Als je vier jaar hebt gestudeerd aan de Frank Sanders Akademie en je mag nog een solo of duo spelen dan laat je nog even zien wat je in huis hebt. Tijdens twee voorstellingen lieten Naomi Moerdijk, Babbe van Kraaij, Nino Ruiter, Carmen Koster, Jamie Kampinga, Janneke Hetharia, Marieke Palmer, Mylène Evers, Ewout Heijbroek, Femke Dassen en Sjors Arts nog een keer zien wat ze in huis hadden. Het resultaat? Mooie, komische en intieme voorstellingen met veel variatie.

Solo’s die deels of helemaal zelf geschreven zijn en waarbij de studenten gebruik maken van bestaande nummers, nieuwe teksten schrijven of zelfs hele nummers.

Marieke Palmer speelde met haar solo ‘Charlie’ een muzikale solo. Met een heerlijke jazzy stem zong ze het verhaal van de vrouw die wacht op haar man ‘Charlie’. Met de muzikale begeleiding van Hilmar Leujes op de piano zong ze een heerlijke voorstelling waarmee ze een mooi begin maakte van de mooie reeks solo’s. De jazzy nummers waren op het lijf van Marieke geschreven waarbij ze het verhaal mooi aan elkaar speelde.

Mylene Evers en Rotterdam zijn één. Ze speelde in haar solo ‘Lieve Nederlandse Man’ een vrouw die woont in het pittoreske Blaricum waar ze van borrel naar borrel gaat, haar studie niet afmaakt en zich laat verwennen door haar toekomstige perfecte man. Maar eigenlijk wil ze geen perfecte man maar gewoon Feijenoord en Rotterdam. En daarbij een man die een boer laat in een vol restaurant en een avondje uit vervangt door kaartjes voor Feijenoord. Mylene combineert mooie zang met hilarische momenten waarbij Rotterdam centraal staat. Je kunt het meisje uit Rotterdam halen maar Rotterdam niet uit het meisje.

Ewout Heijbroek vraagt zich met zijn solo ‘Geluk’ af waarom mensen chagrijnig raken omdat ze chagrijnig zijn omdat ze niet weten waarom ze chagrijnig zijn en daardoor weer chagrijnig zijn. De weg kwijt? Ewoud wist het haarfijn uit te leggen. Wat zijn keuzes in het leven? En als je dan kiest, word je daar dan gelukkig van? Wat heb je nodig om gelukkig te zijn? Wat als woorden niet bestonden? Ewoud speelde adrem en reageerde op tekenen van herkenning uit het publiek.

Femke Dassen en Sjors Arts speelden in hun solo ‘J’adore’ een duo waarbij een gescheiden stel na 5 jaar weer bij elkaar komt. Hij heeft haar uitgenodigd om haar wat te vertellen. Zij is vastbesloten om hem te vertellen dat ze gelukkig is zonder hem. Er ontstaat weer verwijdering, of toch niet? Door het slechte weer kan ze echter niet meer weg en ze zijn veroordeeld tot een nacht samen. Als hij vertelt dat hij homo is, reageert ze geschokt en vliegen de verwijten over en weer. Toch ontstaat er ook toenadering. De komische momenten aan het begin draaien langzaam naar mooie ontroerende momenten waarbij de man en de vrouw  nader tot elkaar komen. Femke en Sjors vulden elkaar helemaal aan, waarbij de harde humor en dramatiek perfect gespeeld werd.

Naomi Moerdijk legde in haar solo ‘Kom flai wit me’ haarfijn uit hoe een purser zijn ‘klanten’ ziet. Naomi is duidelijk en confronterend in haar uitleg en met de nodig hilarische bewegingen en uitspattingen speelt ze haar solo in haar eigen stijl. Met confronterende uitspraken krijg je als toeschouwer het gevoel dat de trein nog zo slecht niet is als het cabinepersoneel zo tegen passagiers aankijkt. Naomi speelde met power en maakte van haar solo een lekker feestje.

Babbe van Kraaij nam in haar solo “Eeuwige het onze’ de romantiek en liefdesbrieven door. In de huidige tijd volstaan we met een whatssapp, email of een sms om te zeggen hoeveel we van iemand houden maar echt een liefdesbrief op mooi perkament? Nee dat gebeurt nu niet meer maar wel door grote mannen uit het verleden. Mannen zoals Napoleon, Mozart, Oscar Wild of Beethoven. Babbe maakt haar publiek duidelijk dat we die slag gemist hebben in een mooie indringende solo met mooie klassiek gezongen nummers.

Nino Ruiter speelt een man die belt met zijn moeder om een beter beeld te krijgen over wie hij is en waar hij voor staat. Na zijn coming-out ging hij los in Amsterdam en flirtte er op los maar was hij heel onzeker over zichzelf. Er was een stemmetje in zich dat er voor zorgde dat hij moeilijk van zichzelf kon houden. Ineens was hij daar. De man die alles had en die alles van hem wist, maar de relatie gaat over. Uit zijn hart in zijn hoofd. Nino ontroert met zijn solo en met zijn mooie stem neemt hij zijn publiek mee in zijn verhaal.

Carmen Koster en Jamie Kampinga speelden in hun duo, ‘Het gras lijkt altijd groener’ twee vrouwen die elkaars beste vriendinnen zijn. Echte vriendschap. Een vrouw heeft relatie en haar vriendin heeft al een tijd geen relatie gehad. De vrouw in de relatie is haar man meer dan zat. Ze wordt vaak verrast en heeft het gevoel dat ze in een sleur zit. Ze wil weer uitgaan en drinken. Van het leven een feest maken zonder elke keer een verrassing. De vriendin smacht naar een relatie en probeert de vrouw te overtuigen hoe gelukkig ze wel moet zijn. Als de vrouw haar relatie toch beëindigd, probeert haar vriendin haar op te vangen. Als dan blijkt dat de man van de vrouw vreemd is gegaan met haar vriendin staat de vriendschap op het spel. De combinatie van de stemmen van Jamie en Carmen smelten mooi samen en ook in de solo stukken overtuigen beide vrouwen en maken van deze duo een mooi verhaal.

Janneke Hetharia sloot deze mooie serie af met haar solo ‘Jan en Alleman’. Janneke speelt een vrouw die een relatie heeft met meerdere mannen, polyamorie. Een relatie waarbij onder andere openheid en communicatie centraal staan om dit te laten slagen. Maar als je daaraan begint. is dat omdat je daarin gelukkig kan zijn of is er sprake van bindingsangst? Gaat het niet eigenlijk om liefde? Janneke vertelt en zingt sprankelend en met veel energie.

Tijdens alle solo’s en duo’s werden de studenten prachtig begeleid door Hilmar Leujes. De vierdejaars spelen nog een voorstelling en sluiten hun studie bij de Frank Sanders Akademie daarmee af en maken zich klaar voor het werkveld. 

Lees ook:
Boeiende solo en duo’s op de Frank Sanders Akademie

Meer informatie over de Frank Sanders Akademie vind je hier.