Demi Hubers en Silvana Rocha speelden gisteren hun afstudeervoorstelling. Silvana speelde pas nog in Spring Awakening. Met de voorstelling ‘Dies Irea’ sloten ook zij hun opleiding af aan de opleiding Muziektheater aan de Fontys Hogeschool in Tilburg.

Dies Irea, het verhaal

Het verhaal gaat over twee meisjes die zich bevinden in een wereld die helemaal in puin ligt. Ze praten over vriendschap, de dood en vervlogen dromen. Daarbij fantaseren ze over liefde en zingen liedjes in de hoop de tijd terug te kunnen draaien. Daarbij schetsen de dames een verschrikkelijk toekomstbeeld waar je niet aan wilt denken.

Demi en Silvana wilden een eindexamen maken waar veel in te spelen zou zijn. Om die reden gingen ze op zoek naar een toneelstuk waarbij ze zelf de nummers konden kiezen. Hun blik viel meteen op het stuk “Blik op oneindig” van Aris Bremer waar twee vrouwen vastzitten op een camping. Bij het fantaseren over het stuk zochten Silvana en Dewi ook naar geschikte nummers. Toen ze echter het stuk lazen, bleek het toch anders te zijn dan ze dachten en ontstond het probleem dat hun idee niet bij het stuk paste.

Script

Michelle van Daalhoff werd gevraagd of ze een script wilde schrijven en het resultaat daarvan was gisteren te zien in het Academietheater. Daarbij werd Wera Misset ook nog gevraagd een nummer te schrijven en toen was daar ‘Dies Irea’.

De wereld die door de dames geschetst werd, is luguber en confronterend. Op het moment dat Dewi met een gasmasker opkomt in een verwoeste wereld, uitgebeeld met kisten en grauwe dekens, bekruipt je meteen een onheilspellend gevoel. De vrouwen proberen elkaar door de situatie heen te trekken die hopeloos is en waar eigenlijk geen toekomst meer is.

Silvana en Demi lopen als de personages over een doodlopende weg die geen uitkomst biedt, waarbij ze toch op zoek gaan naar positieve gedachten en momenten die echter rauw verstoord worden door de realiteit.

Het spel van de twee vrouwen is scherp, confronterend en ondanks de situatie soms ook komisch waarbij de contrasten duidelijk zichtbaar worden. Ondersteunt door de band die de theatrale kleinkunstmuziek perfect tot zijn recht laat komen, schitteren beide vrouwen in spel, dans en zang in hun voorstelling die je zeker een gedachte meegeeft bij het verlaten van de zaal.