De verwachtingen zijn hooggespannen.  Niet alleen bij uw reporters, maar ook bij heel wat bekende Vlamingen, die één voor één hun opwachting maken op de rode loper – of was het nu een steiger – op de galapremière van “Mamma Mia!”.  Deep Bridge scoorde de officiële rechten om deze musical naar Vlaanderen te brengen.  Maar zullen ze erin slagen om van de Vlaamse versie, met een cast bestaande uit musicalartiesten en tv-gezichten, een even groot feestje te maken als dat op West End  al sinds 1999 het geval is? We zijn benieuwd…

Sfeerschepping en typecasting

Vanaf het moment dat het doek opgaat en we het tot de verbeelding sprekende decor zien, wanen we ons op het Griekse (fictieve) eiland Kalokairi.  Zand, water, een Griekse taverna, de zee, …  dit alles onder een staalblauwe hemel en een stralende Griekse zon zorgen voor een instant-vakantiegevoel.  Decor : geslaagd!  Wanneer Tinne Oltmans op het balkonnetje verschijnt en de eerste noten van ‘I have a dream’ zingt, wordt bevestigd wat we eigenlijk al wisten : Tinne IS gewoon Sophie! Over typecasting gesproken.  Datzelfde geldt trouwens ook voor Ann Van den Broeck, die in de huid kruipt van Donna : met haar blauwe overall en blonde haar in een vlotte paardenstaart, lijkt het (vanop het balkon althans ;-)) of Meryl Streep herself op het podium van de Stadsschouwburg staat.  Al meteen weten we : ‘Yes, dat komt hier helemaal goed’!

Van het Engels naar het Antwaarps

Wat we ons op voorhand misschien wel het meest afvroegen, was of de songs in het Nederlands wel even goed zouden klinken als in het Engels.  En of het niet raar zou zijn om die bekende meezinghits nu plots in onze eigen taal te horen.  Niets blijkt echter minder waar : Stany Crets hield het bij de vertaling niet bij standaard ‘Algemeen Nederlands’, maar heeft ook nog eens een pure Vlaamse, om niet te zeggen Anwerpse twist gegeven aan de dialogen en songteksten.  Af en toe horen we oervlaamse uitspraken als ‘Godjimenas’of zelfs ‘godvermiljaardenondedju’.  Ook de songteksten zijn best wel te smaken in het Vlaams : ‘Does your mother know’ wordt ‘Weet uw moeke da’, ‘Gimme gimme gimme’ wordt ‘Venten venten venten’ en helemaal te gek wordt het met ‘Take a chance on me’ : ‘Poepie ik ben vrij, waarom ni mé mij?’ Sommige refreinen zijn gewoon (gedeeltelijk) in het Engels gelaten; ‘Money money money’ klinkt nu éénmaal beter dan ‘Geld, geld geld’…   Vertaling : geslaagd!

The ladiezzz

Over Tinne Oltmans (Sophie) en Ann Van den Broeck (Donna) hadden we het reeds : ze zijn een match made in heaven en beiden lijken wel geboren voor deze rol : zoals we verwachtten zetten deze 2 ladies geweldige vocale prestaties neer, naast een spel dat erg naturel overkomt en zeer overtuigend is.  We zouden haast gaan geloven dat ze echt moeder en dochter zijn.  Tinne : ‘Ik ben zo blij dat ik in zo’n grote productie mag staan, met zo’n geweldige cast en ensemble.  10 jaar geleden speelde ik via de Grabbelpas al eens eventjes de rol van Sophie, enkel in het 2de deel dan nog! Nu ben ik erg blij dat ik hier sta, en beide delen mag spelen (lacht)!  Ook is het fijn je eigen interpretatie aan de rol te geven.  Stany liet ons erg vrij, dat was wel even wennen, des te meer omdat ik van TV gewend ben alles heel klein te spelen.  Dat moest dus nu allemaal héél groot.  Ook de strakke choreo’s waren een uitdaging.  Die gaan als een sneltrein, en je moet zien dat je daar mee op springt. Het talent en de ervaring van de ensembleleden was daarbij een grote hulp. ’ 

Ook Ann Van den Broeck doet haar ding en zet een geweldig geslaagde Donna neer.  Hoe was het voor haar om geregisseerd te worden door haar man? Ann : ‘Veel regisseerwerk heeft hij met mij niet gehad : Stany is een regisseur die verwacht dat het meeste uit de acteur zelf komt.  Hij zal het wel zeggen als hij iets niet goed vindt!’ Op de vraag of er veel van Ann in Donna zit, antwoordt ze positief : ‘Ik kan inderdaad wel veel van mezelf terugvinden in Donna.  Maar dat heb ik met veel rollen : elke emotie zit wel ergens diep in jou.  Het is dan aan de actrice om die gevoelens geloofwaardig over te brengen.  De rol van Donna stond erg hoog op mijn verlanglijstje.  Samen met ‘Grease’ is ‘Mamma Mia’ volgens mij één van de beste feelgood-musicals die er bestaan’. 

Helle Vanderheyden en Shana Pieters amuseren zich duidelijk te pletter op het podium als Ellie en Lisa, de giechelende, girly vriendinnen aka bruidmeisjes van Sophie.  Datzelfde geldt ook voor Ilse La Monaca en Evi Hanssen, die erg geslaagd zijn als het komische duo Rosie en Tanya, de jeugdvriendinnen van Donna.  La Monaca (bij het grote publiek gekend als Brigitte uit ‘De Buurtpolitie’) kan haar Limburgse accent niet helemaal verhullen, maar dat geeft net een grappig tintje aan haar personage.  Naar de prestaties van Evi Hanssen was musicalminnend Vlaanderen erg nieuwsgierig.  Had iemand Evi ooit al horen zingen? En …dat ze kan presenteren weten we, maar kan ze ook acteren?  Na afloop blijkt dat het antwoord op deze vragen 2 maal ‘ja’ is : ja, Evi Hanssen kan acteren.  En ze doet dat nog met een verbazingwekkende flair en naturel ook.  De rol van Antwerpse Tanya gaat haar bijzonder goed af.  Typecasting, weet je wel… Wat het zingen betreft : ook daar verrast ze positief : uiteraard hoor je bij haar stemtechnisch niet de jarenlange training en ervaring van musicalacteurs, maar met ‘Super Trouper’, gedeeltelijk a capella, bewijst ze dat ze toch wel toonvast is, de hoge noten aankan én dat haar gehoor haar niet in de steek laat bij de samenzang.  Op een bepaald moment, bij een scène in de slaapkamer, gooit ze er een leuk solomomentje tegenaan waarin ze op het einde foutloos de hoogte ingaat; dit wordt prompt op een opendoekje onthaald door het enthousiaste publiek. Puike prestatie voor iemand die niet in de musicalwereld zit. 

Evy : ‘Ik vond mijn musicaldebuut echt leuk.  Het is de voorbije maanden wel een zoektocht geweest : ik moest op zoek naar de Tanya in mij, moest mijn stem terug wakker maken…het was geleden van toen ik in 1992 in het Samsonkoor zong dat ik nog echt gezongen had voor publiek.  Ik was ook echt verbaasd toen Stany me vroeg voor de rol, maar lang heb ik er niet over moeten nadenken.  Ik wou het ook echt wel goed doen; ik ben géén artiest : ik wou er niet té hard tussenuit vallen, en hoop dat ik daarin geslaagd ben.  Ik wacht de reacties van de pers nog af alvorens ik besluit of ik in de toekomst nog in musicals wil staan!’

The boyzzzz

Wie Michiel de Meyer (Sky, de verloofde van Sophie) enkel gekleed in een ieniemienie speedo op het podium wil zien staan, kan maar best snel tickets bestellen en hopen dat er nog plekjes vrij zijn op de eerste rij.  Helaas wordt hij door het ensemble, terwijl hij zingt notabene, al snel in een wetsuit gestoken (woohooow, een droge wetsuit aantrekken bij iemand anders op een podium, en terwijl nog zingen, wat een huzarenstukje!).  Michiel staat er weer.  Wie hem enkel kent van zijn rol in ’40-45’ zal blij verrast zijn om te zien dat Michiel een serieus stukje kan dansen.  En dat oogt dan nog erg strak ook.  Michiel : ‘Er is heel hard gewerkt tijdens de repetities.  Ik heb natuurlijk door mijn opleiding dans – ik zat samen met Tinne in de klas trouwens –  wel al wat achtergrond op dat gebied.  Je wordt ook enorm meegezogen met de energie van het geweldige ensemble : je ziet dat iedereen er volop voor gaat en zich volledig smijt.  Dan wil je gewoon mee, dat werkt erg aanstekelijk.’ 

De drie mogelijke papa’s van Sophie zijn Bill (Stany Crets), Harry (Govert Deploige) en Sam (Johan Terryn).  Men zou zich kunnen afvragen wat de producent en de regisseur hebben gedreven om voor deze rollen te rekruteren onder tv-gezichten, die niet echt een muzikaal verleden hebben.  Wat daarbij opvalt, is dat dit ook bij de Mamma Mia-film het geval was : daar werd de keuze om o.a. Pierce Brosnan te casten als Sam door critici niet op gejuich onthaald.  Hij kreeg voor zijn rol in de film zelfs een ‘Golden Raspberry Award’ (negatieve tegenhanger van de Academy Awards).  Zo’n vaart zal het met Johan Terryn en Govert Deploige echter niet lopen : zij weten zich al bij al goed staande te houden, ondersteund door de geweldige tegenspelers en het vocaal bijzonder sterke ensemble die erin slagen de ruwe kantjes wat te camoufleren.  Zowel Govert, Sam en Stany brengen hun rol met véél overtuiging.  Qua spel overtuigen ze absoluut en zonder twijfel.  Vooral Govert verdient hierbij extra credits omdat hij op een bijzonder korte repetitietijd de rol heeft moeten instuderen nadat Jeroen Van Dijck er van de ene dag op de andere voor paste. 

De vrienden van Sky, gespeeld door Kenny Verelst (Pepper) en Laurenz Hoorelbeke (Eddie) verdienen vast en zeker ook een positieve vermelding : dat Hoorelbeke een stukje kan dansen en acteren, zag het publiek al eerder (o.a. in Sneeuwwitje).  Maar wie is dat jonge gastje dat volledig uit zijn bol gaat bij enkele choreo’s, een solootje ten berde geeft en een hoop positieve energie de zaal in katapulteert?  Juist ja, ’t is de Kenny! Onthou die naam!

 

Het ensemble

Het ensemble brengt ‘schwung’ en tempo in de musical : zij zijn zowel choreografisch als vocaal enorm sterk en de stuwende kracht bij de meeste nummers.  De energie spat ervan af bij de strakke groepsdansen die indrukwekkend sterk overkomen.  Niets dan lof voor deze mensen die duidelijk erg hard gewerkt hebben en bijgevolg ook de perfectie evenaren.  Eat that, West End, wij hebben hier in Antwerpen ook zo’n talenten en kwaliteiten.  En daar moeten we niet het Kanaal voor oversteken.

Is de Vlaamse versie van ‘Mamma Mia!’ geslaagd? Ja! Moet je gaan kijken? Aboluut! Het is gewoon één feestje in de Stadsschouwburg en op het einde, met de Abba-mix, zingt iedereen luidkeels mee en gaat het dak eraf.  Vlaanderen mag trots zijn op zijn eigen versie van de iconische musical.  Nu musical in Vlaanderen duidelijk in de lift zit, scoren klassiekers sowieso en dat heeft het jonge productiehuis Deep Bridge goed begrepen.  Nu moeten we musicalminnend Vlaanderen nog overtuigen om ook minder bekende stukken in hun hart te sluiten, wat volgens Stany Crets niet evident is : ‘De musicalscène in Vlaanderen is daar niet rendabel genoeg voor.  De rechten kopen van zo’n musicals is enorm duur.  Als je dan geen volle zalen trekt, m.a.w. musicals brengt die niet alom bekend en geprezen zijn, is het moeilijk om overeind te blijven.  Voor amateurgezelschappen is dat haalbaar, professionele, commerciële productiehuizen gaan eraan ten onder’.  Op de vraag of de strikte regels die moesten gevolgd worden bij de vertaling en scenografie beperkend werkten, antwoordt Crets ontkennend : ‘Dat viel nogal mee.  Je moet natuurlijk geen ‘Mamma Mia’ maken die zich afspeelt in Spanje.  De officiële vertegenwoordigers zaten trouwens vanavond in de zaal.  Geen enkel probleem mee gehad’. 

Thank you, Abba, for the music.  Thank you, Deep Bridge, om deze musical tot bij ons te brengen en in een geweldige Vlaamse versie te gieten.  Antwerpen voelde voor eventjes aan als the West End.   

er zijn geen afbeeldingen gevonden