Laten we vooropstellen dat we als kikkerlandje Nederland altijd superblij zijn als een Europese tour van een internationale musical ons land aan doet. TEC Entertainment verwend ons al enige jaren met het naar hier halen van die producties. We kennen al de Jesus Christ Superstar bezoeken aan ons land en ook West Side Story hebben we al eens mogen verwelkomen. Grote producties, al dan niet met bekende namen.

Nu is het de beurt aan We Will Rock You, vanaf 2002 te zien geweest in inmiddels 14 landen. De musical is geschreven door de Britse komediant en auteur Ben Elton in samenwerking met Queenleden Brian May en Roger Taylor. De titel doet al vermoeden dat het gebaseerd is op de hits van de wereldband Queen.

Het verhaal

In het land van digitalisering, een overvloed aan marketing en een niet kritische consument steekt nog een laatste rebel zijn kop boven het maaiveld uit. Galileo Figaro (whats in a name) droomt over teksten die hij niet thuis kan brengen. Ook krijgt Galileo (Giorgio Adamo) de boodschap door dat hij het laatste muziekinstrument op IPlanet moet vinden om de Boheemse klanken van echte muziek niet voor eeuwig te laten verstommen. IPlanet wordt geleid door de Killer Queen (Anastacia) die alle breinen wil digitaliseren zodat zij de macht heeft. Haar legerleider Khashoggi (Stanley Burleson) maakt het Galileo niet makkelijk en arresteert hem. Als hij dan een zielsverwant vindt die met hem mee op zoek gaat is de missie compleet. Hij noemt haar Scaramouche (Arianne Galletti) en zij ontsnappen en gaan op zoek naar de groep die nog uit de tijd van de echte muziek stamt. Die groep vinden ze uiteindelijk en zo ook het verloren laatste instrument, wat uiteraard een gitaar blijkt te zijn.

Cast

Als de show aanvangt, ziet men kort een videoprojectie over waar we zijn (IPlanet). Vanuit de zaal komen ’the GaGa’s’ op met direct dat lekkere nummer ‘Radio GaGa’. Goede sterke opening met mooie strakke dans van het ensemble. Op het podium staat een trap met grote bogen die de gehele show in verschillende samenstellingen de omgeving vormt.

Daarna begint een dialoog en dit blijkt toch een teleurstelling. De eerste dialoog gaat over de gedroomde teksten die (voor ons publiek) allemaal te herkennen zijn als songteksten. Zeker in het begin erg grappig maar dit blijkt wel door het gehele script te zitten dus al vrij snel werd het gelach minder en nam men de woordgrapjes voor lief. Daar komt bij dat de twee hoofdrolspelers van Italiaanse afkomst dusdanig accent hebben dat het moeilijk is om het Engels te verstaan. Het ‘Somebody to love’ zit vocaal wel uitstekend op niveau en ook de live band ondersteunt de vocalisten zeer goed.


Vele changementen worden ondersteunt door een ‘muzikale bumper’ en dit komt niet altijd ten goede aan de doorloop van het verhaal. Maar dan is daar het moment; de opkomst van The Killer Queen in de persoon van wereldster Anastacia. Met een mega raket daalt zij neder en eist direct het podium op door het publiek op te stoken om haar applaus te geven.

Als zij dan ook nog gaat zingen, is het plaatje compleet. De nummers Killer Queen, Under Pressure en It’s a kind of Magic passeren de revue en eigenlijk geldt voor elke nummer hetzelfde; vocaal geweldig, qua staging gebeurt er echter niet veel. Als bij ‘I want it all’ het publiek wordt aangespoord om mee te doen is dat voor de diehard Queenfans natuurlijk heerlijk, je wil ook gewoon meezingen met dit soort nummers. We raken toch even in de war als de gitaristen van de band die op het podium er bij verschijnt, interactie hebben met Galileo… (hij was toch op zoek naar het laatste muziekinstrument?) Het mooiste moment uit de eerste akte is als de groep Bohemian strijders (met o.a. een Jeroen Robben in de rol van Buddy Holly) een ode brengt aan alle muzieklegendes van weleer. De legendarische Club van 27, Elvis en natuurlijk Freddie.
Only fools die young…

De tweede akte is wat uitgestrekt. Scaramouche en Galileo worden (eindelijk) een liefdespaar om een nummer later alweer op te breken en daar twee nummers verder nog ruzie over te maken. Ze blijken zenders bij zich te dragen waardoor Khashoggie iedereen kan oppakken. Britney Spears (een donkere gespierde Kungfu fightende rebel) geeft zijn leven zodat Galileo en Scaramouche kunnen vluchten en uiteindelijk de gitaar weten te vinden. Met deze gitaar wordt de titelsong van de avond ingezet en het publiek komt van zijn stoel. Met een ‘We are the Champions’ wordt het verhaal afgesloten en lijkt de voorstelling afgelopen. Maar natuurlijk kan Bohemian Rapsody niet ontbreken en krijgt het publiek nog een gewaardeerde toegift. Spektakel tijdens dit laatste nummer en zowel op het podium als in de zaal gaat iedereen volledig uit zijn dak.

We kunnen dan ook niet anders dan concluderen dat We Will Rock You zijn bestaansrecht dankt aan de waanzinnige muziek van Queen, en dat een naam als Anastacia, geflankeerd door onze eigen Nederlandse toppers Stanley Burleson en Jeroen Robben voor toch dat beetje ‘Kind of Magic’ zorgt.

We Will Rock You is te zien in grote steden als Amsterdam, Den Haag, Groningen, Breda en Heerlen, maar let op: Anastacia speelt niet overal.

Kijk voor alle informatie op www.tec-entertainment.com

Verslag en foto’s: Mariska Steenbergen