Het laatste theatrale concert van dit jaar van de afdeling Muziektheater van het Rotterdamse Codarts lag gisteravond in handen van vierdejaars student Jules Vermei.
Na wat vrouwelijke kreten achter het gesloten gordijn waren we getuige van een bevallende man, inclusief voice-over en pakkende mimiek. Alsof hij zelf een echte bevalling had meegemaakt, zo leefde hij zich in. Uiteindelijk was daar de baby, met baby-loopje én luier, vertroeteld en bemoederd door drie medestudentes.
Ineens werd de baby een rapper, compleet met bewegingen, rapteksten en achtergrondzangeressen. Erg leuk om te zien hoe hij ineens een andere rol induikt en ook daarin precies weet wat hij doet en opnieuw het publiek vermaakt.
Jules durfde zich ook bloot te geven en hysterie te laten zien en vervolgens zaten we bij een cursus mindfulness inclusief meehummend publiek. Hoe druk hij in de rap was, hoe rustig en uitleggend hier. Hij praatte op een leuke toon tegen het publiek, zodat je nieuwsgierig bleef naar zijn verhaal waarin hij vertelde hoe hij zijn theatraal concert had samengesteld.
De –zelfgemaakte- muziek die hij gebruikte (in samenwerking met David Schwarz) was pakkend en passend bij elk stuk. Zijn stem is prettig om naar te luisteren en is duidelijk, mooi donker en verstaanbaar. Niks is hem te gek, zoals we ook in vorige stukken van hem hebben gezien en hij zweeft over het toneel. Zijn enthousiasme is zichtbaar en het is plezierig en boeiend hem bezig te zien.
Voor de fotoreportage klikt u hier.
Verslag: Rosalie Kyvon
Foto’s: Peggy de Haan