Twee jaar geleden stond de cast en crew er al helemaal klaar voor, de première van Falsettos. Helaas gooide Covid roet in het eten. Toch lieten zij zich hierdoor niet uit het veld slaan en mag Nederland de komende drie weken genieten van deze mooie productie in de Wim Sonneveld zaal van het DeLamar Theater.
Falsettos gaat over een moderne Joodse familie in de jaren 80. Hierbij leeft Marvin (William Spaaij) samen met zijn ex vrouw Trina (Rosalie de Jong), zijn zoon Jason (Milan van Lipzig afwisselend met Donny Keune) en zijn nieuwe vriend Whizzer (Job Greuter) onder een dak. Marvin kiest hiervoor omdat hij het belangrijk vindt om samen te blijven met zijn gezin en verbinding te houden. Zowel Marvin als Trina lopen bij een psychiater, genaamd Mendel. Totdat Trina verliefd wordt op Mendel (Ad Knippels) en ook hij bij het gezin intrekt. De combinatie van deze mensen onder een dak leidt tot pijnlijk-komische confrontaties.
Falsetto betekent een man die in falset zingt, zoals een jongen die nog niet volwassen is en de baard in de keel heeft. Dit is ook de strekking van de voorstelling, namelijk het volwassen worden van de personages in de voorstelling. Elk van de mannen worstelt met zijn eigen problemen. Zo ook Jason, hij wordt 13 jaar en dat wordt in de Joodse gemeenschap gevierd met een Bar Mitswa. Jason vindt het ingewikkeld hoe zijn ouders hem zo sturen dat de Bar Mitsa wordt georganiseerd op hun manier en vindt daar het zijne van, maar lost het uiteindelijk op een volwassen manier op. Bar Mitswa betekent verantwoordelijk zijn voor diens daden, dit is ook wat de volwassen in het stuk moeten leren, omgaan met hun verantwoordelijkheden.
Ook Whizzer kampt met problemen. Hij wordt ziek en belandt in het ziekenhuis met zoals men noemt een ‘vreemde ziekte’ die voornamelijk homo-mannen lijkt te treffen. Over Aids en HIV wordt niet gesproken, aangezien het een ziekte betreft die men toen nog niet kende, maar waar een grote epidemie van ontvouwde in de jaren 80 met een doodvonnis tot gevolg.
De serieuze onderwerpen worden afgewisseld met humor, dit zorgt ervoor dat het stuk luchtig blijft maar het verhaal absoluut binnenkomt mede door deze contrasten. Het nummer ‘de Mars van de Falsettos’ waarbij de heren in opvallende outfits en petjes met een helikoptertje erop het toneel over dansen, maakt het vermakelijk om naar te kijken. Daarnaast heeft Rosalie de Jong heeft de dankbare taak om voor de heerlijke komische intermezzo’s te zorgen en doet dat met volle overtuiging waarbij de props over het toneel vliegen.
De tweede akte laat een totaal ander beeld zien waarbij de harde realitieit van de ziekte van Whizzer en de gevolgen duidelijk worden waarbij de muziek een grote rol speelt en perfect op de scenes inspeelt.
Die omlijsting van de prachtige muziek maakt deze musical helemaal af. De nummers zijn goed gearrangeerd en nemen je mee in de gevoelswereld van de personages. Het decor is gemaakt in de jaren 80 stijl waarbij de invloeden van Keith Haring terug te zien zijn.
De cast is goed geselecteerd voor deze voorstelling. Allen vertolken zij de rollen vol passie en emotie. De samenzang van de mannen is prachtig, maar ook individueel staan zij sterk. Het is een genot om naar te mogen luisteren, maar ook te kijken. Het zit hem soms in de kleine non-verbale dingen die aanzetten tot humor of het inleven in het verhaal van de familie.
Verslag: Marloes Romeijn
Foto’s: Mariska Steenbergen
