Schuld, naar het gelijknamige boek van jeugdboekenschrijfster Mel Wallis de Vries, gaat over een reeks zelfmoorden op een middelbare school. De leerlingen proberen na het laatste incident hun leven weer op te pakken en verder te gaan alsof er niks aan de hand is, totdat één van hen, Tess, verteld dat ze een briefje heeft gekregen met de dreigende tekst: ‘’Jij bent de volgende!’’. Angstig gaat ze, met behulp van twee schoolgenoten, op onderzoek uit en komt ze tot een schokkende ontdekking.
Dreigende muziek weerklinkt door de zaal wanneer we onze entrée maken. Als het eerste nummer wordt ingezet en de vijf castleden ten tonele verschijnen is het meteen duidelijk dat deze voorstelling staat als een huis. Elke noot van het nummer, dat toch wel een aardige portie koorzang bevat, wordt geraakt zoals het hoort en de acteurs bewegen zich natuurlijk en strak.
Het decor bestaat uit slechts een stel wanden die tijdens de voorstelling door de castleden verschoven worden. Af en toe komen daar wat grote krukken bij en wordt er een bed op- en afgereden. In de lucht hangt een stel streepvormige lampen dat samen een mysterieus en abstract geheel vormt. Dit levert enerzijds een simpel, anderzijds een gecompliceerd toneelbeeld op, want hoewel er maar een paar decorstukken staan, gaan de acteurs constant met die decorstukken in de weer. Het decor en de manier waarop hiermee wordt gewerkt zijn representatief voor deze voorstelling: met weinig acteurs en een simpel decor is een ontzettend ingewikkeld en strak georganiseerd geheel gemaakt.
Van onkenbaar belang is Wieneke Remmers (Nonsens, Sonneveld, The Sound Of Music) in deze productie, die de rol van de moeder van Tess vertolkt. Zij zorgt met haar leeftijd en ervaring voor de benodigde balans in de cast. Ook voegt zij enerzijds humor, anderzijds diepgang toe aan het verhaal. Zij vertelde ons achteraf: ‘’De diepgang in deze voorstelling had ik in eerste instantie niet verwacht in verband met de doelgroep; die is echt door de scriptschrijver en de regisseur toegevoegd. Humor zit er eigenlijk helemaal niet zo veel in, maar ik vind het leuk om te zien dat ik blijkbaar zo’n herkenbare moeder wordt. Ik doe het eigenlijk helemaal niet om grappig te zijn, maar vanwege de herkenbaarheid wordt er toch vaak met een lach gereageerd en dat is prima’’.
Naast Wieneke hebben ook de andere vier castleden, Anne de Blok, Ridder van Kooten, Jamie Kaminga en Sjors Arts laten zien wat ze in huis hebben. Duidelijk te merken is dat vier van de vijf castleden een achtergrond heeft op het gebied van muziektheater. Emoties werden goed overgebracht en er valt niks aan te merken op de articulatie en intonatie van de lied- en spreekteksten.
Hier en daar werden de choreografieën niet helemaal overtuigend uitgevoerd en verliep iets net te snel, maar de cast wist precies wat hij aan het doen was, zelfs toen de headset van Anne door een technisch mankementje tijdelijk stoorde. Voor de tieners onder de vijftien jaar is de voorstelling wellicht te spannend aangezien er wordt gewerkt met angstaanjagende muziek en harde geluiden, maar voor de leeftijdsgroep 15-20 en de oudere musicalliefhebbers die graag van een goede voorstelling willen genieten is Schuldzeker een aanrader.
Door: Denzel Bouwers verslag en groepsfoto
Foto’s: Boy Hazes