingrijpende verhaal wordt niet zomaar in een nieuw jasje gestoken. Tijdens de perspresentatie, vandaag 22 januari 2024 door Impact Entertainment, benadrukte Frank van der Laecke (regisseur) dat het hele stuk naar zijn woorden “uitgepuurd” is. Zo puur en eerlijk mogelijk vertellen van het verhaal. Enerzijds door de wijze waarop de muziek is vormgegeven, door enkel een piano en een blazer. Anderzijds vertaalt zich dat ook naar het scene-beeld dat wordt gebruikt als decor. Met enkel de bagage die de onderduikers bezaten, uitgebeeld door een paar koffers, te midden van een betonnen davidsster (nu enkel een paar tapelijnen op de oefenvloer) wordt getoond dat het achterhuis voor alle onderduikers enkel diende als tussenstation, van wat voor bijna alle aanwezigen uiteindelijk naar het eindstation zou leiden.

Frank heeft zelf ooit een nacht in het achterhuis doorgebracht, tijdens de voorbereiding op een ander stuk. Met acteurs uit dat stuk heeft hij zich kunnen inleven in het gevoel van beklemd zitten. Ook toen ervaarden zij dat elke stap die je zette op de houten vloer van het verder houten huis, door het hele huis hoorbaar kon zijn. De angst en het gevoel van niet weten wat er komt, die door de onderduikers aanwezig moest zijn, is voor ons niet in te beelden. Wel probeert Frank als regisseur de acteurs zo dicht mogelijk tegen de waarheid aan te laten spelen, zo puur en eerlijk mogelijk.

Dit wordt geen musical met vrolijke nummers en veel gelach, maar muziektheater waarin het verhaal met respect wordt naverteld. Op een manier die mogelijk een nieuwe doelgroep aanspreekt. De cast en crew willen graag bereiken dat het verhaal opnieuw wordt verteld, op dat de gebeurtenissen nooit vergeten mogen worden. En dat wij ook nu, in een tijd waarin zo veel verschrikkelijks gebeurt in de wereld, wordt stilgestaan bij de persoonlijke verhalen die zich daarbinnen afspelen. De verhalen die wij nu mogelijk ook niet zien, maar waar wij later van horen. Dat wij ervan leren.

 

Nadat de producent Mark Vijn heeft benadrukt hoe dierbaar het vertellen van dit verhaal voor hem persoonlijk is, laat de cast ook zien hoe dicht ze bij het oorspronkelijke verhaal blijven. Integer en vol overtuiging spelen ze een scene waarin herinnering en realiteit elkaar kruisen. Herinnering aan hoe het was en de realiteit van hoe het nu is voor de onderduikers. Opgesloten. Maar ook vol liefde voor elkaar onderling, als familie en vrienden. Als moeder en dochter. Als mens.

Ze sluiten af met een prachtig nummer over zorgeloosheid die bestond voor de oorlog begon. Van hoe ze allemaal nog weten wat was.

Het verhaal van Anne Frank lijkt in dit kleine inkijkje een prachtig stuk te worden. Van dit kleine stukje werd al kippenvel gekregen. Stil werd je ervan. Als de rest van dit muzikale theater met net zo veel integerheid op de planken wordt gezet, is er des te meer reden om naar het theater te gaan om dit te aanschouwen. Met een cast waarvan je niet anders kan dan verwachten dat dit gebeurt. Zelfs in dit stukje van mogelijk 5 tot 10 minuten hebben ze laten zien dat ze het kunnen brengen zoals het verhaal recht wordt gedaan.

Chris Tates en Marleen van der Loo spelen de ouders van Anne en Margot. Chris kennen we zowel van series en films, waarin hij schittert in ‘de Tatta’s’, en ‘westenwind’ maar ook van grote theaterproducties als ‘My Fair Lady’ en ‘Cabaret’. Marleen is een Nederlandse zangeres, die onder andere stond in ‘Checkpoint Charlie’ en het alom bekende ‘Mamma Mia!’.

De dochters Frank worden vertolkt door Sylvana Rocha (Anne) en Floor Brüggenwirth (Margot). Sylvana is net afgestudeerd aan de Fontys Academy of Arts in Tilburg. Ze speelde al wel in grote producties als Spring Awakenings. Floor schitterde op haar beurt in verschillende Efteling producties en in ‘The Prom’.

De familie van Pels wordt vertolkt door Wim van den Driessche als Hermann van Pels en Mariska van Kolck als Auguste van Pels. Beiden hebben al vele producties op hun naam staan. Wim van den Driessche speelde tot begin januari zelfs nog in de succesvolle ‘Little Women’, waar hij de rol van ‘boze’ naar ‘eigenlijk toch best aardige buurman’ prachtig heeft neergezet. Mariska speelde in grote musicals, waaronder in ‘Titanic’.

De zoon van Hermann en Auguste, Peter, wordt gespeeld door de recent viraal gegaande Sem Konijn, die met zijn prachtige stuk in zijn theateropleiding aan de Codarts de vinger op de zere plek wist te leggen, op een eerlijke manier. Al zou hij een klein beetje van deze integerheid in zijn rol kunnen weten te brengen, is het het kijken zeker waard.

De laatste persoon die bij Anne en haar gezin komt onderduiken is Fritz Pfeffer. Gespeeld door Jasper Kerkhof. Hij speelde in veel grote musicals, waaronder ‘Soldaat van Oranje’, ‘Mamma Mia!’, en ‘The Bodyguard’.

Al met al een cast waarvan de verwachtingen hooggespannen zijn. Een echte aanrader voor iedereen die geïnteresseerd is in geschiedenis, in de mens achter een verhaal en in een nieuwe manier van informatie tot je nemen. Want dat wordt Je, Anne, nieuw, eerlijk en puur.

Kijk voor meer informatie op http://www.markvijn.nl/je-anne/

Verslag, foto’s en interview Mariska van Kolck: Eline van den Vonder
Video en overige interviews: Rob de Haan