Onder begeleiding van coaches Judith Linssen en Leo van der Plas, en muzikaal ondersteund door de live band onder leiding van Carlo van der Put, presenteerden de derdejaars studenten Muziektheater Eva Coolen, Alwin Knijp, Marthe Ledegang, Lian Duinkerken, Jaap Stoop, Maud Verstraeten, Annika Zoeteweij en Anne Buhre gisteravond hun indrukwekkende Integratie Performance (IP).

Deze voorstelling markeert de afronding van meerdere jaren aan lessen waarin de studenten leerden om muzikaliteit, zang, spel, fysiek werk en theatraliteit samen te smelten tot een persoonlijk, creatief geheel. De IP is daarmee een unieke presentatievorm: anders dan bij een traditionele musical werken de studenten niet vanuit een vast script, maar creëren zij volledig eigen materiaal.

Elke student bracht vier nummers op de planken, waarbij de diversiteit aan stijlen, stemmen en theatrale keuzes zorgde voor een voortdurende dynamiek. Van ingetogen zang tot expressieve choreografie en krachtige spelmomenten – het publiek werd geen moment losgelaten. De vrijheid die de studenten kregen, resulteerde in een avond vol sprankelende creativiteit en authentieke artistieke expressie.

Wat deze avonden extra bijzonder maakte, is de reminder dat cultuur onmisbaar is voor onze geestelijke en lichamelijke vitaliteit. Theater daagt uit, inspireert en biedt ruimte voor verwondering – voor zowel makers als publiek. De twee avonden Integratie Performance waren daarvan het overtuigende bewijs: een viering van talent, verbeeldingskracht en kunstzinnige groei.

Eva Coolen

De voorstelling opende met een energieke cabaret-intro waarin Eva, Migiel en Bram het publiek verwelkomen met het nummer “Willkommen” uit Cabaret. De sfeer is direct speels en uitnodigend, met een knipoog naar klassieke theatertraditie.

Daarna volgt “The Worst Pies in London”, een humoristisch en expressief nummer waarin Eva als bakker haar frustraties uit over haar oneetbare taarten en de moeilijke tijden. De scène is levendig en vol karakter.

Met “Gewoon Opnieuw” verschuift de toon naar een intieme en ontroerende vertelling. Eva zingt over verlies, herstel en het opnieuw durven beginnen. De tekst is persoonlijk en raakt door zijn eerlijkheid en opbouw van verdriet naar hoop.

Tot slot volgt “The Pot” van Tool, waarin Eva krachtig en intens zingt. Dit vormt een explosieve afsluiting vol energie en contrast met de eerdere scènes.

Het IP van Eva is veelzijdig en dynamisch: een afwisseling van cabaret, musical, ontroerende vertelling en rock. Eva toont groot bereik als performer — van humor en emotie tot kracht en rauwe energie — waardoor de voorstelling blijft boeien van begin tot eind.

Alwin Knijp

De voorstelling opent met het zelfgeschreven lied “Meneer Veer”, een poëtisch en ontroerend verhaal over verlies, herinnering en verbinding. Alwin brengt het met gevoel en verfijnde zang, waardoor het publiek direct wordt meegenomen in de emotie van het moment.

Daarna volgt een monoloog waarin Alwin op luchtige maar kwetsbare wijze spreekt over alledaagse onzekerheden, het falen van een plant levend houden en de zoektocht naar betekenis. Het stuk schakelt subtiel van humor naar diepgang en vormt een brug naar het volgende nummer.

In “Words Fail” uit Dear Evan Hansen laat Alwin een indrukwekkende vocale en emotionele prestatie zien. De tekst over spijt, zelfinzicht en verlangen krijgt een persoonlijke lading door zijn sobere spel en oprechtheid.

De performance eindigt energiek met “Beggin’” van Måneskin. Alwin toont hier zijn veelzijdigheid: na de ingetogen nummers volgt een krachtige, ritmische afsluiting vol energie en podiumaanwezigheid.

Alwin Knijp levert een sterke, gevarieerde performance waarin hij moeiteloos schakelt tussen ingetogen emotie en explosieve energie. Zijn uitvoering is persoonlijk, expressief en muzikaal overtuigend.

Marthe Ledegang

De voorstelling opent met “October Sky”, waarin Marthe een warm en melancholisch nummer brengt over verlies en herinnering. Haar zang is oprecht en gedragen, en het verhaal wordt met veel emotie verteld.

Daarna volgt “Wachtrij DJ”, een humoristische en energieke scène waarin Marthe als DJ verschillende muzikale stijlen door elkaar mixt terwijl ze overspoeld wordt door fictieve bellers. Het stuk is speels, muzikaal en vol improvisatie, waarbij Marthe sterk schakelt tussen tekst en muziek.

Met “Andermans Leedvermaak” laat ze een meer zelf beschouwende kant zien. Aan de piano zingt ze over zelftwijfel en vergelijking, met een kwetsbare en eerlijke performance.

De afsluitende scène “Where’s My Shoe?” toont Marthe’s theatrale kracht. In een levendige dialoog tussen twee personages balanceert ze tussen chaos, humor en wanhoop.

Marthe brengt een veelzijdige performance vol muzikaliteit, humor en emotionele diepgang. Ze toont sterke zang, spelplezier en een overtuigende podiumpresentatie.

Lian Duinkerken

Lian opent met “Punt”, een poëtische tekst over breekbaarheid en zelfreflectie. De woorden zijn scherp en ritmisch, en Lian brengt ze met kwetsbaarheid en kracht. Het beeld van de “punt” wordt een metafoor voor imperfectie en de sporen die het leven nalaat.

Daarna volgt “Ik moet erop uit”, een energieke muzikale vertelling over vluchten, loslaten en het verlangen naar vrijheid. De tekst toont twijfel, onrust en emotionele diepte, terwijl de uitvoering krachtig en dynamisch blijft.

Met “Lief Heb” keert de rust terug. Lian bezingt zelfliefde en herstel met tederheid en warmte. De eenvoud en oprechtheid maken dit een ontroerend moment van verstilling.

De performance eindigt met een aangrijpende, maatschappijkritische monoloog. Hierin spreekt Lian fel en direct over seksueel geweld, ongelijkheid en wereldwijde onrechtvaardigheid. De tekst is confronterend, urgent en persoonlijk, waarmee zij het publiek dwingt tot reflectie.

Het is een intense en gelaagde performance waarin poëzie, muziek en maatschappelijk bewustzijn samenkomen. Lian toont lef, emotionele diepgang en engagement in een voorstelling die zowel raakt als aanzet tot nadenken.

Jaap Stoop

De voorstelling opent met Jaap die het publiek welkom heet bij een gezellige bingoavond. Zijn uitleg over het spel zit vol humor en kleine muzikale momenten. De sfeer wordt abrupt verstoord wanneer Alwin onverwacht binnenkomt op zijn fiets, wat zorgt voor grappige verwarring en een levendige interactie tussen de spelers. Uiteindelijk wint Alwin de bingo en ontvangt hij zijn prijs, waarmee dit speelse eerste deel eindigt.

Daarna volgt een muzikaal intermezzo waarin Jaap het lied “La Bohème” zingt. Het nummer brengt een melancholische en dromerige sfeer, waarin herinneringen aan vroegere tijden en vergane liefde centraal staan.

In het daaropvolgende stuk “Skydive” zien we Annika, die haar angst overwint om te gaan parachutespringen. Tijdens de sprong gaat iets mis, waarna Jaap wanhopig en op komische wijze probeert haar weer tot leven te wekken. Uiteindelijk lukt dit, wat leidt tot een chaotische en humorvolle ontknoping.

De voorstelling sluit af met het swingende nummer “Too Darn Hot”, waarin Jaap met veel energie en flair het publiek nog één keer weet mee te nemen en zichzelf begeleidt op saxofoon.

Het IP van Jaap is een veelzijdige en speelse voorstelling waarin humor, muziek en absurdisme samenkomen. De afwisseling tussen luchtige scènes en muzikale momenten zorgt voor een dynamisch geheel dat het publiek zowel laat lachen als verrast.

Maud Verstraeten

De presentatie opent met “All In”, waarin Maud met volle overtuiging en warme zang een gevoel van overgave en kwetsbaarheid neerzet. De band ondersteunt haar energiek en zorgt voor een krachtige muzikale start.

In “If I Didn’t Believe in You” toont Maud haar spelmatige kant. Ze brengt de emotionele lading van de tekst met overtuiging en nuance, waarbij zang en spel elkaar goed versterken.

Daarna volgt “Goed ben”, een eigen geschreven nummer waarin Maud haar persoonlijke stijl en stemgeluid laat horen. De tekst is eerlijk en kwetsbaar, en de muzikale opbouw zorgt voor een sterke, emotionele impact.

De afsluiting met “New Money” brengt een grootse, energieke groepsprestatie. Maud leidt het ensemble met flair en zelfvertrouwen, waarbij zang, beweging en samenspel sterk samenkomen.

Maud Verstraeten toont in deze integratie veelzijdigheid en podiumkracht — van intiem en persoonlijk tot expressief en groots. Haar zang, spel en zelfgeschreven werk vormen samen een overtuigend geheel.

Annika Zoeteweij

De performance opent met “Sorry”, een poëtisch en muzikaal stuk vol kwetsbaarheid. Annika bezingt liefde, verlies en schuld, begeleid door de band. De tekst is intens en eerlijk, en haar zang draagt een intieme emotionele lading.

In “Draaien” neemt ze plaats met haar gitaar en vertelt ze een persoonlijk verhaal over spijt, verwarring en verlangen. De herhaling van “Draaien” versterkt het gevoel van onrust en machteloosheid. De muziek bouwt op tot een indringend en rauw slotmoment.

Vervolgens volgt “Doden met verlof”, waarin Annika met een sobere, doorleefde toon zingt over liefde, pijn en herhaling. De tekst is confronterend maar teder, en toont haar sterke spelmatige presence.

De performance eindigt met het zelfgeschreven nummer “Bitterzoete aarde”, een bezielde reflectie op de wereld en haar tegenstellingen. De combinatie van poëzie, ritme en maatschappelijk bewustzijn maakt dit tot een krachtig slot.

Annika Zoeteweij brengt een gelaagde en indrukwekkende performance waarin persoonlijke emotie, muzikaliteit en maatschappelijk engagement samenkomen. Haar optreden is eerlijk, krachtig en artistiek verfijnd.

Anne Buhre

De performance opent met “Vergeten”, een originele monoloog vanuit het perspectief van een vergeten wachtwoord. Met humor, ritme en onderliggende emotie laat Anne zien hoe iets technisch menselijk kan worden.

Daarna volgt “Kruisje”, een ontroerend lied over liefde, verlies en machteloosheid. De tekst is gevoelig en oprecht, en Anne brengt het met ingetogen kracht.

In “I Hate You” deelt Anne het podium met Maud en Tobias. Het stuk is intens en emotioneel, een botsing tussen liefde en woede waarin alle drie sterke spel- en zangkwaliteiten tonen.

De performance eindigt met “Voilà”, waarin Anne met openheid en passie haar ware zelf laat zien. De zang is krachtig en vol overgave, een persoonlijke afsluiting van de avond.

Anne Buhre toont in haar performance een indrukwekkende veelzijdigheid — van humoristisch en theatraal tot kwetsbaar en krachtig. Ze verbindt spel en zang tot een meeslepende, authentieke presentatie.

Warm en inspirerend

Deze Integratie Performances benadrukten niet alleen de artistieke groei van de studenten, maar ook de kracht van nieuw, zelfgemaakt werk. Het publiek werd meegenomen in werelden die stuk voor stuk authentiek, gedurfd en verfrissend waren. Met zulke makers in opkomst kunnen we met vertrouwen uitkijken naar de toekomst van het muziektheater.