Sunset Boulevard, de musical van Andrew Lloyd Webber, in Carré. De beste plek in Nederland voor Norma Desmond om haar verhaal te vertellen. Wat een geluk dat we hier in het kader van Broadway aan de Amstel mogen genieten van deze Engelse productie.

Norma Desmond was de grote ster van de stille film die in de film Sunset Boulevard (1950) gespeeld werd door Goria Swanson. Het musical karakter is door haar geïnspireerd, met het grote verschil dat Gloria Swanson wel ondernemend was en zo wel de overstap naar de sprekende film heeft kunnen maken. Norma Desmond lukt dit niet en ze blijft verder leven in het verleden. Ze klamt zich vast aan de jonge tekstschrijver Joe Gillis in de hoop dat hij van haar scripts een succes kan maken. Ze blijft geloven dat ze haar rentree gaat maken, een droom die haar uiteindelijk tot waanzin drijft.

In het begin van de voorstelling wordt er veel gebruik gemaakt van filmmateriaal achter op een scherm, de muur en aan weerszijde van het toneel. Ondertussen wordt er met zoveel energie en passie doorgespeeld dat de filmbeelden vervagen. Ze zijn niet nodig voor het verhaal op dat moment en als er zo gespeeld wordt, waarom dan niet alle aandacht daar op houden?

Er wordt de tijd genomen om kennis te maken met Joe Gillis (Danny Mac) en zijn leven als steeds weer afgewezen tekstschrijver. We volgen hem in Hollywood tot hij per toeval bij het prachtige huis van Norma Desmond (Ria Jones) beland en ze hem binnenvraagt. Zodra Norma in beeld komt, begint het verhaal echt. Er komt een ster het verhaal binnen en dat is direct voelbaar.

En dan begint ze te zingen. ‘With one look’ is een mooi nummer, maar werd magisch. Ria Jones ís Norma alleen gebruikt ze niet alleen haar gezicht om een verhaal te vertellen, maar ook haar prachtige stem. Ze trekt de hele zaal naar het toneel en houd ze vast tot de laatste noot. Een ervaring die door het première publiek beloond wordt met een enorm applaus.

De muziek uit deze doorgecomponeerde musical is al overweldigend, maar als het dan ook nog door een 16-koppig live orkest wordt gespeeld is het helemaal magnifiek. De tweede acte wordt uitgebreid muzikaal ingeleid, als de intro van een film. Juist hierdoor komt het spel dichterbij, omdat de muziek je al naar het huis aan Sunset Boulevard heeft gebracht.

Danny Mac schakelt soepel van verteller naar Joe Gilles en geeft zo Ria Jones de kans Norma weer in een andere outfit te hullen. We maken kennis met Norma gehuld in gewaden en door alle lagen stof zie je nauwelijks wie er onder verborgen is. Naarmate Joe dichter bij haar komt staan en haar kwetsbaarheid meer en meer zichtbaar wordt, worden ook deze kledinglagen letterlijk afgepeld. Zo krijgen we langzaam de angstige, onzekere vrouw te zien die achter al deze show verborgen zit. Van hieruit verdwaald Norma steeds verder in haar waanbeelden en ze neemt Joe, die ze financieel volledig afhankelijk van haar heeft gemaakt, met haar mee.

Adam Pierce is als Max von Meyerling, de butler en eerste man van Norma, heel overtuigend. Heel langzaam laat hij vanaf zijn plek op de achtergrond zien dat er meer speelt. Tot Joe er uiteindelijk achter komt wie hij werkelijk is. Molly Linch als Betty Schaefer valt vooral op door haar prachtige sprekende stem. Een mooie rol als startende schrijfster en een groot contrast met Norma dat nog meer benadrukt hoe snel de tijd door kan gaan.

Het decor is groots en indrukwekkend, maar wordt opgebouwd uit verschillende stukken die als een puzzel in elkaar passen. De belangrijkste choreografie is het snel en soepel verrijden van alle stukken zodat ze precies in elkaar passen. Het is erg passend dat dit ook zichtbaar is zoals ook op een filmset Waar alleen geld dat het er op beeld mooi uit moet zien, ook al zijn de bomen dan misschien van karton. Er worden twee grote schotten gebruikt om een rustig stuk achtergrond te creëren voor Joe de verteller, maar daarachter zie je hoe de set veranderd. De schotten glijden weer weg als de klapper voor de camera en iedereen is klaar voor de volgende scène in dit tragische verhaal.

Een tragisch verhaal dat maar op een manier kan eindigen: in complete waanzin. De cast loopt af, het publiek vertrekt naar de drankjes en achter blijft een grote zaal vol rode stoelen met sterren in het plafond. Een grote trap op een leeg toneel dat er in het felle witte licht wat verloren bij staat. De muziek is weg, de stemmen stil, de film afgelopen. En morgen zal Norma opnieuw proberen haar rentree te maken.

Sunset Boulevard is nog t/m 8 april te zien in theater Carré.

Voor meer informatie en tickets: www.carre.nl/voorstelling/sunset-boulevard

Klik hier voor de fotoreportage

Verslag: Lisa Jansen

Foto’s: Wilma van der Werf