Na jaren van toewijding, hard werken en artistieke groei hebben Axelle Verfaillie en Thibault Gellinck een mijlpaal bereikt: hun afstuderen aan Codarts Muziektheater. Hun afstudeerprojecten weerspiegelen niet alleen hun technische vakmanschap, maar ook hun vermogen om verhalen te vertellen die diep raken. Axelle onderscheidt zich door haar innemende stem en expressieve spel, terwijl Thibault met zijn persoonlijke en ontroerende benadering van theater het publiek weet mee te nemen in een unieke, emotionele wereld. Samen zetten zij een nieuwe stap in hun artistieke reis en bewijzen zij dat zij klaar zijn om hun plek te vinden in de wereld van muziektheater.

Axelle Verfaillie – “Eén zonder twee”

“Eén zonder twee” is een ontroerend, scherp en complex afstudeervoorstelling dat de spanningen tussen familieverplichtingen, persoonlijke vrijheid en identiteit verkent. Het stuk, opgebouwd rond Alissa’s 22e verjaardag, dompelt het publiek onder in een microkosmos van conflicterende emoties, symboliek en intrigerende theatrale keuzes.

De openingsscène, met balen stro in een diagonaal en horizontale compositie, zet direct een intiem en symbolisch toneelbeeld neer. Dit eenvoudige, maar veelzeggende beeld vormt een rode draad door het stuk en lijkt de spanning tussen stabiliteit en chaos te weerspiegelen. De transformaties van de balen — van feesttafel tot reflectieplek — versterken dit visuele narratief.

Centraal in het stuk staat de worsteling van Alissa met haar veeleisende moeder en haar zoektocht naar balans tussen verantwoordelijkheid en persoonlijke vrijheid. Deze spanning wordt voelbaar in dialogen vol subtiliteit, maar ook in momenten van rauwe confrontatie, zoals het telefoongesprek tussen Alissa en haar moeder. De tekst is doordrenkt van thema’s als schuldgevoel, familieloyaliteit en de pijn van onbegrip. Alissa’s monologen brengen een diepere psychologische laag aan het stuk en laten het publiek nadenken over de prijs van zelfverlies in een verstikkende relatie.

 

De vriendschap tussen Alissa en haar vriendinnen biedt zowel luchtige momenten als scherpe contrasten met de ernst van de thuissituatie. Dialogen tussen de vriendinnen, doorspekt met humor en actuele jongerentaal (“periodt”, “lowkey saai”), zorgen voor een eigentijds en herkenbaar klankbord. De monologen in het laatste deel van het stuk, waarin Alissa reflecteert op haar moeder en de constante tragedies die haar leven doordringen, zijn prachtig geschreven en geven de tekst een poëtische, bijna epische kwaliteit. De herhaling van “Oh moederlief, daar ben je weer” is niet alleen krachtig, maar ook hartverscheurend, omdat het zowel liefde als frustratie uitdrukt.

Coach: Floris Devooght
Muzikaal leider: Marco Hoving

Muzikanten: Diego van Driel, Gino Beekmans, Luuk Buiting, Clara Piccoli, Veronica Costa

Spelers: Exelle Verfaillie, Eva Groene, Tess van de Hoef, Jasmijn Veerman

Axelle gaat binnenkort beginnen met de repetities van Elisabeth.

Thibault Gellinck – “Maar toch wij.” 

“Maar toch wij.” is een ontroerende en diep menselijke afstudeervoorstelling die de toeschouwer meeneemt in een verhaal over liefde, verlies en het vechten tegen de onvermijdelijke teloorgang van herinneringen. De voorstelling, geïnspireerd door de persoonlijke ervaring van maker Thibault Gellinck, is een intieme ode aan onvoorwaardelijke liefde, geïncarneerd door het koppel Oscar en Louise. Het schetst op subtiele wijze hoe dementie niet alleen de persoon die eraan lijdt verandert, maar ook hoe het de dynamiek in een relatie op zijn kop zet. Door krachtige dialogen, een schitterende muzikale begeleiding en visuele scènes die zowel breekbaar als poëtisch zijn, voelen we de pijn van het loslaten, maar ook de warmte van een liefde die zelfs door de mist van vergeetachtigheid blijft gloren.

De cast speelde met een ingetogen intensiteit. Thibault Gellinck en Romy Peters brengen een chemie op het toneel die zowel hartverscheurend als troostend is. De ondersteuning van het orkest en de vocalisten versterkten de emoties en gaven de scènes een indrukwekkende diepgang. De voorstelling voelt persoonlijk en authentiek, wat niet verwonderlijk is gezien de inspirerende ode van de maker aan zijn grootouders, Daniel Gellinck en Marie-Louise Beernaert. De persoonlijke noot geeft de voorstelling een extra laag; het publiek wordt als het ware onderdeel van een eerbetoon aan een liefde die de tand des tijds trotseert.

“Maar toch wij.” laat je achter met een hart vol melancholie en bewondering. Het is een ode aan de menselijke veerkracht en aan de kracht van herinneringen, zelfs als die beginnen te vervagen. Een voorstelling die de pijn van afscheid nemen verwoordt, maar tegelijkertijd een ode brengt aan wat blijft: liefde in haar puurste vorm.

Cast 
Thibault Gellinck en Romy Peters

Muzikanten:
Joris Braster, Jesse Glimmerveen, Tyler McCullough, Job van den Berg, Nikita Nikolova, Lévannah Richer, Thijs van der Linden, Sofie Booy, Stéphane Schmalen, Diogo Martins, Dagmar van Wijngaarden, Eva Veiga, Bart Winsingh  

Vocalisten:
Xanthi Ivens, Julia Pera, Maud Verstraeten, Christiaan Schreuder, Stian Olesen

Creatives 
Florian Slangen  Regisseur
Joris Braster       Muzikaal leider

Met hun afstuderen aan Codarts sluiten Axelle en Thibault een inspirerende periode af, maar openen ze tegelijkertijd de deur naar een toekomst vol nieuwe kansen en artistieke mogelijkheden. Hun passie en talent zullen ongetwijfeld nog lang blijven schitteren, zowel op als naast het podium.