‘Do we have some more cocaine’ is de titel van het VPC (Vocaal Performer Concert) van Padraig Turley die muziektheater studeert aan Codarts Rotterdam. ‘Een nacht. Een dak. Een band. Twee spelers. Do we have some more cocaine’ Padraig speelde zijn voorstelling samen met Rick Bok en een vier-koppige band: Armand Dusault, Elad Ashkenazi, Rafael Slors en Andro. Padraig werd gecoacht door Jorrit Ruys en had het stuk zelf vertaald.
Het VPC gaat over twee jongens, Mickey en Casey die een overval hebben gepleegd en gevlucht zijn voor de politie en uiteindelijk belanden op een dak. Daar wachten ze op wat er komen gaat, terwijl de politie beneden naar hen op zoek is. De buit valt tegen, wat geld, een zak M & M’s en ze hebben een envelop met veel geld gevonden dat hen een andere toekomst kan bieden. De relatie tussen de twee jongens is eerst onduidelijk maar gedurende de voorstelling wordt toch wel duidelijk dat ze meer voor elkaar voelen dan ze willen toegeven.
In het stuk komt naar voren dat het feit dat beide jongens homo zijn, bij de een geaccepteerd maar de ander moet nog uit de kast komen en heeft last van fysiek geweld door zijn vader. Kan je ontsnappen door gewoon weg te gaan of wat drijft je om toch te blijven ondanks dat alles tegen je lijkt te zijn en je mishandeld wordt door je vader?
De rauwheid, liefde voor elkaar wordt gemixt met een heerlijke brutale humor waarbij de relatie tussen de twee jongens en de tragedie langzaam centraal komt te staan. Het samenspel van Padraig Turley en Rick Bok werkt uitstekend. Ze voelen elkaar uitstekend aan en ze spelen met een mooi gemak waardoor het stuk perfect binnenkomt. De zang van beide mannen is uitstekend waarbij de live band een mooi geheel met de mannen vormt.
Het toneel is zo geplaatst dat de band om de spelers heen zit en het spel daardoor centraal staat. Padraig slaagt erin om zijn VPC een mooie lading mee te geven en ondanks dat de mannen spelen op een verhoogd toneel komen ze dicht bij hun publiek.
