Een avond naar het theater is op veel plekken vergelijkbaar: garderobe, drankje, eerste akte, pauze, tweede akte, slotapplaus, even napraten of juist snel haasten naar de trein. Tessa Harmsen pakt het heel anders aan in haar TapasTheater, dat afgelopen donderdag voor het eerst haar deuren opende voor publiek. De voorstellingen die hier spelen duren namelijk maximaal 20 minuten en worden meerdere keren op een avond opgevoerd.

Er zijn beneden vier kleine zaaltjes waardoor het publiek de keuze wordt geboden uit maximaal vier, totaal verschillende voorstellingen. Met 10 plekken per zaaltje is dit een intieme theaterbeleving. Geen ruimte voor coulissen, spannende decors, maar alle ruimte voor talent. De kracht van een paar kerstlampjes, mooie stemmen en passie wordt duidelijk als theater teruggebracht wordt tot de kern: mensen die een verhaal overbrengen aan andere mensen.

TapasTheater

Zoals we tegenwoordig tv-programma’s terugkijken om niet beperkt te worden door de programmering kan je in het TapasTheater dus je eigen theateravond samenstellen. Tussendoor kan je boven genieten van lekkere drankjes en natuurlijk niet te vergeten: tapas!! Kleine gerechtjes die je uit een snackmuur kunt halen zodat je altijd op tijd bent voor je volgende voorstelling. De voorstellingen wisselen en dat doen de tapas ook. Iedere maand levert een andere traiteur verrassende gerechtjes waardoor het TapasTheater je altijd iets nieuws te bieden heeft qua eten én theater. Er wordt zelfs rekening gehouden met de veganisten en vegetariërs onder ons en op de kaart staat duidelijk aangegeven wat wel en niet binnen deze levensstijlen past.

De officiële opening van het TapasTheater zal in september plaatsvinden, maar zo vers in de verf, de laatste details die afgewerkt worden en eerste voorstellingen, is het ook op de derde dag al duidelijk dat hier een bijzonder concept realiteit is geworden.

De volgende acteurs hebben de eer om als eerste in dit theater met hun voorstellingen mensen te inspireren.

Rikkert van Huisstede – Jij mag

“Maar over 40 jaar wie weet, 
staan er liedjes in de hitparade.
[…]
Liedjes over hem en hem. 
Zonder aarzeling of rem.”

Dit schreef Annie M.G. Schmidt in 1977, 41 jaar geleden, voor de musical Foxtrot. Maar nog steeds wordt er angstvallig vastgehouden aan de hokjes die wij mensen gecreëerd hebben. Rikkert neemt zijn publiek mee in overwegingen over deze verdelingen. Hoe aanwezig is in de biologie de grens tussen man en vrouw? Is het een wezenlijk verschil of 1 eigenschap?  Een eigenschap die vooral zichtbaar wordt door het toneelstuk dat mensen dagelijks opvoeren om bij een meerderheid geplaatst te worden? Gaat het er niet om dat we ons compleet voeren als mens, volledig gelijkwaardig aan elkaar?

Rikkert stapt in de kleine ruimte en weet het gevoel te creëren dat hij net zoveel bij het publiek op bezoek is als het publiek bij hem. Met ontwapenende glimlach houdt hij stukjes spiegel voor, zonder hard te confronteren. Het is een dans in taal en muziek waarmee hij toewerkt naar contact. Contact waar je voor open moet staan om het daadwerkelijk te ontdekken en als completer mens weer naar boven te gaan.

Wouter Brouwers & Randy Fokke – Er viel dus een tak in de gracht

Wouter Brouwers schreef een dialoog die regelmatig uiteenvalt tot twee monologen. Op het terras kan het publiek precies volgen wat twee mensen vertellen. Om langzaam uit te vogelen wat ze bij elkaar heeft gebracht en wat er met kerst is gebeurd. De telefoon die inbreekt, de drang om te plannen, de moeite die het kost om contact te houden. Hekenbare ervaringen waar we allemaal anders mee om gaan.

En hoe oprecht is dat contact dan als je zo naast elkaar zit? Nemen we nog wel de tijd om echt naar elkaar te luisteren? Om het belang van die vallende tak te begrijpen? Vragen die opkomen door mee te luisteren met deze ontmoeting.

De puntjes worden op de ‘i’ gezet door de zichtbaar groeiende spanning in zijn lijf en de snelle gehaaste bewegingen van haar. Een ander tempo, een andere blik op de wereld. Verbonden door verdriet dat in monologen, langs elkaar, aan onbekende zonaanbidders op een terras wordt gedeeld.

 Lisa Berendse – Sporen van geluk

Op welk spoor zit je? Ben je er blij mee en zie je de kansen van een paar minuten vertraging? Lisa neemt je mee in het leven op de rails. Met koud en warm weer en vallende blaadjes: op deze sprinter kan je rekenen. Lisa neemt je rustig mee in de bijzondere wereld die Max C. Roijé met bijzonder slimme teksten heeft ontworpen. Maar ze is ook over tijd na een gepassioneerde one-night stand waardoor wat sprintjes getrokken worden om die paar minuten vertraging zo te timen dat ze een nieuwe kans creëert. Het leven op het spoor: een bijzonder uitgangspunt waar Lisa met overtuiging mee speelt. De liedteksten van Hilmar Leujes, die speciaal voor deze voorstelling zijn geschreven, zijn een fijne aanvulling en Lisa zorgt voor soepele overgangen tussen monoloog en muziek. Door tijd en dienstregeling gedreven vliegen deze 20 minuten voorbij en wordt de treinreis naar huis des te interessanter.

‘Sporen van geluk’ en ‘Jij mag’ zijn alleen vandaag nog te zien. Vanaf volgende week spelen Marit Goldstein en Ellen Martje beiden een voorstelling in dit unieke theater.

Meer informatie: www.tapastheater.nl

Verslag: Lisa Jansen
Foto’s: Merit Veldhuizen en TapasTheater