Weinig vrouwen uit de wereldgeschiedenis spreken zo tot de verbeelding als keizerin Elisabeth van Oostenrijk. Haar leven vol glamour, vrijheid, plichtsgevoel en tragiek inspireerde talloze boeken, films en musicals. Nu keert de iconische musical Elisabeth terug in een geheel nieuwe en verfrissende versie. De voorstelling, die vanmiddag in première ging, weet zowel visueel als muzikaal te imponeren.

Symboliek en sfeer

Vanaf het eerste moment valt de sterke beeldtaal van deze productie op. Het decor, vaak een schilderatelier, verwijst naar de obsessie met Elisabeths uiterlijk. Ze liet zich graag schilderen, zodat schoonheidsfoutjes gecorrigeerd konden worden, terwijl dit bij foto’s niet mogelijk was. Dit idee wordt op fascinerende wijze doorgevoerd: de scènes spelen zich af tussen schildersezels en doeken, alsof Elisabeths leven een kunstwerk is dat steeds opnieuw bewerkt wordt. Aan het einde van de voorstelling zien wij zwarte canvassen—een duister en krachtig beeld dat Elisabeths tragische lot benadrukt. 

 

Danique Dusée schittert als de jonge Elisabeth

Een van de grote ontdekkingen van deze productie is zonder twijfel Danique Dusée als de jonge Elisabeth. In deze vernieuwde versie van Elisabeth de Musical krijgt haar personage extra diepgang, en Danique weet dit met een indrukwekkende mix van kwetsbaarheid en vastberadenheid neer te zetten.

Haar Elisabeth is in eerste instantie een dromerig en vrijgevochten meisje, iemand die liever in de natuur klimt en danst dan zich te onderwerpen aan de etiquette van het hof. Maar al snel wordt duidelijk dat haar wereldbeeld botsing na botsing zal ondergaan. De manier waarop Danique deze transformatie laat zien—van onbevangen en speels naar een vrouw die steeds meer gevangen raakt in verwachtingen en verplichtingen—is aangrijpend en geloofwaardig. Met haar innemende spel en indrukwekkende zang bewijst Danique zich als een veelbelovend talent in de musicalwereld. Ze kreeg een zeer terecht open doekje na ‘Mijn leven is van mij’. 

Pia Douwes speelt een prachtige doorleefde Elisabeth

Wanneer je aan Elisabeth denkt, is de kans groot dat de naam Pia Douwes direct in je opkomt. Al sinds de allereerste productie in 1992 heeft ze deze rol in zowel binnen- als buitenland gedefinieerd, en nu, ruim dertig jaar later, keert ze terug in een vernieuwde, gelaagde vertolking van de oudere Elisabeth. Waar haar Elisabeth ooit de vurige, rebelse jongedame was die zich verzette tegen de verstikkende regels van het hof, zien we nu een vrouw die door de jaren heen gehard is door verlies, plicht en een diepgeworteld gevoel van eenzaamheid. Pia weet deze transformatie met indrukwekkende nuances neer te zetten. Haar spel is doorleefd, subtiel en intens, waardoor haar Elisabeth meer dan ooit een complexe, tragische figuur wordt.

Pia’s Elisabeth is een vrouw die gevangen zit in haar rol als keizerin. Ondanks haar status en macht voelt ze zich steeds meer een pion in een wereld waarin ze niet vrij kan zijn. Dit innerlijke conflict komt vooral naar voren in haar scènes met keizer Frans Jozef, waarin ze de afstand tussen hen bijna tastbaar maakt. De liefde waarmee ze ooit hun huwelijk inging, is langzaam vervangen door berusting en onbegrip. Daarnaast weet Pia in haar confrontaties met De Dood, gespeeld door Milan van Waardenburg, de groeiende aantrekkingskracht tussen Elisabeth en haar ongrijpbare ‘metgezel’ feilloos te vangen. Waar ze in het begin nog strijdlustig en afwijzend is, laat ze gaandeweg steeds meer los, totdat ze zich uiteindelijk volledig overgeeft. Dit spel van aantrekken en afstoten zorgt voor enkele van de meest indringende momenten van de voorstelling.

Milan van Waardenburg: een vileine en verleidelijke Dood

Een van de meest fascinerende rollen in Elisabeth de Musical is die van De Dood. Geen duistere, spookachtige gestalte, maar een mysterieuze, verleidelijke en meedogenloze aanwezigheid die Elisabeth haar hele leven achtervolgt. In deze nieuwe productie wordt de rol vertolkt door Milan van Waardenburg, en hij weet op indrukwekkende wijze de balans te vinden tussen dreiging, aantrekkingskracht en onontkoombaar noodlot.

Milan zet een scharlakenrode, sensuele en gevaarlijke Dood neer die continu in de schaduw van Elisabeth aanwezig is. Zijn Dood is niet alleen een symbolische figuur, maar een actieve kracht die haar keuzes beïnvloedt en haar langzaam maar zeker in zijn greep krijgt. Met een intense blik en een sluipende elegantie beweegt hij zich door het decor, steeds net dichtbij genoeg om haar te verleiden, maar ver genoeg om ongrijpbaar te blijven. Wat Milans vertolking zo intrigerend maakt, is hoe hij De Dood niet als een klassieke schurk speelt, maar als een verleidelijke, bijna onmisbare aanwezigheid in Elisabeths leven. Vanaf hun eerste ontmoeting is er een duistere chemie tussen hen, alsof hij haar vanaf het begin voor zich heeft uitgekozen. Zijn lichaamstaal is geraffineerd en subtiel; soms lijkt hij onheilspellend op de achtergrond aanwezig, als een dreigend lot dat op het juiste moment toeslaat. Maar op andere momenten is hij intens en direct, vooral in scènes waarin hij Elisabeth letterlijk naar zich toe trekt of haar omhelst in een bijna liefkozende, maar verstikkende greep.

Muzikaal is De Dood een van de meest veeleisende rollen in de voorstelling. Hij beweegt zich door dynamische, bombastische nummers en fluisterende, hypnotiserende passages, en Milan kan die vocale uitdaging moeiteloos aan.

Chemie met Elisabeth

De wisselwerking tussen Milan van Waardenburg en Pia Douwes/Danique Dusée is een van de hoogtepunten van de voorstelling. Met Danique Dusée als de jonge Elisabeth is hun dynamiek die van een verleider die geduldig wacht tot zijn prooi bij hem komt. Hij is speels, bijna plagerig, terwijl zij hem met zowel angst als nieuwsgierigheid tegemoet treedt. Met Pia Douwes is hun relatie anders: hier is de strijd grotendeels gestreden, en De Dood weet dat hij haar uiteindelijk zal winnen. Hun scènes zijn beladen met onderdrukte emotie—hij is haar constante metgezel, de enige die haar werkelijk begrijpt, en dat maakt hem zowel een angstaanjagende als troostende aanwezigheid.

William Spaaij als Lucheni: een cynische, humoristische verteller die de show stuwt

Een van de meest essentiële rollen in Elisabeth de Musical is die van Luigi Lucheni, de anarchist die in 1898 verantwoordelijk was voor de moord op keizerin Elisabeth. In de musical fungeert hij als verteller en gids door het verhaal, met een scherpe, cynische en vaak humoristische kijk op de gebeurtenissen. William Spaaij zet deze rol op meesterlijke wijze neer en weet het publiek vanaf de eerste scène moeiteloos in zijn greep te krijgen. Lucheni is in deze productie veel meer dan alleen een booswicht of een simpele verteller. William Spaaij maakt van hem een charismatische, sluwe en bij vlagen ronduit geestige commentator, die voortdurend speelt met zowel de personages op het toneel als het publiek in de zaal. Zijn energie is aanstekelijk, en hij beweegt zich met een bijna duivels plezier door het decor, als een poppenspeler die alles en iedereen op scherp zet.

Vanaf het moment dat Lucheni ten tonele verschijnt, trekt William alle aandacht naar zich toe. Hij breekt voortdurend door de vierde wand, kijkt het publiek recht aan en betrekt hen in zijn versie van de geschiedenis. Dit zorgt ervoor dat de voorstelling een extra laag krijgt: alles wat we zien, wordt gefilterd door de sarcastische, licht ontvlambare bril van deze revolutionair.

De rol van Lucheni is vocaal veeleisend: hij moet schakelen tussen snedige, spottende teksten en krachtige zangpartijen die veel dynamiek vereisen. William weet dit uitstekend te balanceren. Zijn uitvoering van “Kitsch” is een absoluut hoogtepunt. Hierin laat hij niet alleen zijn vocale kracht zien, maar ook zijn talent voor timing en sarcasme. Hij spuugt zijn woorden bijna uit, met een combinatie van frustratie en spot, waarmee hij de hypocrisie van de adel en de romantisering van Elisabeths leven genadeloos fileert. Daarnaast weet William de humor van de voorstelling naar een hoger niveau te tillen. Zijn interacties met het ensemble, zijn gevatte opmerkingen en zijn speelse, bijna clowneske mimiek zorgen ervoor dat Lucheni niet alleen een sinistere verteller is, maar ook een entertainer die het publiek voortdurend uitdaagt.

Muzikale kracht

Muzikaal blijft Elisabeth even meeslepend als altijd. De nieuwe bewerking voegt enkele verrassende elementen toe, maar de grote, bekende nummers blijven het hart van de voorstelling. Mijn leven is van mij blijft een absoluut hoogtepunt—een krachtige ode aan vrijheid en zelfbeschikking Het orkest, onder leiding van een uitstekende Marco Braam, brengt de dramatische, symfonische muziek van Sylvester Levay tot leven. De rijke orkestratie, van meeslepende strijkers tot bombastische kopersecties, versterkt de spanning en emotie van het verhaal. Het live orkest tilt de voorstelling naar een nog hoger niveau en bewijst opnieuw hoe essentieel livemuziek is in een productie van deze omvang.

Absolute aanrader

Deze vernieuwde Elisabeth de Musical voelt fris en vernieuwend, zonder de magie van het origineel te verliezen. De sterke cast, prachtige vormgeving en meeslepende muziek maken dit een voorstelling die diepe indruk achterlaat. Of je nu een oude fan bent of Elisabeths verhaal voor het eerst beleeft, deze musical betovert, ontroert en laat je niet meer los.

Kijk voor meer informatie hier