Vier derdejaars studenten van het Rotterdamse Codarts van de afdeling Muziektheater brachten ons gisteravond hun integratie concerten. Dit is een korte solovoorstelling met afzonderlijke nummers dat deel uitmaakt van hun examen.
Callina Knappmann opende de avond relaxed en toch ook intens. Haar stem is warm en door haar ontspannen zang dringt ze bij je binnen. Haar gezichtsuitdrukkingen sluiten mooi aan bij haar zang en spel en worden nergens teveel, behalve bij waar dat moet. Ze verraste ons namelijk ook met een rap, inclusief verkleedsessie – waarbij ze heel ‘cool’ bleef- en de gezichtsuitdrukkingen voor lachsalvo’s zorgden. Met behulp van enkele medestudenten (of homies?) gooide ze er ook nog een leuke dans uit, precies in de stijl van het nummer. Haar laatste lied was zelfgeschreven, heel klein, mooi en simpel gebracht en dat zorgde voor waterige ogen bij een groot deel van het publiek.
Daarop volgde Lotte Pierik. Kilometers maken is wat ze deed. Tegelijkertijd was de informatie bij haar looptempo ook een van de interessante weetjes waar ze dol op was. Haar spel bracht humor, mede door haar gezichtsuitdrukkingen, maar hoe ze dingen vertelde zette ook aan tot nadenken. Mensen leren kennen door middel van vele vragen die steeds intensiever gesteld werden hoorde daar ook bij. Ze bouwde spanning op, durfde zich te laten gaan en zat met volle vaart in haar spel, mooi om te zien. Lotte kon daarna makkelijk schakelen naar een rustig lied en liet hierbij zien dat ze met iets kleins er ook kon staan.
Maaike Wijntje begon met een nummer waar ze vele aspecten in kwijt kon, onder andere haar leuke gezichtsuitdrukkingen en inlevingsvermogen. Serieuze nummers bracht ze ook mooi waarin ze haar stem goed kon laten horen. Met haar medestudenten had ze een leuk en enthousiast samenspel en je zag haar zin om zichzelf te presenteren aan het publiek. Ze bracht een shownummer met leuke choreografie en net als bij de rest van de dames was het leuk om de verschillende gezichten in haar solo te zien.
Laatste van de avond was Judith Boesen. Haar gezichtsuitdrukkingen zetten de toon en geven een mooie ondersteuning voor het nummer dat ze zingt. Ze gaat er helemaal in op en dat maakt dat het boeiend blijft om naar te kijken. Ook haar dans was flexibel, krachtig en intens. Dit bracht ze alleen, maar ook met enkele medestudenten die haar daarnaast ook ondersteunden met instrumenten. Haar stem en articulatie waren mooi en pasten goed bij de nummers en door de variëteit in haar optreden was haar solo heel boeiend om naar te kijken.
Voor de fotoreportage klikt u hier.
Verslag: Rosalie Kyvon
Foto’s Peggy de Haan