‘Rehearse, rehearse, rehearse’, bleef gevechtsregisseurMalcolm Ranson maar herhalen. Wie zeg je? Die naam heb ik nog niet eerder gehoord bij ‘The Addams Family’. Inderdaad, maar de kans dat je het werk van deze man al hebt gezien is vrij groot.
‘Whoooooooooo wat een decor!’, Dit is echt fantastisch!’, ’Zo mooi heb ik het in jaren niet meer gezien.’, ‘Dit is toch niet normaal?!’ (Wat is normaal?).
Eindelijk! Eindelijk is het zover: Dinsdag 9 oktober gaan we beginnen met repeteren van de Nederlandse versie van The Addams Family, de grootste tourproductie van komend theaterseizoen. En op 9 oktober zullen we voor het eerst compleet zijn in de repetitiestudio’s.
Nienke Latten heeft na haar rol in De Gelaarsde Kat een nieuwe rol te pakken in Disney’s Aladdin in Hamburg – Duitsland. Nienke vlogt zodat we haar kunnen volgen op weg naar haar eerste voorstelling gedurende de komende zes weken. Ze ging onder andere kijken bij Kinky Boots.
Nienke Latten heeft na haar rol in De Gelaarsde Kat een nieuwe rol te pakken in Aladdin in Hamburg. Wij volgen haar op weg naar haar eerste voorstelling in Hamburg.
Het is inmiddels alweer bijna twee jaar geleden dat ik mijn hele hebben en houwen heb ingepakt en naar Duitsland ben vertrokken. Op dat moment één groot avontuur maar inmiddels de beste keuze die ik ooit heb gemaakt.
Is de meest voorkomende zin wat uit de mond van een choreograaf komt. Naast Boem, Ta, Tsa, Toem, Pam, Padadam en ander onzin/geluid wat eruit komt als je een dans staat voor te doen.Ik schrijf het woord choreograaf op en ik besef dat ik gewoon kan zeggen dat ik choreograaf van beroep ben en eerlijk gezegd vind ik dat best kicken!
Aanhakend op een vorig column (“OPROEP: Minder muren, meer openingen, meer cross-over, meer onderling respect en waardering) geschreven door Niels van Doormalen , waarin hij schrijft over de positie die het musicalgenre nu in de Nederlandse theaterwereld en het theaterwetenschappelijke veld heeft en gezien wordt als lage cultuurvorm, wil ik het graag hebben over 1 van de oorzaken hiervan.
Na een flinke periode van de ene na de andere productie doen, kwam na de tour van A Chorus Line dan wat vrije tijd in zicht. Beetje vreemd (je zit immers al zo lang in een bepaald ritme), maar wel lekker. Hoe intens ik ook heb genoten van het spelen van Cassie en Sheila, het lijf wilde even wat rust. Of in mijn geval: Overdag technieklessen doen en 's avonds onderuit gezakt op de bank hangen met twee katten op schoot... en chips... en chocola ;-)