Wanneer iets succesvol is als boek, daarnaast de televisieserie internationale prijzen wint, kun je wachten op een theaterversie. Dit geldt in ieder geval voor ‘De regels van Floor’.
Het eerste boek, geschreven door Marjon Hoffman, verscheen in 2003 en er zouden nog vele volgen. De tv-serie, met Bobbie Mulder als Floor, won in 2020 een belangrijke internationale prijs, de Emmy Kids Award, en is in verschillende landen op tv te zien. Nu is ‘De regels van Floor’ omgetoverd tot een theatervoorstelling vol met herkenbare en komische familietoestanden.
Floor (in de voorstelling die wij hebben gezien gespeeld door Teuntje van Zomeren) wordt wel vergeleken met Pippi Langkous, een zelfstandig 11-jarig meisje dat haar eigen regels bedenkt die niet altijd stroken met die van de grote-mensen-wereld. Haar leven loopt vooralsnog op rolletjes. Ze gaat volgend jaar naar de middelbare school samen met haar beste vriendin Margreet, ze krijgt de hoofdrol in de eindmusical en zwijmelt weg bij ‘Gino van Scapino’. Een echte puber dus en de toekomst ziet er dus al met al best rooskleurig uit. Maar dan komt haar vader Jan (Rutger de Bekker) plotseling met een verrassing op de proppen: verhuizen naar Oldebeek. Moeder Irma (Eva Poppink) denkt dat Jan in een midlifecrisis zit en broer Kees (Max Laros) staat, in zijn eigen beleving, op punt van doorbreken met zijn band dus neemt Floor zelf het heft in handen om deze dramatische verandering in haar leven te dwarsbomen.
De voorstelling is een 1-acter van zo’n 80 minuten en dat is een goede keuze. Zelfs in de 80 minuten zitten al momenten waarbij het verhaal wat stil valt. Terwijl de ontknoping dan weer in de laatste anderhalve minuut plaatsvindt.
Rutger en Eva spelen zeer herkenbare, met hier en daar over de top gedrag, ouders van deze tijd. En waar doorgaans de volwassen acteurs de kinderen op toneel ondersteunen was het in dit geval zeker niet nodig en wisten die volledig op eigen kracht de voorstelling te dragen. De chemie tussen Max en Teuntje is erg aanstekelijk en komt zeer natuurlijk over. Qua tekst wordt er aardig wat eigentijdse jeugdtaal inclusief behoorlijk veel ‘fok en fuck’ gebruikt, iets wat het pubergedrag herkenbaar maakt. Vooral Max weet de lachers op zijn hand te krijgen met zijn spel en met name wanneer hij gepropt in de ‘tourbus’ (een Canta) zit, of wanneer hij ineens in het publiek opduikt.
Maar laten we wel wezen; het grootste respect gaat naar het jongste castlid, want vanaf moment 1 dat Teuntje op het toneel verschijnt, speelt en zingt ze aan een stuk door. Rent op, onder en door het decor en wij zijn overtuigd dat elk kind van een jaar of 11 (maar wijzelf ook stiekem een beetje) die de zaal heeft verlaten wel meer ‘Floor’ zou willen zijn. Nu heeft Teuntje al een aardige podiumervaring en dat is ook zeker te merken maar mocht er ooit een musicalaward voor kindertalent in het leven geroepen worden dan zouden wij zeker Teuntje nomineren.
Tekstvastigheid, chemie met tegenspelers en zuivere zangstem is wel een basispakket wat je als kindercastlid nog op moet bouwen maar zij heeft het zeker in zich hier nog veel van te gaan laten zien.
De Regels van Floor is nog te zien tot eind mei in diverse theaters. Kijk voor details (en alle regels van Floor) op www.regelsvanfloor.nl