‘Er bestaan geen kleine rollen, alleen maar kleine acteurs’, zei Konstantin Stanislavski ooit. Alfie Byrne, de leider van een Ierse theatergroep, is gepassioneerd door theater en droomt ervan om een productie van Oscar Wilde’s ‘Salome’ op te voeren in zijn lokale theatergezelschap. Alfie probeert zijn droom te verwezenlijken, maar wordt geconfronteerd met tegenstand van zijn conservatieve gemeenschap.

Alfie is een stille man die zijn gevoelens en verlangens verborgen houdt voor de buitenwereld. ‘Een man van geen betekenis’ ofwel ‘A Man of No Importance’ is gebaseerd op de gelijknamige film uit 1994 is geschreven door Terrence McNally, met muziek van Stephen Flaherty en teksten van Lynn Ahrens en wordt dit weekend door theatergroep Horizon opgevoerd in Theater de Vest in Alkmaar.

Theatergroep Horizon plaatst zichzelf in het verhaal door hun eigen geschiedenis te verweven met die van de St. Imelda Players. Grappige verwijzingen naar eerdere producties, vooral Titanic horen we regelmatig terug, maken het een uniek en eigen verhaal. Het decor bestaat uit twee grote hoge ‘kubussen’ die verschillende omgevingen creëren. Voeg daar de volkse Ierse muziek aan toe en je hebt de ideale ingrediënten voor een vermakelijke voorstelling met zowel drama als humor.

Dit stuk bewijst overigens ook dat eerder genoemde Konstantin Stanislavski zeker een punt heeft met zijn opmerking over kleine rollen. Want waar Emiel Smit als Alfie overduidelijk de hoofdrol heeft en dit fantastisch doet, zijn het daarnaast ook de bijrollen die een belangrijk aandeel hebben in het geheel. Jeroen Blank als collega Robbie, Helga Dol als de zus van Alfie, maar ook Anouk Geertsma als Adèle Rice, de jonge ogenschijnlijke onschuldige maagd vertolken hun rol met verve.

Maar het plaatje wordt pas écht compleet gemaakt met het ensemble en een aantal opvallende ‘kleine rollen’.

We zien bijvoorbeeld Martijntje Koomen als mevrouw Curtin die met haar energie elke keer een glimlach op je gezicht tovert wanneer zij naar voren treedt. De aandoenlijkheid van Jakob Pronk met zijn duifje doet ontroeren terwijl een Lotte van Zelst als pubvrouw je op je stoel doet dansen met haar vertolking van het opzwepende ‘no nay never’. Daarnaast natuurlijk zelfs onzichtbare rollen in dit geheel van licht en geluid, maar ook het creatieve team die de leden tot dit eindpunt heeft begeleid. Wat is een productie zonder choreograaf (Babbe van Kraaij), muziek ( Hubert-Jan Horrocks en Arno Hillege) en een leader of the pack als Ingrid Kluft in de ‘rol’ van regisseur.

Een collectief klapstuk waarmee Horizon laat zien dat zij als theatergroep nog steeds ertoe doen, en ieder lid, grote rol of niet, van evenveel betekenis is.

Volg deze groep op www.theatergroephorizon.nl

Verslag en foto’s: Mariska Steenbergen