Voor een musicalvereniging als Zwaag, met circa 30 ambitieuze amateurs, is het elke keer weer zoeken naar een musical die aan de juiste criteria voldoet. Een gedreven bestuur en een goed (professioneel) artistiek team moet toch bekijken in welke productie genoeg rollen zitten en of ze genoeg gevuld zijn met veel ensemblenummers. 

Het Hairspray van vorig jaar was (wederom) een knallend succes, dit jaar is er gekozen voor Shrek, je weet wel die groene Oger.

‘Met de musical Shrek laat deze vereniging wederom zien, origineel, ambitieus en vernieuwend te zijn’, aldus regisseur Peter Groenendijk.

Samen met muzikaal leider Marieke van Diepen en choreografe Marije Slippens vormt Peter al jaren de artistieke leiding. 

Het verhaal en de liedteksten komen van David Lindsay-Abaire maar de meesten kennen de Nederlandse vertaling van Allard Blom.

Het verhaal

Shrek (Pascal Immink) is een Oger en leeft teruggetrokken, maar volkomen gelukkig in zijn eigen moeras. De wijde wereld ingestuurd op zijn zevende, uitgelachen en opgejaagd heeft hij eindelijk rust gevonden op zijn eigen plekje in de wereld. Tot op een dag een invasie van sprookjesfiguren gedwongen zijn leefomgeving bezet, op bevel van de tirannieke Heer Farquaad (André Vloeijberghs). Shrek gaat op missie om zijn moeras terug te krijgen.

Op zijn reis naar Duloc, om verhaal te halen bij Farquaad, ontmoet hij de praatgrage Ezel (Loet Appelman). Tegen wil en dank reizen ze samen en krijgen ze de opdracht de knappe prinses Fiona (Maaike Doornekamp) te bevrijden uit haar toren. De beloning? Shrek krijgt zijn moeras weer terug. Heer Farquaad heeft zo zijn eigen belangen bij haar redding.

Aangekomen bij het kasteel waar prinses Fiona opgesloten zit, blijkt haar te redden helemaal niet zo makkelijk. Eerst moet De Draak (Berna Meijer) verslagen worden. Dan blijkt ook nog dat de prinses vervloekt is en een kus van haar ware liefde die vloek kan opheffen. Maar of dat die Heer Farquaad is, is natuurlijk nog maar de vraag.

Pascal is als Shrek een zeer innemende goedzak en heeft een feilloze komische timing. Vanaf zijn eerste scene gun je Shrek direct zijn moeras en alle liefde van de wereld die hij zo mist. Zet daar Loet als Ezel naast en je hebt een garantie voor vele hilarische momenten. Wat een talent heeft Loet Appelman toch! Stond hij in het voorjaar nog te stralen in ‘Oorlogswinter’, een serieus en dramatisch oorlogsverhaal n.a.v. het boek van Jan Terlouw, nu in de rol als Ezel, komisch en bij vlagen hysterisch, staat hij ook zeker zijn mannetje.

Het is ook het samenspel met o.a. Pascal dat Loet op zoekt en hij is niet bang om te improviseren. Wanneer Pascal zich verstapt en van een podiumverhoging glijdt, waarschuwt Loet hem twee tellen later doodleuk met ‘pas op het trapje’. De Ezel is een zeer uitgesproken karakter met hysterische momenten en dat weet hij in volle overtuiging te brengen. Mocht Pia Douwes nog nieuwe kandidaten zoeken voor haar AMA-talentenaward, vinden wij Loet een absolute aanrader.

Maaike Doornekamp blinkt dan weer uit in haar vocale krachten. Fiona heeft best een paar pittige nummers in de voorstelling, waaronder een ‘sing-off’ met een vogeltje in het bos waar Maaike toch echt die hoge C eruit moet persen en dit vlekkeloos deed. Maar ook het nummer met alle drie de Fiona’s (kind, tiener en volwassen) is een behoorlijke uitdaging en alle drie de dames slagen hierin met vlag en wimpel.

Toch wat medelijden hadden wij met Andre Vloeijberghs die Heer Farquaad speelt. In de professionele productie uit 2012 weten wij nog Paul Groot te herinneren die de gehele voorstelling op zijn knieën speelde en ook Andre moest hieraan geloven. En niet alleen het podium op en neer maar wij zagen Andre zelfs een hele dans uitvoeren en hij gaf geen krimp, chapeau!

Mooi effect was bedacht voor De Draak. Berna Meijer die in een prachtig kostuum als draak werd versterkt door een grote drakenkop uit het plafond te laten komen. Complimenten aan de decorbouwers, kostuummensen en grimeteam. Eigenlijk verdienen ze allemaal dikke complimenten, want ook het 13-koppige orkest was wederom een genot voor het gehoor en zonder het licht en geluid zijn de effecten natuurlijk niet zo’n spektakel als het nu was. Dit geldt net zo goed voor het ensemble natuurlijk. Iedereen heeft zijn ‘spotlight’moment en brengt dit met evenveel enthousiasme.

En wat is het dan heerlijk als het verhaal dan ook nog een ‘lang en gelukkig’ einde heeft. Fiona en Shrek vinden elkaar en verklaren de liefde aan elkaar die men bezegelt met een kus (die volgens een spontane reactie uit het publiek wel een hele ‘echte’ was).

Musicalvereniging Zwaag laat met Shrek zien dat zij niet alleen de standaard feel good amateurvereniging musicals kan spelen maar zeker ook met dit de uitdaging aan durft te gaan.

Zij spelen Shrek maar liefst vijf keer dit weekend, one down, dus nog vier ‘to go’. Wees erbij want u gaat swingend en vrolijk weer naar huis!

Voor meer info kijkt u op www.musicalzwaag.nl

Voor de fotoreportage klikt u hier.

Lees ook: Zwaagse Hairspray geeft volume!

Mariska Steenbergen