“Rent gaat voor mij over het lef hebben om door te zetten. Over geloven in je dromen. Over houden van jezelf en houden van het leven. Over niet uit blijven stellen. Over leven alsof vandaag je laatste dag is.” – Jurrie van Druten, regisseur
Een groep jongeren, allemaal hele unieke karakters met ingewikkelde liefdesrelaties zitten met zichzelf en de wereld om zich heen in de knoop. De AIDS crisis, de jaren 90 in New York City dit is de setting waar een vriendengroep samen probeert te overleven. Samen vinden ze met hulp van Angel, muzikant en drag queen, de positiviteit en de wil om te leven terug. Een musical die heel dierbaar is voor veel mensen en daarom vaak kritisch bekeken wordt.
Boris van den Berg begint het verhaal heel sterk als Mark, de filmmaker en verteller van het verhaal. Ontwapent en vol energie zet hij direct de juiste toon voor dit verhaal. Als vervolgens de hele cast samen komt in het eerste groepsnummer ‘huur’ lijkt de magie van Rent vanavond volledig gevangen te worden. Helaas weten ze dit niet de hele eerste acte vast te houden. Het idee van werken met niveaus op een klein podium als in ‘t Zonnehuis is slim, maar het blijkt te statisch om optimaal gebruik te maken van de ruimte. Regelmatig staan er stoelen meer in de weg dan als interessante decorstukken verspreid over het podium. Dit valt extra op omdat regelmatig het weinige licht weerkaatst wordt op de stoelen waardoor ze nog meer aandacht trekken. De lichtovergangen vallen teveel op en ontstaat de vraag waarom bepaalde keuzes gemaakt worden. Rood licht in de nachtclub waar Mimi danst is prachtig, maar mag daarna weer wisselen om niet af te leiden.
De entree van Merel Brouwer-Bechger als nachtclubdanseres Mimi maakt weer veel goed. De cast laat Mimi en Roger (Hewy Rappé) alleen voor hun duet ‘Steek mijn kaars aan’. Ze benutten het hele podium en met de goede zang laten ze dit mooie nummer goed tot zijn recht komen. De hele show blijft in golfbewegingen verder gaan. Scènes die nauwelijks overkomen en veel emotie missen worden afgewisseld met vooral krachtige nummers. De zang en dan specifiek de samenzang is een heerlijke beleving en helaas mist het spel regelmatig nuancering en opbouw tot emotie. Intens meeleven met de karakters wordt hierdoor moeilijk. De live muziek onder leiding van Edwin Paarlberg is hierin ook een redding, wat een power! De muziek van rent is fantastisch en om dat goed uitgevoerd live te horen is een feestje op zich.
De tweede acte biedt gelukkig verbetering. Het duet van Roger en Mark levert een intens kippenvel moment op, heerlijk al die power en emotie! Timo Koopman heeft de uitdaging van de rol van Angel omarmd en op wat overacting momenten na is hierin geslaagd. Michiel Heeringa heeft moeite met de rol van Collins in de relatie met Angel. De relatie is niet overtuigend tot ná het overlijden van Angel. Zo onrustig als het spel tijdens het duet ‘Ik waak over jou’ tussen Angel en Collins was, zo krachtig is de reprise die Michiel als Collins brengt. Hier brengt hij alle energie naar het overbrengen van de emotie en volgt het spel hieruit, hetzelfde geldt voor de reprise van Santa Fe.
Het duet tussen Joanne (Kelly Lenior) en Maureen (Sacha van Blokland) is een ander pareltje en Kelly straalt in haar optreden op niemandsland ‘Over the Moon’, een moment dat alle musicalelementen op een goede manier bij elkaar komen. ‘Contact’ is de scène waar dit juist ontbreekt, door Angel hier direct in op te nemen ontstaat er verwarring over wie hij is en wat de functie van deze scène is.
Een decor hoeft niet groot of ingewikkeld te zijn, een optimaal gebruik van simpele middelen kan heel veel verschil maken en dat is te zien in de tweede acte. De beperkingen van de statische levels op het podium worden omarmd en goed ignezet. Er komt meer rust in het toneelbeeld waardoor de focus terug kan naar het verhaal.
De muziek en de zang zijn zo krachtig dat Rent door Leeghwater Musicals zeker eer aan wordt gedaan. In het mooie Zonnehuis is het een fijne beleving en een leuke avond uit. En heel fijn hoe dit bijzondere verhaal nog steeds door gepassioneerde mensen wordt vertelt. Jonathan Larson heeft niet kunnen beleven hoe dit meesterwerk de wereld overnam, maar hij heeft zijn doel bereikt: 24 jaar later worden er nog steeds mensen geïnspireerd door Rent.
Meer informatie: http://www.leeghwatermusicals.nl/
Speeldata: 7 maart om 20 uur en 8 maart om 14.30 uur in Het Zonnehuis te Amsterdam Noord.
Verslag en foto’s: Lisa Jansen