Men neme een grote keur aan diverse Nederlandse hits, vermengd met de sprookjes Roodkapje en Sneeuwwitje, maar dan vertaald naar het nu en er ontstaat #rood #wit. Een voorstelling van Ben Blom en Kirsten de Bruijn, gezien in Bergen op Zoom.
Ben (o.a. Jeans, M-Lab en solovoorstellingen) en Kirsten (o.a. Annie, Eftelingtheater) zijn erg leuk op elkaar ingespeeld door hun leuke natuurlijke spel, maar ook door hun mooie stemmen. Ze worden ondersteund door gitarist Hans van der Zee, die tijdens het spelen ook zichtbaar genoot van de voorstelling. Ben en Kirsten nemen allerlei gedaantes en accenten aan en dat leidt regelmatig tot lachsalvo’s in het publiek, maar ook tot serieuze momenten. De diversiteit aan gezichtsuitdrukkingen, danspasjes en verkleedmomenten gaat hen ook soepel af en telkens ben je benieuwd wat er gaat gebeuren en hoe het weliswaar al bekende verhaal verder wordt ingevuld.
Hoe de twee de Nederlandse hits in het stuk hebben verwerkt is best geniaal te noemen. Gezongen of gesproken, het sluit perfect aan bij de scene die wordt gespeeld, komisch of serieus. Het lijkt met name bij de gesproken liedteksten alsof je de woorden hierdoor nog beter interpreteert en zo dus nog beter begrijpt waar het nummer over gaat. Knap gedaan. Her en der zijn de teksten gemoderniseerd, wat soms wel mooier lijkt dan de originele versie.
De sprookjes Roodkapje en Sneeuwwitje, denk hierbij vooral aan de boze stiefmoeder en haar te eerlijke spiegel, boze wolven en een enkele prins, vormen een rode lijn door het verhaal en kunnen, zoals we vanavond zagen, makkelijk voor een modern sprookje doorgaan. Schoonheid, liefde, verdriet, de zin van het leven en gezondheid zijn namelijk onderwerpen die geen tijd kennen, altijd actueel zijn en in vele liedjes en verhalen van toen en nu voorbijkomen.
Verslag: Rosalie Kyvon
Foto Dick Vermaas