“June Foster”.  Zo werd de nieuwste creatie van The Singing Factory gedoopt.   “Een feelgood familiemusical mét een boodschap”, zo wordt de voorstelling omschreven in het programmaboekje.  The Singing Factory sloeg voor deze musical de handen in elkaar met Pleegzorg Vlaanderen : het verhaal vertelt namelijk het wedervaren van June en haar broers Alex en Noah, drie tieners wiens moeder jaren geleden overleed en wiens vader niet meer voor hen kan/mag zorgen.  De drie worden in een nieuw pleeggezin geplaatst.  Het publiek op de avant-première bestond niet toevallig uit honderden pleegouders én hun pleegkinderen.  Musicalsites was erbij …en genoot.

Het verhaal

Het verhaal begint wanneer June, Alex en Noah een nieuw pleeggezin toegewezen krijgen.  Dit blijkt geen traditioneel gezin te zijn met een vader en moeder, maar wel met twee moeders.  Vooral June heeft het daar moeilijk mee, broer Noah daarentegen vindt het best okee : zo voelt hij zich wat minder alleen met de gevoelens die hij heeft voor zijn vriend Jacob.  Doorheen het verhaal gaat hij op zoek naar zichzelf en zodoende wordt er naast het maatschappelijk thema van de pleegzorg ook aandacht besteed aan het anders-zijn van jongeren, en de bijhorende zoektocht naar wie ze nu eigenlijk zijn.  Verder worden zowel de moeilijke als de mooie momenten van het pleegouderschap heel mooi in scène gezet.  Credits daarvoor gaan naar auteur-regisseur Wanne Synnaeve, die met “June Foster” reeds zijn derde musical voor The Singing Factory schreef.   Na “Magdalena” (2018) en “November 89” (2019) ging hij ook dit keer uit van een maatschappelijk thema.  “Er zijn 2 dingen die me heel nauw aan het hart liggen”, aldus Synnaeve.  “Eén ervan is pleegzorg : je gezin openstellen voor mensen die een thuis zoeken.  Ik ken ook verscheidene pleeggezinnen en vind het geweldig wat zij doen.  Iets anders waar ik al heel lang iets rond wou doen, is de vaak moeilijke zoektocht van jongeren naar zichzelf.  Ik heb toen besloten om de 2 thema’s in één verhaal te gieten.  Het was geweldig om met zo’n straffe cast te werken : ik heb hen gedurende een jaar allemaal heel hard zien werken om te staan waar ze nu staan.  Daar ben ik ongelooflijk trots op”.

Talentvolle jongeren

Dat Vlaanderen bulkt van muzikaal talent wordt bij “June Foster” nog maar eens duidelijk : een zeer sterke jongerencast draagt de voorstelling en maakt daarbij indruk door hun professionaliteit, enthousiasme en vooral door het feit dat er doorheen de hele musical geen enkele valse noot weerklinkt.  De veertienjarige Kato Faure, die de titelrol vertolkt, heeft vanaf de eerste noten van “Wat een dag” het voltallige publiek op haar hand.  Dat komt niet enkel door haar uitzonderlijke vocale prestatie, maar ook door haar présence, spontaniteit en het spelplezier dat er werkelijk vanaf spat.  Ze zet een June neer die heel authentiek en geloofwaardig overkomt.  Faure is bij het grote publiek vooral bekend door haar deelname aan Ketnet Musical “Unidamu”, waar ze toen net naast één van de sprekende rollen greep.  Dat ietwat onzekere en zenuwachtige kleine meisje van toen is nu opengebloeid tot een zelfzekere jongedame die heel zelfbewust op het podium staat.   Zangtechnisch maakt ze indruk, je merkt dat ze hierin enorm gegroeid is, maar ook wat spel betreft heeft ze een hele weg afgelegd.  Kato Faure : “Ik ben na Unidamu blijven doorgaan met musical, en heb sindsdien elk jaar een rol gespeeld waarvoor ik superdankbaar ben (nvdr.: Kato speelde Frenchy in “Grease” van WWM, Kendra in “13” van TSF en Aytime Annie in “42nd Street” van WWM).  Zo heb ik ondertussen samengewerkt met heel veel verschillende productiehuizen en regisseurs, die allemaal iets anders van jou vragen.  Zo groei je  automatisch.”

Een volgend kippenvelmoment komt tijdens het prachtige “Anders”, op sublieme wijze gebracht door de zestienjarige Zion Luts (“Kadanza together”, “De Ridders van de Ronde Keukentafel”, “13”).  De zaal werd muisstil bij de eerste klanken van zijn warme stemgeluid.  Omdat Luts het nummer zo opvallend gevoelig brengt, zorgt dit voor misschien wel het meest ontroerende moment in de hele musical.  Wát een inleving…wát een stem.  Van die jongen gaan we ongetwijfeld nog horen, zoveel is zeker.  Wij zijn alvast fan.

Ook de andere jongeren in de hoofdcast zetten hun personnage knap neer.  Zo hebben we bijvoorbeeld de giechelende, girly vriendinnen van June : Olivia (Nell Moerbeek) en Madison (Emma Villays) die met het grappige “’s Nachts”  laten zien dat meerstemmigheid hen niet afschrikt.  Titus Schrooyen (“Oliver Twist”, “40-45”) zorgt met zijn overtuigende spel voor de vrolijke noot in de musical, terwijl Kobie Debie dan weer een prachtig musicaldebuut neerzet en de rol van Jacob erg geloofwaardig overbrengt.

Het ensemble bestaat uit de jongeren van “Melodia”, stuk voor stuk talentvolle kids die er volledig voor gaan.  Hun enthousiasme werkt aanstekelijk en de choreo’s van Matthew Michel gaan hen goed af.  Ook off-scène zorgen ze voor de muzikale ondersteuning van de solo’s en duetten, net als de live-band onder het podium, die we jammer genoeg niet te zien krijgen.

Volwassen cast

Wat een prachtige aanvulling op het jeugdige enthousiasme van “Melodia”! Zo blijkt nog maar eens dat een goeie casting toch wel een erg belangrijk onderdeel is voor het welslagen van een musical.  Anne-Sophie Metselaar (“Magdalena”, “November 89”) leeft zich volledig uit in de rol van de naiëve Sophia die verliefd wordt op de al even seutige William, de begeleider van de pleegkinderen, gespeeld door Brieuc van Kersschaever.  Samen met Leen De Graeve (“Magdalena”) en Veerle Van Ransbeeck (“Mixed Kebab”, “9 to 5”, “4eVeR”), die de pleegmoeders Jess en Allison spelen, geven ze met hun prestatie ongetwijfeld een meerwaarde aan deze musical.   De warmte die de pleegmoeders uitstralen naar hun pleegkinderen toe, is voelbaar tot op het balkon van de zaal.  Ze zien ze écht graag, dat is duidelijk.  Van Ransbeeck : “ Dit is de derde musical waarin ik een hoofdrol vertolk.  Het was ongeloofelijk leuk  om met de jongeren samen te werken en met zoveel talent het podium te delen.  Ik kende de jongeren die mijn pleegkinderen spelen niet vóór de repetities, dus ik heb er meteen op ingezet een goeie band met hen op te bouwen.  De rol die ik speel ligt in feite niet zover van mezelf.  Op die manier was het niet moeilijk hen echt graag te zien.” 

Feelgood musical

Voor muziek en arrangementen tekende Kristof Aerts (bekend als voormalig muzikaal leider en zangcoach bij Studio 100, maar nu freelance muzikant-componist).  Hij is erin geslaagd van elk nummer een pareltje te maken.  Oorwurm en themalied “Wat een dag” is een schot in de roos, en ook het prachtige slotlied “Ik kijk omhoog” is een nummer dat blijft hangen.  Het duo Aerts-Synnaeve blijkt een succesformule te zijn voor pakkende songs met een boodschap. 

Dat die boodschap overkomt op het publiek is duidelijk wanneer tijdens de finale en het slotapplaus de ganse zaal rechtveert en de cast vereert met een welverdiende staande ovatie.  Kato Faure en de rest van de cast is er duidelijk door ontroerd.   Ook auteur-regisseur Seynnaeve is tevreden :  “Geweldig om te merken dat dit speciale publiek zo positief reageert op de musical.  Dat bewijst voor mij dat we het verhaal over pleegzorg op een mooie, waarheidsgetrouwe manier verteld hebben”.

Dat beamen ook de vele pleegouders en pleegkinderen in de zaal, die het spektakel duidelijk konden smaken.  “Wie weet kunnen we door deze musical mensen prikkelen zich ook open te stellen voor het pleegouderschap,” aldus Pleegzorg Vlaanderen.

Wie nog wil genieten van “June Foster”, wat we zeker aanraden, kan het beste als de wiedeweerga zijn tickets bestellen via singingfactory.be.  Doen!

Verslag en foto’s : Ingrid Somers

Jammer genoeg is dit wellicht een herkenbare situatie voor de talloze pleegkinderen in ons land, waarvan er 1000 momenteel nog steeds wachten op een opvangezin. 

Lees ook:
Spektakelmusical De Tocht introduceert speciale startbewijzen