Gisteravond, op Halloween, ging Ghost Stories in het DeLaMar theater in Amsterdam in première. Ghost Stories is een toneelstuk dat geschreven en in eerste versie geregisseerd is door Jeremy Dyson en Andy Nyman. De première was in 2010 in het Liverpool Playhouse en speelde daarna een jaar in het Lyric Hammersmith theater en het Duke of York theater op West End in Londen. In 2014 keerde de voorstelling voor een jaar terug in het Arts Theater. Ghost Stories was ook te zien in het beroemde Sydney Opera House en in België. In april 2018 verscheen de filmversie van de succesproductie in de bioscopen, maar aangeraden wordt om deze niet te kijken voor een bezoek aan Ghost Stories in het theater.
De Nederlandse vertaling is van Allard Blom en deze versie van de theater BV is geregisseerd door Joep Onderdelinden. André Dongelmans speelt professor Filip Kuiper, de verteller van de rode draad. De timing en de connectie met publiek waar deze rol om vraagt, zet hij goed neer. Na alle anticipatie vooraf aan de show is hij ook degene die in eerste instantie de spanning weghaalt, maar verrassend genoeg ook degene die deze dubbel zo goed terug brengt.
De volgende drie karakters krijgen elk de kans om aan professor Kuiper hun ervaring te vertellen. Laus Steenbeke als Ton van Dam neemt ons mee in een nacht als nachtwaker. Alexander Brouwer neemt het publiek als Simon van den Heuvel mee in zijn auto en Huib Cluistra laat Mark Buther zijn bijzondere ontmoeting delen. Ze krijgen alle drie hun moment, pakken dit en zetten sterke karakters neer. Het karakter van Mark is zo overtuigend irritant dat hij geluk heeft dat er geen ballen werden uitgedeeld bij de ingang van de zaal.
Het decor van Carla Janssen-Höfelt is strak, functioneel en doet denken aan de bladzijden van een boek die doorgebladerd worden tot het boek dichtklapt.
Het recept voor een goede horrorfilm is de muziek. Dat dit ook in het theater deze rol kan vervullen heeft Stephen Sondheim met de intensere productie Sweeney Todd bewezen. Op een andere manier zijn de muziek, van Jeroen Sleyfer, en het geluidsontwerp, van Jeroen ten Brinke, hier ook een hoofdpersoon en absoluut onmisbaar. Voorspelbaarheid blijkt heel goed ingezet te kunnen worden om spanning toch goed op te bouwen. Lachen is een goede manier om spanning los te laten en dat wordt bij Ghost Stories veel benut. Wat begint als grappige licht, geluid en timing trucs, wordt steeds sterker en serieuzer. De ontknoping gaat verder dan het theater, verder dan een voorstelling. Juist hierdoor is Ghost Stories meer dan geplande schrikmomenten op een toneel. Is het een daadwerkelijk angstaanjagende voorstelling? Volgen hier slapeloze nachten op of een gespannen reis naar huis? Nee, wat mij betreft niet, maar dat betekent absoluut niet dat het geen geslaagde voorstelling is.
Is horror op het toneel mogelijk? Niet zoals we gewend zijn in een film. De afstand tot de gezichten van de acteurs is groot, maar ze zijn wel fysiek aanwezig in dezelfde ruimte als het publiek. Deze verschillen worden uitstekend benut in deze productie. Ga hier niet heen met de verwachting een horrorfilm te zien, maar ga om een bijzonder theater genre te ervaren.
Ghost stories is voor 16 jaar en ouder
Meer informatie en speellijst: www.ghoststories.nu
Verslag: Lisa Jansen
Scenefoto’s: Annemieke van der Togt