Dat Soldaat van Oranje de musical, een 8-jarig jubileum zou mogen vieren, had natuurlijk niemand bedacht op die première de 30ste oktober in 2010. Inmiddels is het de langst lopende voorstelling ooit in ons land. Ondanks dat men steeds bescheiden verlengd met een half jaar is het verhaal over de verzetsheld Erik Hazelhoff inmiddels cultureel erfgoed van Nederland. Hoewel er langzaamaan verhalen beginnen op te doemen over een eventuele opvolger is het woord ‘stoppen’ nog zeker niet gevallen bij de uitvoerend producent Fred Boot en Robin de Levita.

Menig fan heeft inmiddels een behoorlijke servieskast nodig om alle jubileummokken ten toon te stellen. Elk jubileum (en speciale gelegenheid) is daar de traditie van de mok met friet en het biertje. Zo ook dit jaar. De oranje loper was weer uitgerold, de pers wederom in grote getalen aanwezig.Voor de 2.527ste keer vulde de ronde tribune zich. Dit keer met fans, vakgenoten en leden van de koninklijke familie. Hoewel misschien niet voor te stellen, er zaten ook mensen die voor het eerst de unieke ervaring van het decor, het spel en de muziek hebben beleefd. Maar ook diegene die het voor een vierde, een twaalfde, een tweeënzestigste keer zag; men was wederom vol lof over het stuk dat men aanschouwde. Bijzonder in de opzet, uniek in zijn verhaal maar is dat nog steeds de kracht van Soldaat van Oranje?

Vandaag zagen we onder andere Valentijn Benard in de rol van Erik en Willemien Dijkstra aan zijn zijde als Charlotte. De chemie tussen de twee leek oprecht en er werd behoorlijk gesnuft en gekucht bij haar dood. We raken ontroerd van het spel van Mathijs Pater als Bram, de joodse jongen die gefusilleerd wordt op de Grebbeberg en zijn laatste dans danst. En hoewel het inmiddels algemeen bekend is dat het niet het streven is om de beste zangers of de beste allrounders op het podium te zetten, het ensemble knalde zang technisch van het podium vanavond.

Ware kracht

Echter de ware kracht in SvO de musical zit wat ons betreft in de actualiteit die dan elke keer weer een ander punt uit de voorstelling raakt. Het gaat (allang) niet meer alleen over die Engelenvaarder, maar over de thema’s die steeds weer boven komen drijven om tegen een actueel maatschappelijk schuurpunt aan te wrijven. Bijvoorbeeld wanneer Erik na de oorlog Ada redt van een menigte die haar uitmaken voor ‘moffenhoer’, haar kaalscheren en vernederen. Want ja dat doe je met vrouwen die geheuld hebben met de vijand!

Afgelopen maand kwam dit onderwerp via de Volkskrant (weer) in het nieuws door een interview met Monica Diederichs. Een historicus die 56 ‘moffenmeiden’ interviewde en er een boek over heeft geschreven. Monika zelf is een dochter van zo’n ‘moffenmeid’ en omschrijft ook haar eigen ervaring in het boek. De andere kant bekijken, keuzes maken, hét thema van de voorstelling. Iets dat altijd zal blijven. Wel of geen zwarte Piet, wat zet je in je paspoort als geslacht, loop je als homoseksueel nog hand in hand met je partner? Zolang dit soort dilemma’s nog steeds de aandacht vragen zal er voor Soldaat van Oranje een plek zijn binnen het Culturele (en educatieve) aanbod in Nederland. En dat zal dus nog heel lang zo wezen als je het ons vraagt, a never ending story.

Neem gerust de tijd voor het ontwikkelen van ‘die opvolger’ is dan ook ons devies. Soldaat van Oranje mag nog jaren blijven, al was het maar als bijdrage aan het historisch besef van wat de gevolgen van keuzes kunnen zijn; op dat wij nooit vergeten!

Kijk voor meer informatie op: www.soldaatvanoranje.nl

Voor de fotoreportage klikt u hier

Verslag: Mariska Steenbergen
Foto’s: Peggy de Haan
Video: Rob de Haan