Fien Meesen imponeert ·

Vierdejaars student Codarts Fien Meesen speelde vanmiddag haar LVP (Lesvrije Performance). Fien begon de voorstelling in een dwangbuis en probeerde zich te bevrijden uit het keurslijf van de maatschappij. Het moeten en geleefd worden door de maatschappij benauwd veel mensen. De drang naar steeds meer en steeds minder naar samen is iets wat kenmerkend is voor de tijd waarin we leven.

Stille Roep’ is een voorstelling die gaat over de zoektocht naar een identiteit in onze economisch gestuurde maatschappij waar alles om geld en steeds meer draait. Een maatschappij waarin we pingpongen tussen werken (Work) en doen wat we moeten om te overleven (Labor), en waarin we een belangrijk deel van het mens zijn vergeten (Action).

Steunend op en geïnspireerd door de filosofie van Hannah Arendt, bracht Fien een eerste versie van haar zelfgemaakte voorstelling met zowel eigen geschreven materiaal als teksten uit ‘Miniscule Oorlogen’ van Toon Tellegen. Een voorstelling die Fien met passie en veel overtuiging bracht voor haar publiek.

Dit was het verhaal uit het hart van Fien Meesen. 22 jaar afkomstig uit Gent. Zij gelooft dat we elke dag opnieuw kunnen beginnen als we daarvoor kiezen. Dat vijanden vrienden kunnen worden als beide partijen er voor kiezen om lessen te trekken uit het verleden en de pijn los te laten. Fien vertelde dat ze gelooft dat we gelijkwaardig zijn en dat niemand kwaadaardig is van nature. Dat elke actie een reactie is en dus een reden heeft. Iedereen een kans moet krijgen om te leren. Dat het individu belangrijker is dan de economie. Tijd en ruimte voor goede gesprekken belangrijker is dan de economie. Contact maken en tijd voor maken voor het individu.

Fien speelde een groot deel in een dwangbuis en door er uit te ontsnappen wist ze zich vrij te maken van alle dingen die we moeten en te kiezen voor dingen die we zelf willen en daarmee te kiezen voor het individu.

De muzikale begeleiding was in handen van Erik de Reus en haar coach was Wanda Meeuws.