In juli en augustus vieren Robeco en het concertgebouw de zomer met afwisselende concerten en gisteren was het tijd voor ‘Summernight at the musical’. Pia Douwes werd bijgestaan door de bijna 28-jarige Rubèn Plantinga die zijn start maakte in de Sound of Music, maar daarna de overstap maakte naar de opera. Op dit moment werkt hij in Sweden met bariton Luthando Qave om zijn stem en techniek nog verder te verbeteren. Maar gelukkig voor het publiek uit de musical en opera hoek, dat in grote getale was gekomen, zong hij mee in dit bijzondere concert.

Het orkest onder leiding van Arjan Tien is een van de drie sterren van de avond. Misschien juist omdat het nog weinig voorkomt dat deze nummers uitgevoerd worden door zo’n groot orkest was het extra indrukwekkend. Ze gaven een paar extra dimensies mee aan de verhalen die Pia en Rubèn vertelden. Zo is de muziek van de Phantom of the Opera altijd prachtig, maar uitgevoerd door zo’n goed en groot orkest in de grote zaal van het concertgebouw is toch wel heel bijzonder.

Een van de nummers waar de drie sterren op een unieke manier samen kwamen was  tijdens ‘Feeling good’ uit de musical ‘The roar of the greasepaint – The smell of the crowd’ van  Leslie Bricusse and Anthony Newley. Waar zowel de stem van Pia als van Rubèn in andere nummers nog wel eens werden overpowered door het orkest was hier een goede balans. Ook het spel en de interactie tussen de twee kwam goed over en het plezier lieten ze de zaal in stralen.

Rubèn was niet alleen een plezier om naar te luisteren, maar ook om naar te kijken. Zijn enthousiasme is aanstekelijk en gaandeweg ging hij zijn nummers ook meer spelen, ondersteund door beweging. Hij had gekozen voor veel jazz nummers, een bewuste keuze vertelde hij na afloop omdat hij zo de stijlen van musical en opera kan mixen tot een soort semi klassiek geluid dat mooi vol klinkt. Een goed geslaagde keuze en mooie manier om deze toch wel erg verschillende zangtechnieken wat samen te laten komen.

Waarschijnlijk zit er geen verschil in of Pia Douwes in Nederland, Duitsland, Oostenrijk of Bangkok een podium opstapt. Iedereen verwacht of hoopt het nummer ‘mijn leven is van mij’ van haar te horen. Begrijpelijk want het kan magisch zijn, maar ze kan heel veel meer in veel verschillende stijlen. Een interessante en goede keuze daarom om het als derde nummer te zingen. Iedereen kan er van genieten en dan focussen op de prachtige nummers die volgen.

In het programma ‘Portret van een Passie’ zei Pia Douwes in 2009:

“Het is wel zo dat elke taal iets anders met jou doet, want elke taal heeft een andere cultuur achter zich. Dus als ik bijvoorbeeld zing: ‘Ik wil niet gehoorzaam, getemd en oppassend zijn’, dat is best pittig. ‘Ich will nicht gehorsam, gezähmt und gezogen sein’, daar komt veel meer melancholie bij kijken. Dus op die manier doen talen iets met je, doen talen iets met een rol en ga je ze daarom ook net anders spelen.”

Extra bijzonder dat Pia Douwes r vanavond voor gekozen had het nummer in het Duits te zingen. Ook waagde ze zich aan een Franse chanson dat ook door Frans sprekend publiek werd gewaardeerd, tot haar vreugde.

Wat ontbrak was een nummer van Stephen Sondheim, toch een belangrijk kunstenaar zowel in de musical als de opera wereld én een van de favoriete schrijvers / componisten van Pia Douwes. Bij het interview na afloop door Teun Plantinga leerde we dat ‘Als ik dansen wil’ oorspronkelijk helemaal niet in de musical Elisabeth zat. Pia en Uwe Kröger gingen als Elisabeth en De Dood in Duitsland op pad om de musical te promoten en dat gaat erg lastig zonder duet. Om die reden is ‘Als ik dansen wil’ geschreven en op de meest logische plek in de musical geplaatst. Een goede zet want zodoende is er dus een duel tussen die twee ontstaan wat de verhaallijn versterkt.

De musical met die prachtige lange uithaal, dat is een van de dingen waar de musical Elisabeth om bekend staat. Een rol die als een rode draad door de carrière van Pia gaat en een noot die ze zelf bedacht! Oorspronkelijk was deze noot namelijk veel lager, maar bij het inzingen van de Nederlandse cd merkte ze dat het in de vertaling lastig was. Ze probeerde de nu wereldberoemde hoge uithaal en na het via de telefoon voorgezongen te hebben aan de componist kreeg ze toestemming om het voortaan zo te zingen. Gevolg is wel dat alleen Pia het zo mag zingen, omdat ze blijkbaar de enige is die het zo kan!

Maandag 27 augustus treden ze nog een keer op in Groningen op de Ossenmarkt en dit concert is gratis toegankelijk.

Verslag: Lisa Jansen

Foto’s: Mariska Steenbergen