De maand augustus is alweer een week aan de gang en dat betekent dat de opstart voor het komende musicalseizoen ook weer volop begonnen is. Sitz Probes, kostuums doorpassen, choreografie aanleren, montageweken en al wat er niet bij komt kijken om een productie binnen een week of 6 op de planken te brengen. De agenda loopt vol met perspresentatie en zo mochten we vandaag bijpraten met de cast van Saturday Night Fever van producent De Graaf en Cornelissen die nu een week met elkaar aan het werk zijn. Een veelbelovende productie, want naast het bijpraten werd er ook een Platina Ticket Award uitgereikt voor (inmiddels al veel meer) 50.000 verkochte kaarten.
‘En ik weet niet hoe het met jullie zit maar ik ben het taart aansnijden wel een beetje zat dus wij gaan voor een champagnetoren!’, aldus Hans Cornelissen. Samen met hoofdrolspelers Buddy Vedder en Esmée Dekker vult hij de toren en volgt er een proostmoment. Dat DGC-producties wel vaker van tradities of vertrutting wegblijft blijkt wel uit hun staat van dienst van afgelopen producties. En met succes! Les Miserables was dan nog een redelijk gezet format, maar Mamma Mia (en dan vooral de nieuwe vertaling) maakte de tongen vooraf wel los en werd ook een groots succes. Dus naar deze volgende productie kunnen we dan ook niet anders dan enthousiast nieuwsgierig zijn.
Chiara Re, choreografe met haar eigentijdse en slim doordachte visie op de dans kan haar ‘dans-ei’ volledig kwijt. Energieke ensemble nummers, disco, maar ook de iconische moves van Tony Manero (in den beginne door niemand minder dan John Travolta beroemd gemaakt) mogen natuurlijk niet ontbreken. Mariska van Kolck (die de moeder van Tony speelt) vertelt dat ze vanuit haar dansachtergrond (klassiek ballet) nog best kan meekomen hoewel ze het ‘planking’ echt wel aan de jongelui over laat.
Hoewel SNF een energiek, en met de iconische muziek van de Bee Gees herkenbaar muziekfeestje is, wordt het verhaal wel degelijk met een diepere laag belicht.
Verhaal
Het verhaal voert je terug naar het New York van de seventies. Daar waar het leven rauw en hard is, maar zorgen worden vergeten in de disco en de dans afleiding en hoop biedt. Buddy Vedder is de jonge aantrekkelijke Tony Manero die uit een arm immigrantengezin komt en opgroeit in Brooklyn. Hij en zijn vrienden dromen van het onbereikbare Manhattan, aan de andere kant van de rivier. Elke zaterdagavond ontsnappen ze aan de dagelijkse realiteit in de disco ‘2001 Odyssey’. Tony is de koning van de dansvloer, hij wordt aanbeden door vrouwen en is het voorbeeld voor alle mannen. Als hij op een avond de mooie Stephanie Mangano ontmoet, gespeeld door Esmée Dekker, zet dit zijn wereld op z’n kop. Na een aantal dramatische gebeurtenissen en confrontaties met zijn familie en vrienden besluit hij om samen met haar de stap naar het succesvolle en bruisende Manhattan te wagen. Op zoek naar een nieuwe toekomst.
Michael Muyderman speelt Bobby C, één van de vrienden van Tony. Michaels’ rol is er een waar die diepere laag ook heel sterk naar voren komt. Michael vertelt dat het spelen van nog onbezonnen zijn en dansen in de 2001 Odessy naar de dramatische ommezwaai in zijn verhaallijn voor hem een geweldige uitdaging lijkt. ‘Ik moet het nog gaan ontdekken want we zijn nu nog maar net gestart maar kijk er wel naar uit hoe dat zich gaat vormen’, aldus Michael.
Ook Buddy kijkt uit naar de komende periode, hoewel hij een overvol repetitieschema heeft. We weten van eerdere versies dat de rol van Tony behoorlijk veel vraagt omdat hij bijna continu on stage is en in alle disciplines (zang, spel en dans) moet uitblinken. Die verantwoording voelt Buddy dan ook wel. ‘Ik probeer zo fit mogelijk te zijn en te blijven en voel zeker de verantwoording naar de rol maar ook naar de groep. Het is een vol repetitieschema maar het team erom heen is fantastisch en begeleiden alles goed’.
Al met al horen we overal enthousiasme en zien we een nu al hechte groep die enorm zin heeft in het vormen en straks brengen van dit verhaal. Esmée trakteert ons ook nog op een optreden waar ze het prachtige ‘What kind of fool’ zingt in de nieuwe vertaling van Floris van Rooijen ‘Jong als ik was’. Onze al aanwezige nieuwsgierigheid wordt alleen maar groter, en kijken we uit naar 12 september, de eerste try-out in de Kom in Nieuwegein.
Wil je ook kaarten voor de voorstelling? Kijk dan op www.degraafencornelissen.nl voor alle informatie.
Verslag: Mariska Steenbergen
Foto’s: Esmée Korver