Op de avond van 6 december vond in de pittoreske zaal van theater Klein Walhalla in Rotterdam, de première van “Voor Spek en Bonen” plaats, de cabaretvoorstelling van Guido Spek. Het unieke decor van deze zaal, met sierlijke details en creatieve uitspattingen, paste goed bij de voorstelling. En bij Guido.

Van onbegrip naar begrip

Guido zit namelijk als persoon vol met creatieve ideeën, gedachtegangen, verhalen en gevoelens die soms anders zijn dan de standaard. En die ideeën, gedachtegangen, verhalen en gevoelens hebben hem in het leven niet altijd goed gedaan. Zijn directe kring van mensen, begreep hem soms niet, zijn vrienden zetten hem soms aan de kant en zijn ouders vonden het soms lastig om hem als 5e in een reeks met zes broers en zussen volledig te accepteren voor wie hij is.

Met dat als basis heeft Guido zelf in het leven wel leren accepteren hoe zijn brein werkt, waarin hij anders is en hoe hij het gesprek daarover kan voeren. Het is dan ook zijn doel, zegt hij zelf, om er met veel woorden voor te zorgen dat het publiek hem in elk geval niet verkeerd begrijpt. Hij laat het publiek met hem kennismaken, geeft een stukje van zichzelf mee en hoopt daarmee op een klein beetje begrip. En dat allemaal met veel energie, met humor en muzikaliteit.

Verschillende soorten humor

Op luchtige en ludieke wijze legt hij soms de vinger op de zere plek van maatschappelijke en een aantal persoonlijke situaties. Dit doet hij met veel afwisseling. Als een druk brein, word je van de ene naar het andere verhaal geslingerd, gooit hij er ineens op een verassende manier een raak statement door, en pakt hij soms even de rust om alles even mooi in een lied, verhaal, gedicht of spoken word samen te vatten.

De soorten grappen die Guido in zijn show verwerkt, zijn soms heel grappig, soms wat plat en soms komt het niet helemaal binnen. Er zijn niet veel schaterlach-momenten, maar wel momenten waarop je door de waarheid ineens geraakt wordt en daardoor toch harder moet lachen dan misschien gedacht. De grappen die het verrassendst waren, zaten in de interactie bij het publiek, waar Guido goed mee omging. In de vrijheid die hij daarin voelde, kwam de echte Guido naar boven en liet hij nog een extra laag van zichzelf zien.

Muzikaal talent

De muzikale stukken van de show zijn echt goed. De liedjes hebben pakkende teksten en doen je nog even nadenken over hoe je zelf in het leven staat. Zeker een gedicht dat gaat over fotograferen en kadreren, het zelf in de hand hebben van de foto die je maakt, komt goed binnen. Met gitaar, piano, mondharmonica en loop-pedaal begeleid hij zichzelf op hoog niveau. Daarbij heeft Guido een prettige diepe stem om naar te luisteren, brengt hij de liedjes heel relaxed en zijn dat de momenten waarop je even de rust kunt pakken en alles in je op kunt nemen wat er wordt gezegd.

Die rust zit niet altijd in de spreekgedeeltes van de voorstelling. Vaak wordt er snel gepraat, snel van onderwerp geswitcht, worden verhalen niet helemaal afgemaakt en zit het stuk boordevol energieke uitspattingen. Dit maakt dat je als publiek niet zomaar achteruit kan leunen en alles makkelijk in je op kan nemen. Soms gaat het zo snel, dat je even de draad kwijtraakt of kan je niet alles volgen. Je moet wel echt werken als publiek om Guido te leren begrijpen, zoals hij dat zelf graag wil.

Ook probeert hij het publiek een aantal keer bij gedeeltes te betrekken. Je merkte aan het publiek dat het nog niet altijd klaar was voor die momenten, waardoor het soms een beetje gepushed werd. Maar, na wat opwarming en doorzetten, werd er toch enthousiast meegedaan op het eind.

Je leert Guido een klein beetje kennen

En dat past eigenlijk goed bij wat Guido neer wil zetten. Want dat is hoe het werkt in zijn brein, hoe het altijd is geweest tijdens zijn leven, en daar krijg je dus wel echt een stukje van mee. Na de voorstelling heb je een goed beeld van wie hij is, waarom hij soms onbegrepen is en heb je ook een aantal raakvlakken gevonden met je eigen denkbeelden, gevoelens en gedachten. In elk geval ga je met een vermaakt gevoel naar huis.

En dat laatste, is een avondje uit naar deze voorstelling wel waard, als je toevallig in de buurt bent. En dat kan zomaar zijn, want de voorstelling is nog in elk geval tot en met mei in theaters door heel Nederland te zien. Kijk voor de complete speellijst op https://guidospek.com/

Verslag: Eline van den Vonder
Foto: Rosa Quist