Jongens, jongens, jongens toch…Het is vandaag alweer 3 december en het is de welbekende day after. Ja, gisteren was het dus eindelijk 2 december en speelden we na 7 weken repeteren de première van The Addams Family in het nieuwe Luxor Theater in Rotterdam. Om klokslag drie uur begon de openingsmuziek met de welbekende ‘vingerknips’ van The Addams Family! Het nieuwe Luxor zat bomvol met bekend en ook onbekend Nederland. Op rij vier zag ik mijn ouders, opa en mijn lief zitten tijdens het applaus halen. Ik ben altijd zo dankbaar als je geliefden er zijn op belangrijke momenten als deze. Zo, dat mag ook even verteld worden. Want deze mensen dealen wel met me, wanneer ik er eigenlijk niet ben vanwege drukte, maar wanneer ik er wel ben mijzelf graag wil uiten vanwege de spanning en de stress.
En misschien denk je, hoezo stress…Nou ja, om eerlijk te zijn is het gewoon heel erg spannend om een première te spelen en eindelijk met iedereen te delen wat we hebben gemaakt. Nu komt het moment dat iedereen een mening gaat geven over ons kindje.
Goed, ik ben nog geen vader, dus zou niet weten hoe het voelt een kindje te hebben, en hoe spannend het is om je kind voor het eerst alleen naar school te laten gaan, maar toch, denk ik dat het ongeveer zo voelt. Je kindje wordt blootgesteld aan de buitenwereld. En we hebben nogal een mooi, sterk, groot, lichtelijk brutaal, doch keurig opgevoed kindje ter wereld gebracht met z’n allen. En ja, als een van de vaders van dit kindje, en ja, je zou kunnen zeggen, je vind je eigen kind toch altijd het knapste en de beste, maar even voor iedereen… Dit is kind is inderdaad prachtig, sterk, groot en mooi! En nog veel meer dan dat.
Onze producent Marc Muller heeft, alweer, net als de gehele repetitieperiode, de première fantastisch verzorgd. Het nieuwe Luxor sprak The Addams Family, met banners waar je vanaf de Eiffeltoren in Parijs nog een vlekje op de neus van Oma Eudora kon zien. Zo groot waren deze banners! En het was feest, de premièrevoorstelling liep heerlijk, de reacties waren zeer lovend van het bekende en onbekende publiek. Want ja, wat bekend Nederland ervan vindt is natuurlijk heel fijn, maar wat onbekend Nederland ervan vindt, is minstens zo fijn. Deze mensen moeten naar onze The Addams Family komen kijken! Nou ja, niks moet, maar ik zou het wel doen als ik jullie was. Want we zijn goed! Ja, ik weet het, dat is niet zo bescheiden. Maar dat hoeft ook niet. Als ik zou zeggen dat het meevalt, zou het valse bescheidenheid zijn. Dat is minstens net zo erg als niet bescheiden zijn.
Marc Muller heeft met zijn team van TEC-Entertainment een fenomenale productie uit de grond weten te stampen. Doe het maar eens. Steek je nek maar eens uit. Deze man heeft zoveel lef dat hij dit doet. En dan ook op welke schaal hij dat doet. Zo groot als de The Addams Family hebben we al jaren niet meer gezien in Nederland. Daar verdient hij een standbeeld voor.
Zoals vorige week aangekondigd, zal dit (maar zeg nooit, ‘nooit’) mijn laatste blog zijn voor The Addams Family. Ik hoop dat jullie een beetje genoten hebben van mijn blogs, en hopelijk heb ik jullie met op een plezierige manier een beetje op de hoogte kunnen houden van de vorderingen van The Addams Family.
Met spanning wacht ik af wat Nederland van ons gaat vinden. Omdat het mijn laatste blog is, kan ik nog één keer zeggen dat ik vind dat je moet komen kijken en luisteren naar wat we aan het doen zijn bij The Addams Family. (Voor ieders gemak zet ik hier even de link naar de site voor tickets erbij. www.theaddamsfamily.nl
Op, achter, naast, voor en onder het toneel staat de elite van het Nederlands en zelfs internationaal musicaltheater.
En ik heb het al eerder geschreven, maar doe het lekker nog eens:
Ik ben trots een Addams te zijn.
Liefs, Terence van der Loo
Lees ook:
The Addams Family is van abnormaal hoog niveau
Win twee vrijkaarten voor de musical The Addams Family
Foto Margot de Heide