Na vier eerdere edities van de Opvliegersverhalen komen de dames nu aan het einde van de overgangsfase. Letterlijk, want de vijfde ‘Opvlieger’ zal echt ook de laatste zijn. Na avonturen op Bali, Tirol, New York en op zee eindigen de dames met een Big 5; op safari naar Zuid-Afrika.

Loes (Rian Gerritsen) heeft een reis gewonnen bij de Postcode Loterij. Een mooie reis voor vier personen naar Zuid-Afrika. Enige voorwaarde is een fotoshoot op de voorlaatste dag. Shirley (Joanne Telesford) heeft de mannen volledig afgezworen. Al dat swipen in al die apps, ze kon er niet meer van weg komen. Ze zoekt naar antwoorden in het rijk der dieren en als een op hol geslagen Freek Vonk probeert ze al haar dierenkennis in praktijk te brengen. Joke (Anouk van Nes) haar huis is afgebrand en krijgt daardoor de kans om alles opnieuw te doen, de inrichting, kleuren, garderobe. Dit zorgt voor een grote onzekerheid: wie is ze zelf eigenlijk op dit punt in haar leven? Keuzes zijn leuk, maar als je op ruim twee derde van je leven zit, wat is er dan écht belangrijk? Hou je alles zoals het was of moet alles voor één keer nog helemaal anders?
En Loes is verliefd, maar waar ze zich de afgelopen jaren als ‘oude fiets’ op de jongere mannen heeft gestort, is Nico 77. In zijn ogen is ze nu een jong blaadje of is het echte liefde? Loes heeft inmiddels toch wat kijk op de realiteit verloren.
Moniek (Sandra Mattie) heeft een diagnose gekregen die veel impact op haar leven heeft. In eerste instantie wil ze het verbergen voor haar vriendinnen maar dat blijkt toch niet zo eenvoudig.

Opvliegers 5 begint zoals we gewend zijn van de andere episodes met grappen en grollen, een opvlieger of ander overgangsongemak zo hier en daar en de connectie tussen de vriendinnen. In het decor is mooi gespeeld met schaduwfiguren om de omgeving te projecteren en dit wordt afgewisseld met een glamping tent. Je ziet direct dat de dames goed op elkaar zijn ingespeeld en dat de komische chemie onderling al uitstekend werkt. De inleiding is wat lang dus het eerste nummer komt als een welkome afwisseling.

Naast gezamenlijke nummers hebben alle rollen wederom een solo en niemand doet onder aan elkaar. Vocaal sterk en zuiver worden de nummers gebracht.
Net op het moment dat je zou kunnen gaan denken dat je het allemaal ‘nu wel weet’ komt de twist van de avond. Het moment dat de diagnose van Moniek wereldkundig wordt is een omslag in het normaal wat lacherig doen over de opvliegers. De harde grappen over haar ziekte vallen even wat twijfelachtig, maar de dames weten dit met hun spel uitstekend op te vangen. Toch is het hartverscheurende moment van Moniek en haar demente moeder (sublieme switch van Rianne naar de moeder) één die de zaal raakt en waar we gesnif om ons heen horen.

De ode aan de vriendschap aan het einde laat zien dat de reeks Opvliegers toch iets meer om het lijf heeft dan alleen maar leedvermaak voor vrouwen. Deze Big 5 heeft zeker nog raak geschoten waar het gaat om een einde met een impact.
Opvliegers 5 gaat tot eind april op safari langs vele theaters. Kijk op www.rep.nu voor speellijst en kaarten.

Verslag en slotapplausfoto’s: Mariska Steenbergen
Scenefoto’s: Peggy de Haan

er zijn geen afbeeldingen gevonden

er zijn geen afbeeldingen gevonden