Deze week was het precies 7 jaar geleden dat er werd aangekondigd dat Gaia Aikman en Naidjim Severina de hoofdrollen in The Lion King zouden gaan spelen, vandaag stonden zij beiden wederom naast elkaar op het toneel maar dan in de hoofdrollen bij de wereldpremière van de vernieuwde versie van Aida, de musical.

Vernieuwde versie, maar eerlijkheid gebiedt ons te zeggen dat deze verslaggever de vorige niet heeft gezien. We gaan er dus blanco in.

Aida is een musical geschreven door Elton John en Tim Rice, gebaseerd op het verhaal van de gelijknamige opera van Giuseppe Verdi. Speciaal voor deze wereldpremière kwam Tim Rice overgevlogen, om met eigen ogen en oren getuige te zijn van zijn eigen iconische werk.

 

Aida, Het verhaal

Aida vertelt het tijdloze liefdesverhaal van Aida en Radames, die in een tijd leven waarin hun liefde ontstaat te midden van een wereld die daartegen is.  Aida speelt zich af in Egypte, dat in oorlog is met Nubië. Wanneer de Nubische krijgster Aida afdwaalt van het slagveld, ontmoet zij de Egyptische legerkapitein Radames. Aida wordt gevangen genomen en Radames ontdekt dat zij de Nubische prinses is. Hij spaart haar leven door haar als bediende te schenken aan zijn verloofde Amneris, de prinses van Egypte, gespeeld door April Darby. Te midden van de spanningen tussen de nationaliteiten ontstaat er ook een beladen driehoeksverhouding tussen Radames, Amneris en Aida.

De minister van Buitenlandse zaken, Radames’ vader Zoser (Robin van den Akker) ziet zijn zoon het liefst op de troon en nadat de farao een huwelijk tussen Radames en Amneris heeft aangekondigd, zal Zoser alles op alles zetten om dat huwelijk te verwezenlijken. Radames’ Nubische bediende Mereb (Qshans Thode) is een jonge man die de trucs van overleven in Egypte heeft geleerd en Aida herkent als de prinses van zijn vaderland. Hij brengt haar naar het Nubische kamp, waar Aida hem voor stelt om haar volk te leiden. Ondanks alle tegenwerkingen worden Aida en Radames verliefd op elkaar, terwijl Aida verscheurd wordt door een innerlijke tweestrijd; haar liefde voor Radames wordt gezien als een verraad van haar eigen land en volk, waarvoor ze dan ook uiteindelijk de ultieme prijs betaalt.

Vormgeving

De voorstelling begint in een museum waarin overduidelijk de Egyptische oudheid ten toon gesteld staat. Een modern publiek wandelt door het museum en met een strijddans gaat het over naar de tijdsgeest van het verhaal.

Er is gekozen voor een sobere vormgeving. Er wordt veel gewerkt met doeken en met dansexpressie. Hierdoor moet de eigen fantasie en invulling wel heel hard werken, we hebben geen moment de beleving gehad in het weldadige Egypte te zijn. Er was niet veel goud dat er blonk zeg maar. Het nummer van Amneris ‘Mijn pakkie an’ vraagt om overdaad en snelverkledingen maar blijft slechts bij wat stoffen en een mantel . Later in de 2e acte wordt er iets meer uitgepakt op kostuumgebied, de trouwjurk is een prachtig plaatje.

Bij de scène in ‘de tuin’ valt wederom de soberheid op, slechts een soort windscherm en drie ‘bomen’ moeten de illusie creëren dat men zich in een Koninklijke hof bevindt. Het solonummer dat er op volgt ‘ik weet het nu’ wordt in een geheel leeg en zwart decor gebracht. Maar daarmee komt wel direct de kracht van deze versie in de spotlight.

Muziek

De muziek in AIDA behoort tot de meest iconische uit de musicalhistorie. De samenwerking tussen Elton John en Tim Rice, die zich lieten inspireren door de gelijknamige opera uit 1871 van de grote Italiaanse componist Giuseppe Verdi, leidde tot een reeks liedjes die ook in de Nederlandse vertaling prachtig klinken en hun grote zeggingskracht behouden: ‘Ergens in de sterren’, ‘Te ver gegaan’, ‘Gezegend Nubië’, ‘Vergeet hem’. De vorige vertaling van ‘Aida’ was in handen van Martine Bijl. De meeste vertaalde liedteksten van haar zijn behouden, maar veel dialogen zijn wereldwijd vernieuwd. De man van Martine Bijl, Berend Boudewijn heeft het vernieuwde stuk doorgenomen. Dus haar vertaling is zeker overeind gebleven. Aan deze vernieuwde voorstelling hebben vertalers Orihana Calcines en Ryan van der Heijden meegewerkt.

Gaia Aikman

Qua casting heeft Stage Entertainment een bullseye gescoord. Gaia bewees al in Tina Turner, de musical (zij was cover Tina) haar vocale kwaliteiten, maar gooit er nog even een level boven op en spat van het toneel. Elke noot is spot on en zij zingt haar verhaal recht je hart in. Twee maal een minutenlange ovatie is dan ook meer dan verdiend, aangezien Gaia werkelijk alles in de strijd gooit om deze rol met verve, gevoel en strijdlustig te spelen zoals dat hoort bij de rol van Aida. 

Datzelfde geldt voor powerhouse April Darby. Ook bij haar is er als Rachel Marron uit de Bodyguard al voldoende bewijs dat haar zangkwaliteiten vragen om een rol als Amneris, waarmee zij laat zien nog steeds van ongekend niveau te kunnen leveren. In deze rol met vele lagen weet ze ook te overtuigen.

Bij Naidjim horen we iets meer onzekerheid wat niet nodig is want hij kan deze zangpartijen van Radames prima aan. Robin van den Akker verrast ons, na zijn avontuur bij ‘het feest van tante Rita’ is deze rol zo anders maar hem duidelijk op het lijf geschreven. Hij speelt met kracht en zingt overtuigend het ‘Zo vader Zo zoon’.

Qshans Thode mag de dankbare rol spelen van Mereb en hij laat de twijfel en vechtlust voor zijn prinses zien.

Iedereen die het verhaal kent weet hoe het afloopt met de twee geliefden en dit moment is zeker wel indrukwekkend. De illusie die wordt getoond geeft een verrassend en filmisch gevoel. Het weer eindigen in het museum haalt je weer terug naar het nu.

We kunnen zeggen dat het vernieuwen van Aida niet op alle vlakken even sterk heeft uitgepakt, maar dat de iconische muziek en de geweldige uitvoering daarvan ons toch tevreden het theater doet verlaten.

Ga vooral ook zelf kijken om een mening te vormen; voor kaarten ga je naar www.stage-entertainment.nl Vooralsnog zijn er kaarten beschikbaar tot juli 2023.

Verslag en foto’s: Mariska Steenbergen
Video en interviews: Rob de Haan