Vlaanderen gaat een prachtige musicaltoekomst tegemoet. Zoveel werd gisteren duidelijk op de avant-première van ‘November 89’, de laatste nieuwe musical van The Singing Factory. De 23-jarige wonderboy Wanne Synnave leverde, een jaar nadat hij als scenarioschrijver debuteerde met ‘Magdalena’, opnieuw een pareltje af. Doe daar nog eens de filmische muziek van de hand van Sam Verhoeven bij, de regie met oog voor detail van Anne Mie Gils, het ronduit overweldigende acteerwerk van de jonge cast en de indrukwekkende vocale prestaties van heel Youforia, en dan krijg je een musical waarmee The Singing Factory geschiedenis schrijft.
Verhaal
In ‘November 89’ maken we kennis met het gezin van Arend Holtz, dat in Oost-Berlijn woont op het moment dat de Berlijnse Muur wordt gebouwd. Het gezin moet omgaan met een veranderende wereld en de nieuwe regels die daarbij horen. Zonen Arend (Aaron Blommaert) en Klaus (Tuur Verelst) gaan naar de Humboldt-Universiteit, waar de sociale onrust groeit en iedereen keuzes moet maken. Keuzes die levensbepalend zijn.
‘November 89’ is een verhaal over vriendschap en liefde, over verscheurende keuzes die relaties kapotmaken of net tot stand brengen. Synnave slaagt erin de sfeer weer te geven die onder de studenten heerste op het moment dat de muur gebouwd werd. Het is ook vooral uit dat standpunt dat het hele verhaal geschreven is. De scenarist verweeft zelf verzonnen verhaallijnen met enkele waargebeurde feiten. Die formule werkte bij ‘Magdalena’ en blijkt ook nu weer een schot in de roos te zijn. ‘November 89’ is trouwens de enige Europese organisatie die 30 jaar na de val van de Berlijnse muur deze historische gebeurtenis in de kijker zet. Een extra pluim op de hoed van de jonge scenarioschrijver.
Wie gekomen is om de muur op de achtergrond effectief te zien vallen, en hoopte op een happy end met families die elkaar om de hals vallen, blijft enigszins op zijn honger zitten : de musical eindigt op het moment dat Arend vlucht naar West-Berlijn en het protest in Oost-Berlijn steeds verder aangroeit. Die sfeerschepping van het studentenprotest en het leven van een doorsnee gezin dat met die situatie wordt geconfronteerd, is dan ook het centrale thema van de musical. Dus who cares dat die muur er op het einde van het stuk nog steeds staat, als je gedurende anderhalf wordt meegesleept van het éne muzikale hoogtepunt naar het andere?
Talentvolle hoofdcast
Aaron Blommaert schittert in de rol van Arend. Dat zijn personage mijlenver van zijn eigen leven staat, weerhoudt deze beloftevolle duizendpoot er niet van de jonge student uit Oost-Berlijn op een geloofwaardige manier neer te zetten : ‘Ik heb wel wat opzoekwerk moeten doen, en gelukkig heb ik dit schooljaar in de geschiedenislessen ook veel over dit thema opgestoken, ‘aldus Blommaert. ‘In het begin was het best moeilijk om me in de rol van Arend in te leven, maar eens we in het decor konden spelen met de kostuums aan, kwam het allemaal vanzelf. Ik heb ook wel overeenkomsten met Arend : net als hij neem ik graag de leiding bij dingen waar ik verstand van heb. Maar ik zou de stap om te vluchten niet durven te nemen, ik neem niet graag risico’s. Weet je, eigenlijk zou ik best wel wat meer van Arend in mij willen hebben!’
Op de vraag hoe de sfeer onder de jongeren tijdens de repetitieperiode was, krijgen we een duidelijk ‘Heel erg goed!’ te horen : ‘Een aantal van de acteurs kennen elkaar al jaren. Dat komt het spel ook ten goede, want zo kan je makkelijker in elkaars ‘bubbel’ komen zonder dat dat ongemakkelijk voelt. Het hielp me heel erg bij het spelen van de heftige scènes met Tuur (Verelst) en Ryan (Joostens).’
Nog geen maand geleden werd Aaron nét geen Ketnetwrapper. Dat vindt hij uiteraard jammer, maar hij blijft positief : ‘Ik zie de audities bij Ketnet zeker niet als een verlies, maar eerder als iets wat ik heb opgebouwd. Je weet nooit of er nog iets uit verder vloeit’. Nu, moest dat het geval zijn dan hopen wij alvast dat hij nog tijd over gaat hebben om in musicals te spelen. Zo’n talent moet gecultiveerd worden!
De overige leden van de hoofdcast kennen we allemaal van voorbij edities van Ketnet Musical. Dat blijkt toch een kweekvijver of opstapje te zijn voor jong talent. De broer van Arend, Klaus, wordt op sublieme wijze vertolkt door de getalenteerde Tuur Verelst. Verder zien we Hanne Verstraete aan het werk als studentenpraeses Johanna en Emma Van Thielen als Emily, de vriendin van Klaus. Wat een talent hebben deze meiden, wat een naturel, wat een présence, wat een stem! En wat een goeie casting voor deze rollen.
Overige castleden
Wat de volwassen cast betreft : de moeder van Klaus en Arend wordt vertolkt door Maike Boerdam. Zij zet een heel herkenbare en warme moederfiguur neer. De goed geschreven teksten helpen daar natuurlijk bij : als je bedenkt dat die geschreven zijn door een 23-jarige jonge gast, schept dat nog meer bewondering voor zijn prestatie als scenarist. Het lied dat de moeder brengt met haar andere kinderen, de tweeling Max en Lisa, is ongetwijfeld één van de meest emotionele momenten van de musical. Over die tweeling gesproken : Rémi De Smet en Lotte Heuten passen erg goed in die rol. Hun dans- en zangtalent konden ze in deze musical niet uitgebreid tonen, maar er komen in de toekomst ongetwijfeld nog kansen genoeg om deze beloftevolle talenten bezig te zien.
Sébastien De Smet vertolkt de oude Arend, in 1989. Hij vertelt zijn verhaal aan Helene (Saïn Vantomme). Deze insteek zorgt voor structuur en houdt ook het ritme in het verhaal. Hun zangpartijen werden overtuigend gebracht, maar nemen de focus wat weg van die van de jongeren van Youforia, het koor van The Singing Factory waarvoor deze musical uiteindelijk is geschreven. Als ensemble staan zij er wel echt, en zorgen ze voor enorm krachtige en overweldigende momenten. Het lied van de studentenunie, en het bekijvende ‘Waarom zouden we nog wachten’ komen erg hard binnen en missen hun uitwerking niet. Dit is ook mee de verdienste van de 6-koppige live band die van achter de schermen prachtig werk levert. Credits voor de schitterende zangprestaties van het koor zijn voor koorleiders Tinne De Groot en Ronny Plovie. Welke jongere die ook maar iets met musical te maken heeft zou eens niet door hen willen gedirigeerd worden?
Organisch proces
Voor Anne Mie Gils, leading lady van de Vlaamse musical, was werken met deze jeugdige bende een pittige uitdaging. ‘Maar je krijgt er zoveel voor terug. Het was een mooi en bijzonder avontuur. Nu moet ik hen loslaten, heel emotioneel vind ik dat, ‘ alsdus de regisseur van dienst. ‘De cast heeft trouwens veel input geleverd’, vult Synnave aan. ‘Samen hebben we met hen veel gepraat over de personages en de verhaallijnen, zodat de acteurs hun personages nog meer diepgang konden geven. Op een jaar tijd is het script enorm geëvolueerd, en tot gisteren toe zijn er nog veranderingen in aangebracht. Dat is het fijne van met een wit blad beginnen : je kan alle richtingen uit.’
Toekomstplannen
Op de vraag of er al concrete ideeën zijn voor een volgende productie antwoordt Synnave eerst wat ontwijkend. Maar met wat overredingskracht lukt het ons hem toch een tipje van de sluier te doen lichten : ‘Als we geen bestaande productie gebruiken volgend jaar en ik zelf weer iets schrijf, blijven we ongetwijfeld in hetzelfde genre : een verhaal dat uitgaat van een historische gebeurtenis. Ik ben dan absoluut vragende partij om weer met Anne Mie samen te werken.’
Wie nog geen tickets heeft en deze getalenteerde cast nog aan het werk wil zien, kan best zo snel mogelijk tickets reserveren. Anderhalf uur streling voor oor en oog aan een zacht prijsje. Een absolute must-see voor iedereen die jong musicaltalent een warm hart toedraagt!
Meer informatie vind je op: https://www.singingfactory.be/november89/
Scènefoto’s: Wanne Synnave)
Verslag en groepsfoto: Ingrid Somers