Na een theaterseizoen waar eindelijk ‘alles weer mocht’ is het een kers op de Musicaltaart dat er ook weer een ‘Bonte avond der Musicals’ is, oftewel Musicals Gone Mad, dit keer met het toepasselijke thema: The Great Reset. De tiende editie alweer en dat vraagt om een eersteklas uitsmijter. MGM staat bekend als parodie op bekende musicalproducties waarvan met een knipoog wordt gezegd wat iedereen denkt of gedacht heeft. Geen plek of tijd voor gevoelige tenen of opgeblazen ego’s, iedereen komt aan de beurt, ook de nodige zelfspot en je mag het zelfs als eer zien als je ‘erin zit’. Twee voorstellingen in DeLaMar West en wie niet is geweest, heeft echt iets gemist. Een avond vol schatergelach, hier en daar een awww of een ouch maar dat hoort bij het concept van Musicals Gone Mad.
Als cast zien we vijf (musical)sterren op een rij: Robbert van den Bergh, Luuk Haaze, Maaike Widdershoven en Cinthia de Neef. Jeroen Phaff, aangekondigd als verteller maar niet geheel zichzelf, zien we als verteller Jeroen, als Albert Verlinde, als (sublieme) Joop van Ende en, ja als wie niet eigenlijk. Maar eigenlijk is de hele cast één gespleten persoonlijkheid. Naast een openingsnummer dat geheel geschreven is op de titel van de avond, zien en horen we vooral overbekende nummers uit o.a. One, Titanic, Amelie en The Sound of Music, Come From Away, maar dan met een geheel andere tekst. Het nummer ‘He had it coming’ van Chicago was geheel herschreven over het leed van de zelftest waarin al direct sublieme persiflages te zien waren. Maaike als Amelie en Robbert als Sven Ratzke zetten direct de toon van de avond en het publiek ging er eens goed voor zitten.
Het decor werd opgeluisterd door een megagrote LED-wall… (een groot doek met het woord LED) maar dat hoort er dan ook tegenwoordig helemaal bij. Bart Mijnster en Aaron Bruisten hebben echt een huzarenstukje aan teksten uit hun pen weten te persen want de oneliners waren scherp, en ontzettend komisch. Tel daar de regie en choreografie van Marleen van der Loo bij op en de satire-formule is klaar voor gebruik. De cast maakt het af, door ook nog eens onberispelijk goede zang, begeleidt door een live band, zowaar ook oprecht genoten van nummers en men was goed op elkaar ingespeeld. Sommige namen die werden ‘aangepakt’ zaten live in de zaal wat direct aanleiding was voor een evaluatiemomentje. Zo vroeg Jeroen aan Marc Forno of ie een beetje leek, en zag Michael van Hoorne zichzelf (Luuk) voorbijkomen als oliebol Titus…
Mooiste moment was toch wel het open doekje voor Robbert dat hij kreeg… juist toen hij even zichzelf was en refereerde naar zijn inspreek job bij een bekende supermarkt.
Musicals Gone Mad kent een rijke geschiedenis van voorstellingen en dit was zeker een lustrum waardige editie. Nu (pas) kunnen we écht zeggen dat we er weer zijn, The Great Reset is daar, op naar de volgende editie!
Bedankt makers van Musical Gone Mad voor deze heerlijke, over de top, dolkomische musicalavond… hopelijk snel meer, eh weer!
Mariska Steenbergen
