Ervoor kiezen om de wilde zee op te gaan in een gammel bootje gebouwd van materialen die je op straat hebt kunnen vinden? We kunnen het ons bijna niet voorstellen. Wat als je geen andere keus hebt? De voorstelling Vietnam vertelt het verhaal van de gevluchte familie Minh Vu en ging gister in Het Park te Hoorn in première. Een verhaal uit het verleden, maar nog altijd een actueel onderwerp.

Twee jaar geleden legde Minh Vu zijn familiegeschiedenis vast in het boek ‘Vu’. Regisseur en scriptschrijver Dick van den Heuvel was zo onder de indruk van dit boek dat hij met theater-impresariaat Ruud de Graaf en Minh Vu naar Vietnam ging om plekken te zien waar het verhaal zich ooit afspeelde. Pas toen Van den Heuvel daar was greep het hem echt naar de keel. Hij moest en zou dit verhaal vertalen naar het toneel en dat heeft hij knap gedaan.

 

Het verhaal

Margot en Freek vangen samen kinderen op. Op een dag is daar Lien, gespeeld door Charlotte Ha. Ze heeft het zwaar met de geschiedenis van haar grootvader. Ze weet weinig behalve dat hij met zijn gezin begin jaren tachtig is gevlucht uit Vietnam. Een schrift vol aantekeningen doet haar, Margot, Freek en vriendinnetje Sterre inzien wat hem dwong te vluchten met gevaar voor eigen leven en dat van zijn gezin. Stukje bij beetje wordt het verleden gereconstrueerd.

Van den Heuvel heeft ervoor gekozen om het verhaal met minimale middelen te vertellen. Met slechts vier spelers, een statisch decor en weinig attributen vertelt de voorstelling het verhaal van het gevluchte gezin. Met houten klapstoelen wordt onder andere een boot gevormd. Een gammele weliswaar, verwijzend naar de boot die de vader van Minh Vu bouwde van middelen die hij op straat vond.

Op subtiele wijze verplaatsen de acteurs Charlotte Ha, Anne Fleur du Pré, David van den Tempel en Robin van den Heuvel, zich in verschillende personages. “We hebben met elkaar veel gesprekken gehad over dit onderwerp, de familie ontmoet en daardoor voelt het als een stukje van ons”, vertelt Du Pré. En dat voel en zie je aan de overtuigende wijze van inleven in de personages. Hoewel de kijker goed moet opletten, zijn de verhaallijnen duidelijk en schept het geen verwarring.  

 

Niet alleen wordt de kijker een verhaal getoond over het verleden. De voorstelling gaat ook over het delen van lief en leed en het hebben van compassie voor een ander. Een mooie voorstelling over een vreselijk stukje geschiedenis. Geschiedenis die zich nu weer herhaalt.

Meer informatie over Vietnam en de speeldata vind je hier.

Verslag: Romanca van Vuure
Foto’s: Rob de Haan

er zijn geen afbeeldingen gevonden