Gisteravond presenteerden Maaike Franken en Sarah ten Pas hun Vocal Performances als onderdeel van hun opleiding aan Codarts Muziektheater. De voorstellingen verschilden sterk in stijl en thematiek, maar hadden één ding gemeen: een krachtige vocale en theatrale vertelling van diepgaande emoties.

Maaike Franken – Eerste Hulp voor Beren met een Gebroken Hart

Maaike Franken bracht met Eerste Hulp voor Beren met een Gebroken Hart een ontroerende voorstelling over rouw en verlies, speciaal gericht op kinderen vanaf acht jaar. Met begeleiding van coaches Marije Gubbels, Jacob de Groot en Ezra van Nassauw, en in samenwerking met Stian Olesen en Raquel Benito Martin, creëerde ze een poëtisch en invoelbaar verhaal.

De voorstelling opende in een ziekenhuisachtige setting, waarin Maaike haar ‘broertje’ bij het publiek achterliet met de opdracht hem beter te maken. Via humor, absurdisme en ontroerende momenten onderzocht het stuk hoe kinderen omgaan met verdriet. Het Wilde Westen als metafoor voor de onvermijdelijkheid van de dood gaf de voorstelling een speelse, maar tegelijkertijd confronterende lading.

Muziek speelde een essentiële rol in de beleving.  De vocale uitvoering van Maaike was indrukwekkend: van fluisterende, breekbare momenten tot krachtige, expressieve uithalen. Haar stem ondersteunde perfect de emotionele gelaagdheid van het verhaal.

De voorstelling culmineerde in een aangrijpende scène waarin Stian zichzelf tot een steen verklaarde—een metafoor voor emotionele afsluiting na verlies. Maaike probeerde hem op allerlei manieren in beweging te krijgen, en pas toen ze haar laatste lied inzette, begon hij langzaam te ‘ontstenen’. De slotomhelzing tussen broer en zus bracht het verhaal tot een ontroerende afsluiting.

 

Sarah ten Pas – The Insecurious Case of Sarah Jane

Sarah ten Pas presenteerde een compleet ander soort voorstelling: een absurdistisch en introspectief popconcert, waarin ze de grenzen tussen realiteit en verbeelding opzocht. Met begeleiding van coach Jorrit Ruijs en Ezra van Nassauw, en met medespelers Jasmijn Veerman en Alwin Knijp, bracht ze een unieke mix van humor, melancholie en zelfkritiek op het podium.

Haar performance draaide om onzekerheid en zelfbeeld, waarbij ze speels wisselde tussen momenten van zelftwijfel en over-the-top zelfverzekerdheid. De voorstelling was fragmentarisch en associatief opgebouwd, wat het publiek uitdaagde om mee te gaan in haar chaotische, maar fascinerende binnenwereld.

Vocaal gezien was Sarah’s optreden even divers als haar voorstelling: ze schakelde moeiteloos tussen fluisterende, intieme passages en grootse rocknummers. Dit contrast hield de voorstelling dynamisch en maakte haar performance gelaagd en meeslepend.

Beide voorstellingen waren indrukwekkend op hun eigen manier. Waar Maaike Franken een ontroerende en toegankelijke voorstelling bracht over rouw en verwerking, koos Sarah ten Pas voor een meer experimentele en speelse benadering van onzekerheid en zelfreflectie. Wat hen verbond, was hun sterke vocale presence en de manier waarop ze hun stem en spel gebruikten om complexe emoties over te brengen. Deze avond bij Codarts Muziektheater bewees opnieuw hoe veelzijdig en krachtig muziektheater kan zijn—of het nu troost, verwondering of verwarring oproept.