Vandaag waren we bij de première van Expeditie Eiland in theater de Meervaart in Amsterdam. Veelbelovende creatives en een ervaren cast hebben onze verwachtingen op scherp gezet. Aan de andere kant waren de verwachting juist wat lager, omdat het concept de voorstelling redelijk voorspelbaar maakt.

Expeditie Eiland gaat over het reality-programma van presentator Ruud Salomons (Joey Schalker), waarin drie gezinnen het in proeven tegen elkaar opnemen om de felbegeerde hoofdprijs te winnen. Het eerste gezin is het volkse gezin uit Schiedam, bestaande uit Wim, Peet en Wesley ten Kate (John Buijsman, Lone van Roosendaal en Jip Bartels). Het tweede gezin is het bekakte gezin Van Stirum-Vinkesteijn uit ’t Gooi en bestaat uit Dionne, Rikkert en Chantal (Jelka van Houten / Renée van Wegberg, Rutger de Bekker en Kaylee Peters). Het derde en laatste gezin bestaat uit Fred en Vincent Kuijpers, samen met Vincents dochter uit een vorig huwelijk, Tries (Ferry Doedens, Dennis Willekens en Pascalle Langhorst).

In het openingsnummer worden de presentator, gezinnen en het decor op zijn musicals in een mooi koornummer voorgesteld aan het publiek. De manier waarop Joey Schalker, overigens een steengoede zanger, de show in zijn eentje opent, doet denken aan de opening van de musical Pippin, waarin de Leading Player met wat spannende handgebaren het publiek probeert op te jutten, waarna het doek omhoog gaat en de rest van de cast het publiek omver blaast. Echter, hier kwam de cast niet in zijn geheel tevoorschijn, maar per gezin.

Vervolgens kwam een wirwar aan scenes waarin de gezinnen uitgebreid werden voorgesteld. Hier zat een aantal goed uitgepakte grappen tussen en het duurde niet lang voordat de hele zaal had gebulderd om de drie veel te foute gezinnen. Jelka zet een meesterlijke spirituele cursusleidster neer, Ferry is helemaal in zijn element als over de top ‘’wanna be a star’’-karikatuur en Lone en John vormen een heerlijk komisch duo, niet anders dan we van elk van deze sterren gewend zijn. Toch begint het verhaal gedurende de eerste akte langzaam in te zakken. Het voorstelrondje duurde net even iets te lang en de oppervlakkigheden genoten nog steeds geen enkele diepgang, op een mooie ballade van Dennis na.

Met het begin van de tweede akte heeft de voorstelling een grote sprong voorwaarts in de tijd gemaakt, want het verhaal is zo gezegd meer dan twintig proeven verder en de deelnemers zijn kapot. De essentie van het verhaal (Hoe ver moet je gaan voor kijkcijfers?) begint eindelijk door te dringen en tegelijkertijd wordt er nog steeds hard gelachen. Echter ontstaan er ook de eerste irritaties aan clichés, zoals de zoveelste snackbar-metafoor van Lone en ‘’bekijk het met een lach’’ van Jelka. De voorstelling eindigt drastisch en enigszins voorspelbaar.

Hier en daar schemerden de zenuwen door, zoals bij Ferry in zijn solo in akte één. Toch blijft deze cast een genot voor het oog én oor: Joey, Lone en Kaylee met hun verbluffende zangsolo’s, Jelka, John en Dennis met hun uitstekende komische timing en Jip, Rutger, Pascalle en Ferry die één leken te zijn met hun rol. Het was misschien maar beter dat ze voor deze cast de dans achterwege lieten.

In zijn geheel was de voorstelling niet overweldigend, noch diepgaand. Dat laatste behoorde dan ook niet tot de verwachtingen. Materiaal voor een gezellige komedie-avond is Expeditie Eiland echter zeker wel en de kwaliteit van de cast is in deze voorstelling staat garant voor een leuke voorstelling. Er wordt veel verwezen naar de actualiteit, zoals social media en ‘’alles voor de likes’’, dus tussen het gieren door is er genoeg tijd om op eigen initiatief na denken over al deze hedendaagse onderwerpen.

Meer informatie vind je hier.

Verslag: Denzel Bouwers
Foto’s: Mariska Steenbergen

Klik hier voor de fotoreportage

Lees ook:
https://musicalsites.nl/column-dennis-willekens-expeditie-eiland/