Van 26 t/m 29 december 2023 bracht ‘Stichting Jong! Theater’ de familiemusical Robin Hood naar Schouwburg De Kring in Roosendaal. Robin Hood vertelt de spannende legende van de mysterieuze volksheld Robin Hood en zijn volgelingen in hun strijd tegen de meedogenloze Sheriff van Nottingham. Gehuld in een winters jasje wordt deze eeuwenoude volkslegende opnieuw verteld en bezongen in deze fonkelnieuwe productie. Een musical over moed, hartstocht en broederschap. Musicalsites was bij aanwezig om verslag te doen van de dernière.

Robin Hood

De legende van Robin Hood speelt zich af in 1377 in het donkere hard van Engeland. Het land wordt geregeerd door de goede koning Richard Leeuwenhard, maar vanuit een schimmige hoek aast de Sheriff van Nottingham op het koningschap. Met een list zorgt hij dat de koning buitenspel wordt gezet om de gooi naar de troon te bereiken. Dit gaat echter niet zonder slag of stoot. Robin Hood en de ‘vrolijke vijf’ proberen er, samen met prinses Marian, een stokje voor te steken. Onder andere door het belastinggeld van het volk bij de Sheriff keer op keer te stelen om terug te geven aan de arme inwoners van Nottingham. Om Robin Hood te vangen organiseert de Sheriff een wedstrijd voor boogschutters, wetende dat Robin als top-boogschutter van het land deze kans niet kan laten schieten.

De Musical

Het aloude verhaal is door Stichting Jong in een fris nieuw jasje gestoken. Natuurlijk zijn de bekende rollen als Robin hood (Tico Rovers), prinses Marian (Annabelle van den Bogart) en de Sheriff van Nottingham (Lukas Broos) aanwezig. Maar daar zijn wel nieuwe rollen aan toegevoegd, zoals de beste vriendin van Robin; Morgan (Marit Sas), de zus van de Sheriff; Scarlett (Robin van der Heijden) en het kleine broertje van de prinses, prins John (Laurent Gütlich). Een zeer welkome en verassende toevoeging in dit stuk zijn ook de Witte Wieven (Noortje Heimerikx, Julie Castelijn en Morris Smits), drie magische wezens waar de Sheriff hulp aan vraagt als hij radeloos moet toezien hoe Robin Hood hem keer op keer verslaat.

De toevoeging van deze rollen zorgt voor meerdere verassende wendingen, die het verhaal van het begin tot het eind spannend houden. Dat het spannend bleef, had ook te maken met de kwaliteit waarin dit stuk is neergezet.

Op de website van Stichting Jong! Is te lezen dat de producties zich ‘kenmerken in kwaliteit en originaliteit waarbinnen de ontwikkeling van onze spelers in het hoogste vaandel staat. Door een professioneel kader te scheppen in de vormgeving van onze producties, krijgen de spelers de maximale ruimte om hun talent en vaardigheden te ontwikkelen. Het bieden van een podium; het delen van een passie; het creëren van een droom.’

Met Robin Hood hebben ze dit kenmerk zeker gewaarborgd. Alle spelers, van hoofdrollen, grote bijrollen tot ensemble, waren kwalitatief erg sterk. De zang was loepzuiver. De liederen werden begeleid voor live muziek onder leiding van Donny Valentijn, wat voor jonge spelers een extra moeilijkheid meegeeft aan bijvoorbeeld timing, samenzang en volume. Van deze moeilijkheidsgraad was echter bijna niets te merken! Heel af en toe was een muziekstuk iets harder, waardoor er net een woordje van de zang weg leek te vallen, maar dit was niets vergeleken met de stukken waar de zangstemmen en de instrumenten in harmonie samen klonken en de professionaliteit sterk naar voren kwam.

Memorabele momenten

Deze kwaliteit kwam op bepaalde momenten nóg sterker naar voren.

Allereerst was een zeer sterk nummer een duet tussen koningin Eleanor (Claire Peeters) en prinses Marian als koning Richard (Job Nieuwstraten) wordt uitgezonden om mee te vechten in de heilige kruistochten. In dit lied zingen de royal ladies over eenzaamheid, het gevoel van verlaten te worden, maar ook over hoop als ze weer samen zullen zijn. In dit lied worden beide vrouwen als echte powervrouwen neergezet, waarbij de krachtige stemmen van de dames het geheel naar een hoger niveau dragen.

Een luchtig maar zeer sterk gespeeld klein tussenmoment was weggelegd voor twee nonnen (Indy van Belle, Olivia Droop) en moeder overste (Frédérique de Rooij) die prinses Marian met humor ondervragen over Robin, terwijl Marian zelf over haar vader na bleek te denken. Hierin was de sereniteit die hoort bij nonnen goed te herkennen, in de kleine knikjes met het hoofd en samengevouwen handen. Sterk spel dus.

Een zeer mooi gedragen stuk was de solo van Morgan, waarin zij verscheurt door liefdesverdriet en schuldgevoel een mooi nummer ten gehore brengt, dat vol zat met emotie. De emotie die daarbij hoorde werd zeer goed gespeeld. Met ingehouden adem hoorde het publiek haar laatste woorden “het is beter zo misschien”. Chapeau!

Wat door de acteurs zelf als bijzondere scène wordt benoemd (zie het filmpje onderaan de pagina) is een scène waarbij er crossdialogen plaatsvonden. De setting van dit stuk acteerwerk was zeer uniek. Er vonden twee dialogen plaats. Éen tussen Robin Hood en Morgan en éen tussen de Sheriff van Nottingham en zijn zus Scarlett. Deze dialogen liepen halverwege door elkaar heen, waarbij antwoorden van Robin en de Sheriff op elkaar aansloten en de antwoorden tussen Marian en Morgan in elkaar overliepen. Prachtig gedaan.

Een laatste scène die zeer mooi was neergezet, was een scène waarin Robin, Marian en Morgan terugkeken in de tijd naar hun kleine ik. De rollen Marian (Laurie Mulder), Morgan (Jasmijn Heshof) en Robin (Lotte Snepvangers) kwamen hierbij als kinderversies het toneel op voor deze bijzondere terugblik. Ook in deze scène werden harten van het publiek voelbaar gestolen.

Memorabele rollen

Robin Hood werd in het bijzonder ijzersterk neergezet. Zowel in spel als in zang. Waar hij in het begin vooral de trotse blije en vrije Robin is, wordt hij later steeds serieuzer in zijn spel als het volk steeds verder wordt getergd. Verliefde scènes met Marian waren hartverwarmend, maar ook scènes waarin Robin boos, verdrietig of in strijd met zichzelf was, waren sterk neergezet.

De toegevoegde rol van Scarlett zorgt voor een ‘menselijke touch’ aan de kant van de slechteriken. Waar zij haar broer eerst ondersteunt in zijn plannen om koning Richard af te zetten, maakt ze zich gaandeweg het stuk steeds meer zorgen over zijn mentale gesteldheid. Hierin wordt het zus-zijn uiteindelijk belangrijker dan het slecht-zijn. Prachtig neergezet.

Koningin Eleanor laat eveneens een zeer menselijke ontwikkeling zien. In het begin bevindt zij zich in het keurslijf die een koninklijk iemand betaamt door te zwijgen waar nodig en te knikken om verdere escalatie in situaties te voorkomen. Later zet zij zich steeds verder af tegen de Sheriff, zeker als het erop aankomt haar dochter in bescherming te nemen. Ook hier zit de kracht van de actrice in de kleine dingen als mimiek en lichaamshouding, vooral in de momenten waarbij de sheriff dicht in haar aura komt.

Een zeer sterke rol is weggelegd voor Morgan. De beste vriendin van Robin Hood die eigenlijk dolverliefd op hem is en alles voor hem overheeft. Als ze verscheurd raakt door wat juist is; Robin volgen of het volk op een andere manier helpen, geeft deze actrice met veel gevoel weer hoe het kan zijn om in tweestrijd te zijn. Ze maakt een keuze waardoor ze in de knoop raakt tussen onbeantwoorde liefde en een ondragelijk schuldgevoel. De mentale ontwikkeling van vrolijke spring-in-het-veld naar kiezen voor wat misschien het best is wordt ijzersterk vertaald.

De sidekicks van Robin Hood, Kleine Jan (Finn Versteeg) Alan en Dale (Lisanne Vergouwen en Feebe de Clerck) die de vrolijke bende van vijf compleet maken, mogen ook niet onbenoemd blijven. Met hun acteerwerk wordt gezorgd dat op het juiste moment de aandacht van het gehele publiek naar de juiste kant van het podium wordt gericht. Ook bij hen zorgen goede zangstemmen en sterk spel voor extra dynamiek in deze prachtige voorstelling.

De grappige goed getimede rollen waren weggelegd voor zowel Broeder Tuk (Tommes Balkhuijzen) als Prins John (Laurent Gütlich). Waar het voor broeder Tuk vooral lag in mimiek, lichaamshouding en timing van opkomst (en grappige afgang), was het bij Prins John de baldadigheid, wijsneus-instelling en de nonchalante houding die het publiek doorgaans flink liet lachen. Een andere kleine grappige gimmick was de trompet-aankondiger van de koning, die telkens na twee keer trompetblazen zijn motivatie om verder te gaan verloor. Voor al deze rollen geldt; heerlijke luchtige humor die goed viel door de juiste timing.

Een andere goed gespeelde slechterik was ‘Guy of Gisborne’ (Dennis Tims). Een man van weinig woorden, maar de woorden die er werden gesproken gaven direct een donkere sfeer mee die zijn karakter een sinistere feel gaf. Heerlijke duistere momenten werden hierdoor neergezet.

De Witte Wieven waren zowel in kostuum, als in grime (door Astrid Lambertus, Danique Pothoven en Jacinta Raeimakers) angstaanjagend om te zien. Het spel van de acteurs was gruwelijk goed. Elk moment dat dit drietal op het podium waren, was een moment van onhoudbare spanning. De stemvervormers die bij deze rollen werden gebruikt zorgden voor een extra angstaanjagende laag, maar het acteerwerk van deze drie zorgen voor een goede basis om écht eng te zijn.

En Last but not in the very least – de Sherrif. Wat een acteur! In het begin van de musical komt hij op als gewone doch beetje slechte man, maar door het stuk heen raakt hij steeds meer bezeten. Eerst door haat-, en wraakgevoelens richting Robin Hood, daarna met een extra laag van betovering door de Witte Wieven. Deze overgang wordt supersterk neergezet. Met kleine bewegingen in het lichaam, een extra knik in de vingers of enkel de blik in zijn ogen wordt zijn spel steeds creepyer, passend bij zijn rol. Voor dit stuk een onmisbaar sterk staaltje acteerwerk en zang door Lukas Broos.

Het ensemble

Buiten de al genoemde rollen waren er nog een 6-tal ensemble-leden die niet vergeten kunnen worden. William (Noud Geurtsen), Crow (Nikki Boers), Finch (Jasmijn Broos), Galahad (Martin rademakers), Lark (Maudy Lips), Quaill (Iris van Zalinge) en Raven (Fran de Belder). De kracht van dit ensemble was ook hier de loepzuivere zang, maar vooral ook het spel. Elke acteur had het hele stuk de volle focus. Waar soms het hele podium vol stond met spelers, waren zowel vooraan als achteraan de spelers blij als ze blij moesten zijn, bezorgd indien nodig en boos waar dit gerechtvaardigd was in het stuk. De choreografie door Romy Jung was niet bombastisch, maar juist ingetogen. Met kleine bewegingen en soms accenten op houding of mimiek werd gezorgd voor een totaalplaatje dat door het hele stuk klopte. Daardoor waren de échte dans-momenten een kers op de taart, waarbij historisch uitziende dansen je volledig meenamen in de paleisbalzalen van de tijden van weleer.

Stichting Jong! Theater.

Sander Nijssen benoemde in een gesprek dat Stichting Jong! Alle kostuums en decors in-house maakt. Dat dit van topklasse is valt te zien in de backdrop van de foto’s van het slotapplaus. Alles klopte.

De jurken van meerdere actrices waren met mooie details afgewerkt. De ridders waren van top tot teen bedekt met harnas. Van de duistere outfit van de Sheriff met goud omrande cape tot de prachtige jurk van de koningin. Aan alle details was gedacht. Dit werd enkel versterkt door het kasteel op de achtergrond, de kisten en de harnassen die als decor waren neergezet.

Het stuk bevatte special effects die echt een toevoeging waren. De stemvervormers van de witte wieven zorgde voor een rilling over de rug. De pijlen die raak geschoten werden in het doel waren slim in elkaar gezet. De lichteffecten voor scène wisselingen waren spot-on waardoor je gemakkelijk van de goede naar de slechte kant werd meegenomen in de setting van het podium. Grote volgspots werden op mooie plekken ingezet, waardoor bijvoorbeeld solo’s van Morgan en de Sheriff extra lading kregen. De band zat zichtbaar op het podium, wat zorgde voor een prachtig geheel.

Sander Nijssen gaf ook aan dat Stichting Jong! Eerst de spelers bij elkaar brengt en daarna op basis van de persoonlijke ontwikkeldoelen van de spelers een stuk gaat schrijven, speciaal gemaakt voor de cast. Deze manier van schrijven heeft ervoor gezorgd dat iedereen in dit stuk tot zijn recht kwam. Van klein tot groot, van hoofd-tot bijrol. Aan alles en iedereen was gedacht. Dat dit stuk met deze liederen speciaal zijn geschreven voor deze mensen, geeft een extra dynamiek aan het hele geheel.

Al met al, jammer dat het de dernière was, want nu moeten we wachten tot stichting Jong! Theaters met een volgend stuk komt. We kunnen nu al niet wachten en kijken er naar uit! Heb jij nog geen musicalvoorstelling van deze stichting bijgewoond? Houd dan vooral de aankondigingen in de gaten. Want dit wil je niet missen. Het heeft veel weg van een professionele broadwayshow, waar jonge beginnende acteurs en actrices de kans krijgen zich te laten zien aan het brede publiek.

Meer informatie vind je hier.

Verslag, slotapplausfoto’s en video: Eline van den Vonder
Scenefoto’s: Stichting Jong!