Vandaag, op 21 december 2025, vond de première van Tick, Tick… Boom! Plaats in theater De Landing van Amstelveen. Met het drietal Milan van Waardenburg, Liss Walravens en Paul Morris stonden de verwachtingen op scherp. Nu was het zover, maken zij de verwachtingen waar?

Tick, Tick … Boom!

Het stuk begint meteen met ingehouden adem. Het tikken van de bom trekt je het stuk in en geeft direct een gevoel van urgentie mee als Jon (Milan van Waardenburg) als verteller van zijn eigen leven het verhaal begint. Het begint in 1990, vlak voor zijn verjaardag. Met Susan (Liss Walravens) aan zijn zij en zijn beste vriend Michael (Paul Morris) lijkt hij in eerste instantie gelukkig. Maar de twijfel slaat toe als het bereiken van de mijlpaal van 30 jaar hem ineens angst inboezemt. Het maakt hem benauwd. Want, de tijd lijkt ineens te dringen.

Al 5 jaar is hij bezig met het schrijven van zijn eerste échte broad-way musicalhit “Superbia”, die volgende week in première gaat. Tegelijkertijd weet hij niet van tevoren of het ook écht een hit zal worden. En wat als dat niet zo zou zijn? Wat moet hij dan met zijn leven?

De keuzes die Jon worden voorgelegd tijdens het verloop van de week voor zijn verjaardag, hebben daar allemaal mee te maken. Aan de ene kant vraagt zijn vriendin om de stad uit te trekken en te verhuizen naar een rustiger leven. Aan de andere kant wil Michael hem graag helpen door hem als back-up plan een baan aan te bieden in het bedrijf waar hij zelf werkt. Allemaal voor het geval dat Jon zijn dromen níét waar kan maken, zoals hij dat altijd had gehoopt. Welke keuzes hij ook maakt, het zijn allemaal keuzes die impact hebben op zijn zekerheid als schrijver, op zijn vertrouwen in zichzelf als persoon en op de blik die hij heeft op de wereld.
Spiegel naar het leven

En die twijfel, is voor veel mensen herkenbaar. Wat dit stuk heel goed doet, is het voorhouden van een spiegel naar het leven. Het laat je even stilstaan bij de keuzes die je zelf hebt gemaakt, bij de levensfase waar je in zit en bij de dromen die je nog hebt om te bereiken voor je de volgende mijlpaal weer passeert. Want voor je het weet, is die weer voorbij en heb je nog niet waargemaakt wat je jezelf had beloofd. Die spiegel die Jon zichzelf voorhoudt tijdens het hele stuk, zet je echt aan het denken.

Een harmonieus drietal

Allereerst is Milan als Jon echt een kunstenaar. Met de hoeveelheid tekst die hij vertelt, is het heel knap om een hele voorstelling lang meeslepend genoeg te zijn om de aandacht van het publiek vast te houden. En dat lukt hem zeer goed. Vanaf het begin wil je eigenlijk weten hoe het verhaal verder gaat, welke keuzes Jon maakt en hoe hij uiteindelijk omgaat met de druk die hij voelt. Daarbij switcht hij telkens tussen de verteller Jon die het publiek toespreekt, de Jon die ín zichzelf een gesprek mét zichzelf voert, én de “Jon in het echte leven”. Dit doet hij met veel detail in zijn spel, waarbij elke gezichtsuitdrukking spot-on is, elke twinkeling in de ogen, elke blik die verandert van een glimlach naar angst en elke nonchalance die de spanning weer helemaal laat vallen.

Bijgestaan door Paul Morris als Michael en Liss Walravens als Susan, maken ze de kleinste bewegingen tot een groots spel. Met als hoogtepunt de Restaurant-scène, waar veel typetjes de revue passeren met details die ervoor zorgen dat in 0.2 seconde een karakter totaal is uitgebeeld en tot leven komt. Zoals Paul die aan een tafel uitbeeldt dat er aan zijn tafel flink wordt gelachen in slow motion, Liss die als klagende Karen even verhaal komt halen bij de ober en twee seconden binnenkomer van een fashionista, allemaal maar heel kort ten tonele verschenen, maar allemaal met een verpletterende indruk en kwaliteit neergezet. De chemie tussen deze 3 artiesten is goed voelbaar, ze zijn goed op elkaar ingespeeld en houden het hele stuk met zijn 3-en van begin tot eind boeiend om te kijkenen te luisteren. Ook alle 3 met prachtige en krachtige stemmen, soms waar nodig breekbaar, maar in elk geval goed bij elkaar passend.

Ook in duetten goed

Maar ook als de spelers even in duetten zijn gevormd, is het plaatje compleet. Tijdens ‘Therapy’, een lied dat een gesprek vormt tussen Jon en Susan die uitmondt in een ruzie, wordt weer goed duidelijk hóé ingewikkeld het stuk, de teksten en de liederen zijn, maar hoe heerlijk deze spelers dit kunnen brengen. De woorden wisselen elkaar in rap tempo af, maar de gesproken teksten zijn uitstekend te volgen.

Dit geldt ook voor de stukken waarin Michael en Jon elkaar versterken, zoals bijvoorbeeld in het stuk ‘No More’ waar Michael zijn gloednieuwe appartement laat zien. Met net zo’n tempo, met net zo’n power en met net zo’n harmonieus samenspel word je door het nummer geleid door echte professionals.

Intieme musical met een boodschap

De musical is ook heel erg intiem, omdat er dus maar 3 acteurs zijn. In een vierkant van misschien 4 bij 4 meter, speelt het hele verhaal  zich af. Het publiek zit aan 3 van de 4 zijden van dit vierkant. Dit geeft een intiem gevoel, alsof je er vanuit elke stoel bovenop zit. Ook wordt het publiek hier en daar betrokken bij het stuk. Dat maakt dat je je nog meer onderdeel voelt van de setting die er wordt gecreëerd. Het decor is simpel, met wat tafels en ‘krukjes’, maar effectief genoeg om precies te weten waar je je bevindt in welke omgeving. Dit komt ook door het script, dat telkens goed beschrijft waar je bent, wat de setting is.

De verwachtingen waargemaakt?

Of deze musical nu dé musicalhit van 2025 is, zou ik niet zeggen. Maar wel heeft deze musical precies gedaan wat het vooraf heeft beloofd. Het neemt je mee in herkenbare situaties, vooral voor hen die zelf tussen de 25 en 30 jaar oud zijn, het laat je even stilstaan bij je leven, ook als je in een andere levensfase bent, het is een toegankelijk stuk, (wel alleen als je Engels spreekt, overigens, gezien deze musical in het Engels is) en het is echt de moeite waard om de musical te bezoeken. Verwacht geen spektakel, maar juist een verhaal dicht bij huis, van alle dag, van en voor iedereen met wel ijzersterk spel, goede zang en een meeslepend verhaal. Dát is wat deze musical zo goed maakt.

Kijk voor meer informatie op https://www.opusone.nl/ticktickboom
Kaartjes zijn te verkrijgen via https://delanding.nl/agenda/seizoen-2025-2026/tick-tick-boom/

Verslag: Eline van den Vonder
Foto’s: Fleur van ’t Hoog