Twee jaar geleden zagen we in Hoorn de voorstelling ‘Verzet op Zolder’ van Musicalvereniging West End. Een verhaal over een Hoornse toneelvereniging die zich met humor en satire verzette tegen de Duitse overheersing. Deze voorstelling zou een onderdeel zijn van een tweeluik, waarbij de tweede een paar maanden later (het was het jaar van 75-jarig bevrijding én 40 jarig bestaan van Westend Hoorn) opgevoerd zou worden. We konden na Verzet Op Zolder niet wachten van enthousiasme, maar moesten uiteindelijk twee jaar geduld hebben.
En wat waren het een slopende twee jaren; het mag wel/niet, wijziging van locatie, castwisselingen die nodig zijn, het creatieve team moest putten uit een lange adem.Het is dan ook een groot verdienste van met name regisseur Ineke de Geus die, samen met Gerbrand van Kolck (muziek) en Sanne Ooms (choreografie) er in bleef geloven en het doorzettingsvermogen van de leden bleven stimuleren en ondersteunen om dit tweeluik te completeren. Sterker nog, door de nieuwe locatie (Sportcentrum Hoorn) zijn er nog meer nieuwe elementen toegevoegd die in de eerste versie niet mogelijk waren.
Naast ‘het heden’ in de vorm van een klas die meedoet aan een ontwerpwedstrijd voor een nieuw gedenkmonument richt Stil Verzet zich vooral op de omgeving van de bewoners uit Hoorn die verandert door de bezetting. Zo volgen wij het gezin de Waal, dat wordt verdeeld door verschillende keuzes, wat is nu eigenlijk de juiste? Meegaan in de stroom, heftig verzet of keuzes er tussen in? Het feit dat de dochter doof is heeft ook invloed op bepaalde keuzes. Kies je voor bescherming van je kind, je gezin of al die anderen die ook hun hoop op jou gevestigd hebben? Binnen dit gezin gaat een ieder op eigen wijze om met de bezetting en maakt men verschillende keuzes met allerlei gevolgen.
Er worden vijf onschuldige mannen geëxecuteerd voor de Grote Kerk en voorafgaand daaraan maken zij een tocht door de stad, waarvan duizenden mensen getuigen moeten zijn. Hoe gaat men om met dat beeld, de opbouwende haat en het veroordelen van elkaar? Goede vraag voor de ‘hedendaagse’ jeugd die daar, door social media ook nog dagelijks mee geconfronteerd wordt.
Het feit dat er een doof meisje in het verhaal speelt heeft de drie leden uit het gezin een extra uitdaging gegeven. Zij hebben speciaal voor deze voorstelling gebarentaal aangeleerd, iets dat een extra indrukwekkende dimensie geeft aan het schouwspel. Dochter Lies wordt gedurende de voorstelling geschaduwd door haar ‘stem’, de moeilijkheidsgraad ligt hoog!
Een ander nieuw element dat wij ons zo kunnen indenken is dat dit verhaal nu voor de leden en met name de jongeren die meespelen (leden van Westend jr.) ook anders beleefd wordt dan twee jaar terug. Het zelf beperkt geweest te zijn in je vrijheid, (dan wel door een pandemie maar toch) en de actuele situatie in Oekraïne zullen toch het verhaal nóg dieper gelaagd maken dan daarvoor. Hoewel wij uit ervaring weten dat Ineke (regie) in haar werkwijze altijd al enorm bezig is met het bewustwording van het verhaal en de achterliggende ervaringen die de personages vormgeven. Het slot is dan ook hartverwarmend en komt recht ons hart binnen wanneer het nieuwe gedenkmonument wordt onthuld. ‘Dit staat voor een wereld met diversiteit en inclusiviteit, opdat we nooit vergeten’.
Wij kunnen dan ook niet anders dan ons petje afnemen, staande ovatie geven, en onze bewondering delen over hoe dit proces met al zijn uitdagingen tot een prachtig indrukwekkend einde is gebracht. Wij delen de mening van de cast dat het eigenlijk nog vaker gespeeld had moeten mogen worden, een parel in Nederlands musicalland. We kijken uit naar een volgend project van Westend en volgen hen dan ook via www.westendhoorn.nl
