Delphi ligt op een hoogte van 570 meter op de hellingen van de Griekse berg Parnassus op het kruispunt van een belangrijke route van de oude wereld. Het beroemde heiligdom van de god Apollo werd hier gebouwd en is beroemd vanwege het orakel, een plek waar voorspellingen werden gedaan door priesteressen en priesters. En dat orakel dient ter inspiratie voor de voorstelling ‘Delphi’. Ooit (juni 2005) bedacht en gebracht door de Frank Sanders academie met een script van Allard Blom. Gebracht door derdejaars studenten als eindexamenvoorstelling met o.a. Rosalie de Jong (de Jantjes, Mamma Mia).

Het orakel van Delphi

Op de plek waar Delphi verscheen was een natuurlijke rotsspleet waar dampen uitkwamen die de mensen bedwelmden en hen in staat stelden profetische woorden te spreken. Het doorgeven van de profetieën van het orakel was voorbehouden aan de priesteres Melpomene, waarna haar uitingen door de aanwezige priesters werden geïnterpreteerd. Hoog boven het tempelplateau ligt het theater, dat uitstekend bewaard is gebleven. Naar Grieks gebruik werd dit op een berghelling gebouwd. De weg erheen liep door zuilengangen met fresco’s, sculpturen en offergaven van brons. Er kwamen per keer wel 70.000 toeschouwers naar de evenementen. Dat kon met deze uitvoering in 2020 dan net weer niet. Een maximum van 30 mensen als publiek in de zaal van Cool Kunst en Cultuur in Heerhugowaard is de huidige werkelijkheid, helaas. Wel kon men via een livestream vanuit huis meekijken.


Op uitnodiging van Cool Kunst en Cultuur en uitvoerend initiatief van ‘De Maatjes’ werd in 1 maand tijd (…) deze voorstelling klaargestoomd voor publiek. De muziek is van Rhody Mathijs en Gerbrand van Kolck (muzikaal leider) en Ineke de Geus (regie) heeft het script van Allard Blom aangepast naar een verkortere versie (70 minuten) om er zo een eenakter van te maken i.v.m. de maatregelen die nog gelden. De castleden werden geselecteerd uit Noord-Hollandse amateurverenigingen en we zien bekende namen. Vanuit Brassica Musicals spelen Femmy Appelman (Psyche), Dennis Burgers (Eros), Daphne Dekker (Perseus, zoon van Zeus en Danaë), Jennifer Terwel (Meduza) en Luuk Schwering (Melpomene, ‘muze van de tragedie’). Vanuit musicalvereniging West End complementeren Marlou Schoen (Echo) en Daphne de Groot (Narcissus, zoon van riviergod Kephissos en nimf Linlope) het dappere gezelschap die alles op alles heeft gezet om het theater, dat zolang heeft stil gelegen, weer leven in te blazen.

Drie keer mocht dit pareltje gespeeld worden. Op 25 en 26 juni kon het publiek genieten van weer een avondje uit, de lucht van het theater weer opsnuiven en het spanningsveld tussen spelers en publiek weer voelen. Drie keer voor de spelers weer het soundchecken, de 5-minute call, de focus vlak voor de eerste opkomst. En dan na die zeventig minuten de ontlading en het bij elkaar komen van de twee werelden: het slotapplaus. Staande ovatie, uiteraard, zou ik haast zeggen. De dankbaarheid, het genot en de bewondering weer kunnen uiten in applaus blijf toch een prachtig moment binnen een proces van creëren, leren en presteren.

Het theater zal als vak nooit verloren gaan, maar de noodzaak van beide zijden, zowel het alles geven op het podium als mede het ontvangen in de zaal moet toch helder zijn en mag nooit worden afgedaan als ‘insignificant tijdverdrijf’. Want hoe knap is het gebruik van het podium met de inachtneming van de afstandregels ingestudeerd. Het bewegen en verplaatsen onderling, het aanreiken van rekwisieten, aan alles is gedacht. En hoe handig is het dat Dennis en Femmy in het echte leven een stel zijn? Dan kan de intieme scene tussen Eros en Psyche zonder problemen worden uitgespeeld. Waar de meesten ‘nieuwe’ voorstellingen nog kiezen om beperkt te zingen zit Delphi vol met prachtige nummers. Vaak achterop het podium gezongen, wederom met in achtneming van het afstand houden tot het publiek en elkaar. Alles loepzuiver, alles even krachtig en emotievol gebracht. Er is hard gewerkt en dat verdiend complimenten. Ondanks de eenakter is het verhaal wel helemaal af. Je komt de zaal uit met een voldaan gevoel, alsof je (letterlijk, want Ineke las voor) een boek uitgelezen hebt met een spannend, intrigerend verhaal.
Laten we hopen dat er heel snel ruimte is/komt voor een deel 2, of een nieuw ‘boek’. Het vak heeft dat nodig, de theaters hebben het nodig en het publiek heeft het ook even zo hard nodig.
Maar wat daarin de toekomst ons gaat brengen kon het Orakel helaas niet vertellen.

er zijn geen afbeeldingen gevonden