De vierdejaars studenten van de Fontys Hogeschool der Kunsten uit de studierichting Musicaltheater presenteerden hun eigen voorstelling tijdens “Eigen Werk” in het Academietheater. Deze vierdejaars studenten lopen op dit moment nog stage in producties zoals het spektakel 40-45 in België (Pauline Joris en Guus Boswinkel) en Caro (Anne-Claire Smorenburg) waar ze mee draaien in alle voorstellingen. Naast dit werk hebben ze ook hard gewerkt aan hun eigen voorstelling met behulp van hun coaches die allemaal uit het werkveld komen zoals Alexandra van Marken, Marleen van der Loo en Zjon Smaal. Het resultaat was er dan ook absoluut naar.
Pauline Joris trapte af met Meisje met de witte kousen. Het meisje verwacht een groot feest met alle toeters en bellen. Haar eigen feest. De verwachtingen zijn hoog gespannen want het moet een prachtige avond worden. Maar wie is die man met de hoorn (gespeeld door Michael Muyderman)? Wat zijn zijn plannen? Wordt het wel een feest zoals het meisje dat wil. Het feest verloopt toch niet zoals het meisje verwacht door de man met de hoorn. Het meisje in de witte jurk verandert van een meisje in een bloedrode jurk. Pauline speelde prachtig de verwachtingen van het meisje en de teleurstelling als uiteindelijk het toch tegen valt.
Guus Boswinkel vertelt met zijn voorstellingen het verhaal van een man met een bipolaire stoornis. Guus weet zijn publiek heen en weer te slingeren tussen een lach en een traan. Samen met Jimi Hendrikse speelt hij zijn voorstelling waarin de vraag Leven of laten leven” op verschillende manieren geïnterpreteerd kan worden. Door behoedzaam het stuk vol emoties te spelen, weet Guus de persoonlijkheden en tegengestelde gemoedstoestanden in elkaar te vervlechten. Op een speelse wijze komen de twee eigenschappen samen waar depressieve gemoedstoestand de overhand krijgt op het positieve gedrag.
Anne-Claire Smorenburg vertelt met haar voorstelling het hilarische verhaal van een prinses. Een prinses van meer dan twee meter en vijftig centimeter. Welke kind wil nu samen op een foto met een prinses met die lengte? Anne-Claire geeft dan ook een training aan haar publiek om met die problemen om te gaan. Terwijl ze staat op stelten legt ze uit hoe ze met dat ongemak om gaat en zichzelf accepteert om wie ze is. Anne-Claire zorgt er met haar voorstelling voor dat het publiek regelmatig luid lacht om haar komische invallen en het bekijken van haar situatie uit verschillende invalshoeken. Hierbij ontstond voor mij de indruk dat ze zaken uit lessen op school verweven heeft in haar voorstelling gezien de hevige lachsalvo’s uit het publiek.
Met deze voorstellingen hebben deze studenten een huzarenstukje verricht naast hun stage waarbij ze ook lange dagen maken en vele shows spelen. De passie waarbij dat bij veel opleidingen gebeurt, is tekenend voor de liefde voor het vak. Dat is iets dat vaak onbelicht is omdat het soms lijkt of het spelen in het theater alleen maar glitter en glamour is. De werkelijkheid is dat er keihard gewerkt wordt om zowel in een productie volledig mee te werken om ervaring op te doen. Ervaring die je alleen op kunt doen door theaterkilometers en lange dagen te maken. Als je dan ook nog een eigen voorstellingen maakt en dan ook te repeteert met de coach om tot dit hoogstaande resultaat te komen dan verdient dat alle lof.
Voor de fotoreportage klikt u hier.